Slagwerkkrant sprak de Living Colour-drummer na de soundcheck in De Waerdse Tempel te Heerhugowaard, waar de Amerikaanse band op 20 juli een indrukwekkend concert gaf. Hij vertelt openhartig over verleden en toekomst van de band, en natuurlijk over zijn eigen drumplannen.
‘De vraag is niet zozeer wanneer, maar eerder hoe! We overwegen nu de mogelijkheden om het zaakje via een Europese major uit te brengen en de States links te laten liggen; misschien iets met downloaden of zo, geen idee eigenlijk... De grootse zorg is nu om het sowieso te kunnen uitbrengen.
We hebben twee of drie tracks heel ruw opgenomen in de Fenix Studios op Staten Island, met een wel héél fatsoenlijke geluidsman! Een van die tracks heet Bless Those; dat gaan we vanavond ook zeker spelen. Die is bijna klaar, maar het blijft nog een kwestie van bijwerken naarmate we het nummer zelf ten tonele brengen in deze tour.
De problemen die we hebben gehad met labels zijn vrij heftig geweest; zonder in detail te willen treden, trouwens. Maar er waren een hoop juridische toestanden de afgelopen jaren. 'Collideoscope' was een brug voor ons. Die plaat moest gewoon gemaakt worden om af te rekenen met bepaalde elementen. We waren op een punt beland dat we een statement moesten maken. Een aantal mensen om ons heen is ontslagen, maar met de weloverwogen balans tussen kunst en de zakelijke achtergrond in het achterhoofd, geloof me!’
We hebben je ook nog 'Native Lands' zien presenteren in Amsterdam, en Living Colour zien optreden met zanger Doug Pinnick. Kunnen we ervan uit gaan dat Living Colour een levensvatbare gig blijft?
‘Ik kan me goed voorstellen dat die shows sommige mensen hebben verbaast, maar besef je wel dat het voor ons volkomen prima was. We hebben in de vroege jaren negentig ook al getourd met Pinnick. Ik geef toe dat er uiteindelijk geen vervanging bestaat voor Corey, maar hij was nu eenmaal bezig met Jesus Christ Superstar en wij zaten wel vast aan bepaalde contracten. Daar doe je niks aan! Dan zeggen sommige promotors “Prima, kom maar terug als de band weer compleet is”, maar andere partijen willen dan toch echt iets op het podium krijgen dat in ieder geval lijkt op Living Colour!
Het plan is nu om een keer of twintig te spelen in Europa, nog een aantal shows te doen in Zuid-Amerika en daarna weer even rustig in de studio te verdwijnen. We hebben trouwens net het voorprogramma gedaan voor Sly Stone in Montreux. Vrij heftig.’
Hoe zit het nu met de Black Rock Coalition?
‘Vernon is degene die daar vooral achter zat, en daar waren heel veel redenen voor te noemen. Hij bestaat ook nog steeds hoor, maar ik ben persoonlijk nooit zo’n fan geweest van die titel. Het initiatief heeft misschien zijn doelen een beetje voorbij gestreefd. Dat neemt niet weg dat het wel een bestaansrecht heeft gehad! De achterliggende gedachte was mensen bewust maken van de vraag waar rockmuziek eigenlijk vandaan kwam, en waarom de industrie dat vaak neigt te negeren. Ons doel was gewoon om samen met bands als Fishbone en 24-7 Spyz bewust te worden van die oorsprong. Wij konden eind jaren tachtig geen van allen een deal krijgen. We zaten dus in hetzelfde schuitje.
Het mooie van die Coalition was ook dat er niet alleen muzikanten in zaten, maar ook juristen, journalisten en boekingskantoren. Het was een discussieplatform voor mensen die iets te vertellen hadden, en dat geldt eigenlijk nog steeds. Kijk, het is erg moeilijk geworden sinds CBGB’s de deuren sloot. Dat was nu eenmaal een tent waar bands als wij wél terecht konden. In dat opzicht is het dus erg goed dat dit initiatief nog altijd bestaat.’
Is er al iets bekend over de vibe van het nieuwe album?
‘Stain was misschien voor veel mensen een apart verhaal. Er was op dat moment een aantal redelijk heftige bands in onze omgeving en dat heeft ongetwijfeld zijn weerslag gehad op ons geluid. Maar de exacte invloed daarvan blijft hoe dan ook moeilijk te beschrijven als je zelf in die band speelt.
Ik denk dat we nu als band de juiste balans hebben gevonden tussen datgene wat zich om ons heen afspeelt en wat we zelf graag willen etaleren. Bij 'Stain' hadden we al zó lang samen getourd dat het geluid voor die plaat zichzelf min of meer al had bepaald. Ik kan je vertellen dat ik binnen twee dagen klaar was met die opnamen!
Nu zijn we meer aan het experimenteren met elektronica, tuning downs, drop D’s en dat soort dingen. Logisch, want je ziet dat frequenties omlaag neigen te gaan in de hedendaagse muziek. Dat is begonnen in de metal, en wij nemen het denk ik gewoon over.’
Hoe zit het met het gebruik van sequencers en plastic discs?
‘Het wordt zeker geen elektrische plaat. Het is leuk om te gebruiken, maar daar zijn we uiteindelijk de band niet naar. Die plastic discs komen nog uit het discotijdperk, Simmons en dat soort shit. Ik heb die dingen altijd belachelijk gevonden, maar vond wel dat die schijven er cool uit zagen. Twaalf jaar hebben ze in m’n kast gelegen, maar ik vond dat het wel weer tijd werd om ze nieuw leven in te blazen. Het leuke is ook dat ze door dat gewiebel twee of drie keer het signaal voortbrengen dat je speelt; maakt niet uit wat het is.
Het blijft gewoon een kwestie van nieuwe geluidjes ontdekken. Dat houdt niet op! Ik gebruik naast mijn 22” bassdrum ook nog een 18”. Die geeft me precies het gevoel om in de buurt te komen van de impulsen die ik heb opgepikt in Afrika. Sommige ostinato’s komen echt beter tot hun recht met een tweede bassdrum.’
Nog andere projecten in de kast liggen?
‘Mwaaa... ik ben de afgelopen drie maanden in Mali geweest, en heb daar wat festivals gedaan. Een paar mensen hebben me teruggebeld en dat krijgt dus misschien een staartje. Waarschijnlijk ga ik binnenkort terug met wat clay drums om mijn eigen muziek te spelen.
‘Ik ben inmiddels ook uitgenodigd door de minister van cultuur van Mali om min of meer te verklaren hoe de Afrikaanse muziek naar de Amerikaanse continenten is gekomen, en dan vooral wat betreft de migratie naar de VS en de verdere interpretatie van de oorspronkelijke muziek daar. Het zou vooral geestig zijn om Living Colour daarheen te krijgen en er iets op te nemen. Geen idee of het iets zou worden, maar ik kan het altijd proberen.
Het mooiste aan mijn verblijf in Mali was dat ik mensen heb leren kennen die zo ontzettend veel weten over muziek! Vergis je niet, ze kennen Led Zeppelin en Hendrix, maar het gaat nog zoveel verder dan dat! Ik heb daar masterclasses meegemaakt die volkomen onbegrijpelijk waren... Zit daar iemand je iets voor te spelen in een ogenschijnlijk simpele zevenkwarts, maar het kwam er bij mij gewoon niet uit! Het heeft ook met energie te maken die je zelf nog nooit hebt gevoeld, begrijp je? Zowel sonisch als ritmisch! Die lui dachten waarschijnlijk dat ik het wel kon bevatten, omdat ik met Mick Jagger heb gewerkt en platen heb uitgebracht, maar dan blijkt mijn één toch heel erg anders te liggen dan die van hen!
Ten slotte zou ik ook graag een Elvin Jones tribute doen.. Ik werd laatst gebeld door Keiko, z’n vrouw, om met zijn band het een en ander te gaan doen; de grootste eer die je maar kunt bedenken! Dat wordt waarschijnlijk een kwestie van wachten op het juiste moment.’