Op Je Oren Online
Audio bij de rubriek in Slagwerkkrant 158
Slagwerkkrant Plus 26-07-2010 15:39
In de rubriek Op Je Oren van Slagwerkkrant 158 dit keer een stukje Neerlands trots in het buitenland. De gebroeders van Wageningen verhuisden in 1976 (drummer Paul) en 1980 (bassist Marc) naar de VS en speelden daar met de groten der aarde, vooral in de latinfusion-scene. Op hun cv’s staan namen als Pete Escovedo, Andy Narell, Gonzalo Rubalcaba’s Trio, en Paquito D’Rivera (Paul) tot Sheila E, George Duke, Steve Smith, Stan Getz, en Yellowjackets’ Marc Russo (Marc). Jongens die wat kunnen, maar die we hier relatief weinig hoorden. Wel namen ze als VW Brothers onlangs de cd Muziek op, en toen we die tegen het lijf liepen bij de lokale cd-boer, stuurden we hem ‘blind’ door naar ons OJO-pannel. En die arme ‘blinde recensenten’ maar raden: ‘Amerikaans, dat is zeker.’ Hieronder een samenvatting van hun reacties, in het magazine lees je de complete commentaren.
Een geweldig mooi opgenomen cd vol fusion, in de goede zin van het woord. Ritmes van over de halve wereld, strak geslagen, met vlijmscherpe rimshots en, o ja, deze keer ook een percussionist wiens spel glashelder is geregistreerd. En die bassist mag er ook wezen. Eindelijk maken de Yellowjackets weer eens een fantastische plaat! Will Kennedy is terug, en een glansrol voor bassist Haslip! Dacht ik. Maar, uh, ze zijn het niet…
Mark van Schaick
Het klinkt allemaal beheerst en verzorgd, misschien zelfs een beetje té. De drums klinken strak maar gevarieerd, afhankelijk van de setting. Als er gefunkt wordt, is de snare hoog en snijdend, en haalt de drummer alles uit de accenten met de blazers en de ruimte tussen de noten. Binnen een latincontext met percussie weet hij zich mooi te voegen naar de rest van de ritmes om hem heen. Het lijkt me een door de wol geverfde muzikant, die niet zo nodig een drummer’s drummer hoeft te zijn. Amerikaans, dat zeker.
Klaas Jan Stol
Mijn eerste associatie is dat dit zo’n virtuoos jazzrockbandje uit de Verenigde Staten is. Het doet me denken aan de goede oude tijd van de Brecker Brothers en Spyro Gyra, maar dan softer en gladder. De muziek is spannend genoeg om interessant te blijven. Toch houd ik dit soort platen niet lang meer vol. Als ik de drummer moet raden dan komen jongens als Will Kennedy als eerste naar boven. Maar het zou natuurlijk net zo goed Dafnis Prieto kunnen zijn.
