Release van de week: Al Foster - Inspirations & Dedications
Vandaag verschenen - 28 juni 2019
Muzieknieuws 28-06-2019 12:25
Release van deze week is "Inspirations & Dedications" (Smoke Sessions Records) het eerste album onder eigen naam van Al Foster sinds 2002. De jazzdrummer lijkt op dit album terug te kijken op zijn inspirerende carriere met een aantal zeer persoonlijke eigen stukken gecombineerd met klassiekers van voormalige werkgevers als Miles Davis ("Jean-Pierre") en Herbie Hancock ("Cantalope Island"). Al Foster is een drummer waarvoor veel liefhebbers een speciaal plekje in hun hart hebben. De pure muzikaliteit van zijn spel, de intense oprechtheid die hij uitstraalt als hij speelt, maken van hem een authentieke rasmuzikant. En op deze plaat komt dat allemaal samen.
door Bouke Bijlsma
Elke vrijdag verschijnen er honderden nieuwe albums. De Slagwerkkrant-redactie pikt er elke week een uit om voor te stellen, inclusief video en een Spotify-playlist.
Zo toegankelijk als Al Foster is als muzikant, zo lastig is hij te benaderen. Tenminste als je hem wilt interviewen. We hebben het bijna ieder jaar geprobeerd – als hij speelde op North Sea Jazz bijvoorbeeld – maar het antwoord komt altijd op hetzelfde neer: I don’t do interviews. Listen to the music. Niet dat hij niet van praten houdt; onze redacteur Dennis Boxem babbelde ooit honderduit met Foster aan de bar van het muzikantenhotel nabij het North Sea Jazz Festival in Den Haag. Maar niet per se over muziek, en al helemaal niet in een vraaggesprek. Als je meer wilt weten over zijn beweegredenen en diepere gevoelens, moet je dus gewoon naar de muziek luisteren.
Nou, dat is geen straf. Inspirations & Dedications is een lekker jazzalbum met een prettige balans tussen toegankelijkheid en diepgang. Rode draad is nadrukkelijk het spel van Foster, die stevig in de mix zit met een open dynamische drum- en bekkensound. Nergens vraagt hij nadrukkelijk om aandacht, en er zijn weinig drumsolo’s of -features, maar je oor wordt toch steeds getrokken naar zijn bijzondere invullingen van de verder vrij standaard ritmes die op de plaat voorbijkomen. Opvallend is hoe hij altijd vloeiend en ruimtelijk speelt, maar toch nooit doorswingt, zoals je bij het traditioneel aandoende repertoire haast zou verwachten. Er zit altijd een twist, een bedachtzaamheid in die elke groove interessant houdt. En je hoort hem luisteren, en soms volgen en soms leiden; dat is toch wel de grootste kracht van Al Foster. Je zou haast zeggen: verplichte leerstof voor elke jonge jazzdrummer.
Hier zie je Al Foster live in Parijs in een bezetting met vibrafonist Jorge Rossy, saxofonist Mark Turner en vaste baspartner Doug Weiss @Espace Sorano (2019):
De meeste mensen zullen Jean-Pierre en Cantalope Island kennen, en de uitvoering op dit album waarderen – Foster geeft er zeker een eigen draai aan, vooral aan de Miles-klassieker (afkomstig van het album We Want Miles, dat Foster in 1982 in een klap beroemd maakte). Zeer de moeite waard zijn echter ook de eigen composities; vaak met een eigen verhaal, zoals Our Son, dat hij schreef voor zijn zoon Brandyn die op 31-jarige leeftijd overleed in 2017. Het wordt voorafgegaan door een korte, haast prelude-achtige versie van Brandyn, dat hij schreef in 1997. Het pittigste drumwerk hoor je op Simone’s Dance en Samba De Michelle, en mooi is ook het drumintro met zingende toms van Aloysius.
De bezetting op het album is:
Al Foster - drums
Adam Birnbaum - piano
Doug Weiss – contrabas
Jeremy Pelt - trompet
Dayna Stephens - tenorsaxofoon
Beluister hieronder het gehele album Inspirations & Dedications via Spotify
