Op Je Oren Online

Audio bij de Slagwerkkrantrubriek

Slagwerkkrant Plus 23-02-2009 15:35

Wopereis, Dielesen en Sabel hoorden een heftige cd met slechts één track. Deze bestond uit vijf kwartier ritmische en melodische ideeën vol idiote maatwisselingen die je bij gebrek aan een betere omschrijving onder de progrock zou kunnen scharen.

Rienk Wopereis
Bij het accentspel dat de drummer en gitarist bezigen in de openingsminuut van dit virtuoos klinkende epos moet ik denken aan 'Inside Out' van de Chick Corea Elektric Band. Ergens op die plaat spelen Corea en Dave Weckl de overtreffende trap van dit een-tweetje. Maar dit is Dave Weckl niet. Het lijkt me een jongere drummer. Iemand die wellicht is groot geworden met Weckl, maar net zo goed met Mike Portnoy of Sean Reinert. Een zeer gecontroleerd slagwerker, met liefhebberij voor kleine effectbekkens, die tijdens het inspelen van de oneven maatsoorten met een schuin oogje op de partituur lijkt te hebben geloerd.

Wouter Dielesen
Hoewel er niet direct een bel gaat rinkelen, heeft het drumspel wel wat weg van dat van heavy jongens als Sean Reinert (Cynic), Asgeir Mickelson (Spiral Architect) en Stef Broks (Textures, Exivious), of zelfs van Bill Bruford (King Crimson, Earthworks). We horen een prachtige drumsound, helder en krachtig, waarbij vooral het frisse geluid van bekkens, bellen en splashes opvalt. Veel tegendraadse ritmes, veel complex ridespel, veel gewring, maar ook voldoende plaats voor solerende gitaren, piano’s en keyboards. De drummer gaat zich bijna nergens te buiten aan fills, terwijl de instrumentale muziek zich daar juist enorm voor leent.

Pieter Sabel
Het begin doet wat denken aan Dennis Chambers, maar al snel wordt het veel te grof, veel te rechttoe rechtaan. Dramatisch ook, alsof je naar een heel lang intro van een gigantisch concert zit te luisteren. Hij kan het in elk geval wel, deze drummer. Hij houdt de plaat nog een beetje interessant wat mij betreft. Wel erg hard en vet ingespeeld allemaal. Ik moet bekennen dat Marco Minnemann even mijn gedachten passeerde. Maar dan in opdracht, met als wens om zich vooral koest te houden.