De Juan Blog deel 4 – De aftrap van de tour

Juan van Emmerloot tourt door Italië met de Stef Burns League

Artist news 14-12-2024 09:12

In deel 1 van deze blog was het inpakken en wegwezen. 

In deel 2 verhaalt Juan over het heerlijk eten in Milaan en de eerste repetitie

In deel 3 zetten Juan, Stef en Paola de laatste puntjes op de “i”

Nu deel 4: De aftrap van de tour

De eerste show is altijd het spannendst; dit keer een beetje extra omdat we de hele show eigenlijk nog niet volledig hebben kunnen repeteren. Maar ja, het is natuurlijk wel zo dat we met dit trio al zo’n kleine 10 jaar met elkaar op de bühne staan…Dus we gaan er heus wel iets van maken, daar ben ik niet bang voor. Zin in! (Ik zal in een latere blog wat dieper ingaan op de verschillende bezettingen die we met SBL hebben gehad, want we bestaan natuurlijk langer dan 10 jaar, maar daarover later dus meer).
De tent zit goed vol, en de gezelligheid is voelbaar. Weet je trouwens wat ik zo ontzettend gaaf vind aan de optredens die we in Italië doen? Je merkt dat in deze cultuur drie onderdelen van het leven centraal staan: Liefde, Eten en Muziek (de volgorde weet ik niet hoor…maar ik kan me voorstellen dat ik er niet veel naast zit). Oh ja wat mij betreft valt koffie onder de noemer ‘Eten’.

We worden meteen naar de bühne begeleid waar we achter gesloten gordijnen alvast plaats kunnen nemen om ons te installeren. Wat een luxe! Meestal worden we aangekondigd en moeten we in het duister de bühne op terwijl onze intro tune speelt… Dan is het zeker bij de eerste show soms lastig om er zeker van te zijn dat je alles klaar hebt staan (inpluggen van je In-Ears, personal monitormixer check, de juiste sticks in je handen en een paar extra op de juiste plek in je stickbag, handdoek in de buurt etc.).

Stef, Paola en ik nemen de tijd om ons comfortabel te voelen, en als het zover is doen we de band ‘box’ en geven we de local crew aan dat we er klaar voor zijn. We worden aangekondigd en ik start onze intro tune… Deze keer heb ik de tune van 007 op mijn SPD SX staan als intro. Deze melodie knalt uit de PA en we wachten af tot het einde… in de naklank van het orkest, tik ik af voor onze 1e song “What Doesn’t Kill Us” waarop het gordijn opengaat… The game is on!

Het is werkelijk ongelofelijk wat een gave flow we ineens hebben tijdens de show…Waar ik mezelf nog een beetje zenuwachtig voor voelde is gewoon helemaal weg! We zijn met zijn 3en heerlijk in contact tijdens het spelen en de sound staat weer als een huis! Oh ja nog effe supergaaf om te melden; toen we van de studio (waar me ons konden omkleden) naar de gig liepen, zei Stef tegen me: “Man, tijdens de repetitie merkte ik dat jij zo lekker dynamisch speelt, ook die zachtere passages… Jij bent de enige drummer waar ik nu mee speel waarbij ik voel dat we echt muziek aan het maken zijn. Zullen we dat op deze tour inzetten?” Kijk, zo’n opmerking daar kan ik me zeer zeker in vinden…
En dat we dynamiek inzetten tijdens de show, dat is zeker te merken, vooral bij de opbouw van zijn lange maar hele melodische en spectaculaire solo’s. Oh en Paola? Wat een bassiste joh… super solid en steady! Ik merk dat ik weer echt op de plek ben waar ik het liefst zit: op de bühne met deze supergave formatie achter deze fantastische kit.

Stef is trouwens naast een muzikale en smaakvolle gitaarvirtuoos en zanger ook een hele goede entertainer; hij praat voor een Amerikaan fantastisch goed Italiaans en het publiek weet hij te boeien met zijn aankondigingen. Regelmatig ligt de zaal plat vanwege zijn humoristische opmerkingen.

Wanneer we de allerlaatste song gespeeld hebben, speel ik onze afterparty song af op de SPD… Het is een soort traditie dat we op de bühne nog effe disco dansen op de song “September” van Earth, Wind and Fire waarbij het publiek ook lekker gaat staan en meedanst. Hahaha altijd feest!!

We trekken ons terug in de ruimte die Alberto ondertussen gecreëerd heeft achter de geïmproviseerde merchandise stand. Dat is hier bij deze club gewoon de plek waar we gegeten hadden. We zien de fans al bij onze merch staan omdat ze heel graag een leuk aandenken willen aanschaffen en natuurlijk willen ze vooral met Stef ( want die is hier gewoon een celebrity hoor!) op de foto en een handtekening.

Ik trek effe een ander T-shirt aan want ik ben altijd zeiknat na een show, en ga richting de zaal om wat mensen te ontmoeten. Het publiek is gezellig en je merkt de enorme dankbaarheid die uit hun woorden klinkt. Ik heb na deze eerste show al met 5 mensen gesproken die ook drummer zijn; sommige voor de hobby maar ook een 2 tal profs. En allemaal zijn ze vooral complimenteus over de sound van de band en de manier van het gebruik van dynamische passages tijdens de songs.
Wanneer de laatste mensen uit de zaal weg zijn verzamelen we onze persoonlijke eigendommen en laten we lekker alles staan, omdat we hier morgen weer spelen. Wat een LUXE! Het is nu 00:45 en we zijn nog 50 minuten onderweg voor we bij mijn hotel zijn.

Eenmaal in mijn hotelkamer aangekomen denk ik….”zo en nu lekker naar bed…Oh nee, shit! Ik moet nog effe een Blog schrijven….”
En om 03:00 gaat het licht toch echt effe uit.

De 2e show

Ik had de wekker op 10:00 gezet om een beetje aan mijn rust toe te kunnen komen… Maar ja, ik wordt toch altijd weer vanzelf om 07:30 wakker. Wanneer ik het gordijn opentrek zie ik dat de zon schijnt! Hup opstaan, ontbijten beneden en dan de stad in. Effe lekker wandelen en een paar plekjes opzoeken waar ik vroeger wel eens rondhing op vorige tours.

De ochtend en middag vliegen voorbij, en wanner Mauro me deze keer ophaalt rijden we terug naar de venue waar we een korte soundcheck doen (15 min.) en meteen aan tafel zitten voor een heerlijk diner.

Het moet gezegd worden: Chef-Kok Francesco (mede eigenaar van Mr. Fantasy) heeft ook deze keer weer een heerlijke maaltijd voor ons en de crew in elkaar gezet…. Man, man , man, nou maar oppassen dat ik tijdens deze tour niet weer meteen aan ga komen. Alhoewel, met mijn huidige racktom opstelling valt mijn buik ook niet meer op! Ok schuif maar door die heerlijke patatini al forno!

De 2e show gaat eigenlijk wat minder soepel in vergelijking tot de show die we gisteren deden. Het lijkt net of het allemaal wat moeizamer gaat… Stef geeft ook aan dat ie bepaalde songs wil over slaan. Effe goed opletten nu dat we de focus blijven houden en niet gaan afraffelen. Geen idee, maar het lijkt net of de monitorsound ook anders is…

Achteraf spreek ik met Stef en hij voelde het ook zo… maar ja, het publiek ging toch weer lekker uit haar dak en de mensen die we na de show spreken, waaronder ook vakbroeders deze keer, zijn vol lof over onze performance. Bijzonder ook dat onze tourmanager Alberto meteen zegt: “Man, deze show was zoveel beter dan die van gisteren!”

Na de show moet ik mijn gesprekken met mensen uit het publiek kort houden omdat ik de nieuwe backline assist wegwijs moet maken (ik ben effe zijn naam kwijt …schandalig ik weet het! Wacht, ik app Alberto effe… kijk! Frederico heet ie) bij het inpakken van mijn elektronische gear, want vanaf nu gaat alles direct de bus in voor de tour. Vanaf morgen komt trouwens mijn drum-roadie Domenico weer, dan hoef ik me nergens meer druk om te maken.

Naar Blog 5: Activiteiten onderweg