Exclusief interview met Raymond Herrera

Fear Factory-drummer: "Nummers maken is net Tetris"

On Stage 15-05-2006 18:22

Raymond Herrera, drummer van de industrial metalband Fear Factory, is een bezige bij. Naast het vele touren met Fear Factory runt hij een productiebedrijf en maakt deel uit van de band Killing Zone. In een exclusief interview met Slagwerkwereld praat Raymond onder meer over zijn liefde voor muziek en computerspelletjes, zijn unieke drumstijl en zijn muzikale toekomstplannen.

Onderuitgezakt op de bank in de kleedkamer van 013 in Tilburg, vertelt de drummer dat de tour met Fear Factory tot nu toe erg goed is verlopen:
"We zijn nu meer dan zeven weken onderweg en vanavond is ons veertigste optreden van deze tour. Over een paar dagen vliegen we weer naar huis. De shows waren goed en de fans lijken tevreden."

Afgezien van het tijdverschil is touren in Europa niet anders dan in Amerika, meent Herrera:

"Net als in Amerika hebben ze hier ook ‘hotspots’ en in de grotere steden zijn de optredens drukker bezocht. Wat me wel opvalt is dat het leven in Europa meer ‘laidback’is. Dit kan natuurlijk van de drugs komen, maar waarschijnlijk zijn ze hier minder ‘coffee-driven’."

Raymond begon op zijn vijftiende met drummen. Inmiddels zijn we negentien jaar verder. In die tijd heeft hij een unieke stijl ontwikkeld.

"Ik drum in Fear Factory ritmischer dan de meeste metaldrummers. Als je de zang en de gitaren weg laat, herken je het nummer nog aan het specifieke ritme van de drums. Mijn drumwerk haakt soms zo goed in op het gitaargeluid, dat het als één instrument klinkt. Ik probeer heel vast en precies te spelen. Door met verschillende patronen en ritmes te werken, worden de nummers herkenbaar omdat ik meer doe dan alleen maat houden. Men zegt dat ik één van de eerste drummers was die zo strak speelde. Waarschijnlijk komt dat omdat ik mijn muziek meestal op een drumcomputer schrijf. Op het podium gebruik ik echter dezelfde spullen als ieder andere metaldrummer, maar op één of andere manier blijven sommige mensen mij beschuldigen van het gebruik van een drumcomputer. Waarschijnlijk heeft het te maken met het feit dat het niet natuurlijk klinkt als een drummer muziek op deze wijze schrijft. Ik vind het prettig om zo te werken, omdat ik op deze manier toch dingen kan schrijven die ik nog niet kan drummen”.

Op de vraag wat er nog te leren valt en waar de uitdagingen nog liggen, legt Raymond uit dat er mentaal weinig meer te leren valt, hij kent de trucjes van het drummen inmiddels wel. De drummer verklaart:

"Sommige nummers hebben simpele inbreng nodig, sommige nummers een wat agressievere en dynamischer. Het gaat er niet altijd om of ik snel kan spelen, maar om wat het nummer nodig heeft. De uitdaging zit hem met name in fysieke gedeelte. Ik wil graag exact hetzelfde spelen als wat ik op de drummachine schrijf. Op deze manier dwing ik mezelf om nog strakker te spelen."

Niet alles wat Raymond schrijft is in eerste instantie bruikbaar, maar wordt wel bewaard. Het maken van nieuwe nummers lijkt daarom wel wat op een zeker computerspelletje, aldus de drummer:

"Het zijn ideeën en geen complete nummers. Ik hou ervan om een berg aan ideeën te verzamelen voor een nieuw album. Je moet het zien als een afvalberg waar ik zo nu en dan eens in graaf om te kijken of er nog bruikbaar materiaal ligt. Ik zoek dan Christian met zijn gitaar op om vervolgens de nummers in elkaar te zetten. Je kunt het vergelijken met een spelletje Tetris!”

Na de tour is er thuis ook weer werk aan de winkel. Raymond heeft zijn eigen productiebedrijf, 3volution Productions. De firma schrijft muziek, voice-overs en geluidseffecten voor computerspelletjes:

"Op dit moment doen we dat voor ongeveer tien spelletjes. Vorige jaar hebben we ook een flinke lading gedaan en dat was erg leuk. Het bedrijf is inmiddels behoorlijk gegroeid en ik hou erg van muziek maken. Dat betekend dat ik altijd erg druk ben."

Met een brede glimlach laat Raymond weten dat het helpt dat hij niet meer getrouwd is en erg veel gratis muziek en computergames krijgt.

Lange tijd was Raymond ook bandlid van Brujeria. In de zomer van 2001 is hij daarmee gestopt. Wegens persoonlijke conflicten in de band, besloten Raymond en bassist Billy op te stappen. Brujeria was voornamelijk een studioproject:

“We kwamen eens per jaar een paar weken bij elkaar om een album te schrijven, deze op te nemen en veel lol te maken. Pas nadat ik de band verliet, ging Brujeria touren. We hebben één of twee keer opgetreden met Fear Factory, verder niet."

Naast Fear Factory drumt Raymond Herrera tegenwoordig in de band Killing Zone:

“Deze band heb ik gevormd met een groep vrienden. Als ik terug ben in Los Angeles gaan we een nieuw album schrijven, dus hou ons in de gaten!"

Maar eerst komt Fear Factory in augustus 2006 terug naar Europa voor een paar weken. De formatie speelt op een aantal festivals, onder andere Monsters of Rock en Pukkelpop. Daarna volgt een tour in Zuid-Amerika, Australië en Hawai. Ook staat er nog een U.S. Tour op het programma.

"We hebben dus maar een paar weken vrij en zijn dan weer tot aan het einde van het jaar aan het touren. Een nieuw album zal volgend jaar in de zomer uitkomen."

zoeken
zoeken