Vergeet je werkgeheugen niet - Mark Eeftens

De volledige reactie van Mark voor het hoofdartikel in SWK 228

Slagwerkkrant Plus 24-02-2022 14:21

Dit is een extra web-item naar aanleiding van een artikel in Slagwerkkrant 228, maart-april 2022. Vanaf vrijdag 25 februari in de winkel. Of je kunt deze editie nu al bestellen in onze webshop Muziekmagazines.nl. We sturen Slagwerkkrant op zonder verzendkosten.  

MARK EEFTENS
Mark Eeftens is vaste redacteur van Slagwerkkrant met o.m. de cursus Spelen; in Breda bestiert hij Drumschool Mark Eeftens

 
‘Ik denk niet dat Yo-Yo Ma na twee maten stopte met spelen‘

1. Wat vind je van de uitspraak, en denk je dat het van toepassing is op drums studeren?
Ik vond het een interessante column en ben geneigd Wim den Herder te geloven. Ik denk dat voor bijna alle fysieke dingen die je wilt leren geldt dat je het beste in kleine stapjes kunt werken, met veel voornamelijk trage herhaling en van grof naar fijn. Niet alleen omdat ons werkgeheugen beperkt is maar ook omdat onze spieren véél trager leren dan onze hersenen.
Eén van de basisprincipes van de oude Sanford Moeller was dat je de beweging moest uitvergroten en deze traag moest oefenen en dat is volkomen logisch. Veel fysieke dingen die je in je leven leert gaan van grof naar (hopelijk) fijn. Je liep niet meteen als balletdanser, je schreef niet meteen kalligrafie en je sprak niet meteen als volleerd poëet. Die dingen gaan pas na heel veel herhaling steeds beter. Dat geldt precies zo voor het bespelen van een muziekinstrument. Zoals gezegd: veel herhalen, uitvergroten en traag bewegen. En laat dát nu net indruisen tegen de aard van onze aan steeds meer snelheid gewend zijnde menselijke natuur!

2. Heb je voorbeelden hiervan?
Ik geef nu ruim 30 drumles en zie het elke dag: een leerling ziet en snapt wat de opdracht is en denkt/vindt al meteen dat hij het kan. Hij heeft geen idee dat zijn hersens het wel ongeveer weten maar de spieren totaal niet. Het valt vaak niet mee om de leerling ervan te overtuigen dat de herhalingen, traag bewegen en de kleine stapjes écht nodig zijn, zelfs niet als je dit uitlegt. ‘Ik snap het dus ik kan het’ komt nog erg vaak voor. Dat zie je terug in het uiteindelijke spel: haastig- en slordig geprogrammeerde spieren zullen ook slordig uitvoeren.
Voor mijn eigen spel geldt dat precies zo: als ik doe wat hierboven staat dan leer ik het beste. Ook het ‘echt uitgraven’ en telkens weer terugkomen op bepaalde oefeningen zorgt er uiteindelijk voor dat het geleerde ook écht in je spel terechtkomt. Ga je er vluchtig overheen dan beklijft het niet.  

3. Als je werkgeheugen inderdaad beperkt is, hoe kun je dat dan het best counteren in een uitdagende situatie (b.v. korte tijd om een lang programma met veel partijen in te studeren)
Er is een groot verschil tussen dat en het aanleren van echte nieuwe dingen. Nummers van een in te studeren programma of zoals Hans Eijkenaar dat doet bij The Voice, mogen dan wel nieuw zijn, maar het gros van wat je daar gaat spelen heb je al eens eerder in een andere vorm gespeeld. Ik denk niet dat Hans daar echt dingen slaat die hij nog nooit heeft geslagen. Dus zal hij met zijn enorme routine ook in korte tijd echt chocola kunnen maken van alles wat hem voorgelegd wordt. Daar helpen routine en intuïtie enorm bij. Ik wil niet zeggen dat het daardoor makkelijk is overigens.

4. Hoe weet je eigenlijk wanneer je werkgeheugen overbelast is?
Dat merk je als je wel speelt of oefent maar er niets blijft hangen. Als het echt overbelast is, heb je wellicht niet eens zin om te spelen. Dan nog kun je je met veel routine ergens doorheen bluffen maar daarvoor heb je dan je werkgeheugen niet zo nodig.

5. Is het hele verhaal niet gewoon een excuus om snel tevreden te zijn over je studie-effort: dus om niet te veel te hoeven studeren?
Nee. Ik denk dat als je weet wat voor jou werkt, je beter en sneller vordert. Ik denk niet dat de genoemde Yo-Yo Ma meteen na twee maten weer stopte met spelen. Weten wat de grenzen zijn kan dingen makkelijker en meer verteerbaar maken. Je kunt bv je spiercontractie snelheid door training ongeveer 25% verhogen. Daarna stopt het. Als je weet dat je na vele jaren training het meeste van die 25% hebt opgebruikt dan wordt het op een gegeven moment zinloos om te proberen nog sneller te worden. Je kun je snelheid dan hooguit op peil houden. Er kwam ooit een ervaren metaldrummer bij me die vastbesloten was het wereldrecord single strokes te verbeteren. Ik checkte wat zijn max was: ongeveer 900 slagen per minuut. Het record staat echter op 1.350 of zo. Nou, dan weet je dat het een kansloze missie wordt, mede omdat de betreffende drummer al getraind was op snelheid. Hij was geen beginner en had het meeste van die 25% al opgebruikt. Zo werkt het met je hersenen ook: als je weet wat de grenzen zijn van je opnamevermogen dan scheelt dat frustratie en nutteloze oefening. Maar dat wil gelukkig niet zeggen dat je na 10 minuten moet stoppen met oefenen. Doe gewoon en aantal onderwerpen in je oefensessie. Doe die een kwartier en ga dan verder met iets anders. Doe dat elke dag en je gaat goed vooruit!

Check de volledige reacties van de andere 11 drumdocenten

Vergeet je werkgeheugen niet - Davy Deckmijn

Vergeet je werkgeheugen niet - Dennis Boxem

Vergeet je werkgeheugen niet - Eddie Claessens

Vergeet je werkgeheugen niet - Hans Eijkenaar

Vergeet je werkgeheugen niet - Jeroen Vrolijk

Vergeet je werkgeheugen niet - Joost Patocka

Vergeet je werkgeheugen niet - Lucas van Merwijk

Vergeet je werkgeheugen niet - Mira Burgers

Vergeet je werkgeheugen niet - Olaf Fase

Vergeet je werkgeheugen niet - Richard Moelker

Vergeet je werkgeheugen niet - Yoran Vroom

Illustratie Lucie Milo

Lees het volledige artikel in Slagwerkkrant 228 (maart-april 2022)
Vanaf 25 februari 2022 in de winkel
Of bestel ’m bij ons via Muziekmagazines.nl