Jack DeJohnette

Drummer met veel gezichten

Slagwerkkrant Plus 27-08-2006 18:13

Sinds een aantal jaren heeft Jack DeJohnette zijn eigen platenlabel Golden Beams Productions. ‘Ik heb daarmee recentelijk vier platen uitgebracht. Met koraspeler Foday Musa Suso maakte ik Music From The Hearts Of The Masters. We hebben al getourd in Europa, twee jaar terug en in december van dit jaar komen we terug, zij het als trio met Jerome Harris op bas. Ik ken Foday via Herbie Hancock, die een plaat met hem maakte. Drie jaar terug was ik in Londen, waar hij speelde met het ensemble van Philip Glass. Hij woont de helft van de tijd in Chicago en de andere helft bij zijn familie in Gambia. Hij heeft zijn eigen groepen, en heeft bijvoorbeeld ook met Medeski Martin & Wood opgetreden... Hij kwam vier dagen bij me logeren en toen hebben we in mijn studio de opnames gemaakt.’
Dan is er een remixproject, The Ripple Project genaamd. Album: Hybrid. ‘Mijn schoonzoon Ben Surman (zoon van saxofonist John Surman, met wie DeJohnette lang als duo heeft gespeeld en die ook op dit album meedoet; red.) is daar verantwoordelijk voor. Ben is saxofonist en een goede geluidstechnicus. Hij remixte sommige van mijn sessies met Foday en Marlui Miranda, de musicologe en zangeres uit Sao Paulo. En we namen de track Justice Department in mijn eigen studio op. Dat project willen we ook live gaan brengen. We hebben daarvoor contact met Big Al, een gitarist uit Londen.’

Mediteren
Muziek van heel andere aard staat op de cd Music In The Key Of Om, waarvoor DeJohnette een Grammy-nominatie ontving. ‘Mijn vrouw is een energetic healer. Zij had muziek nodig voor haar therapeutische sessies, dus ik ben gaan mediteren en daar kwam deze muziek uit voort. Je hoort me de Sabian Resonating Bells bespelen met mallets. Het effect lijkt wat op klankschalen, maar ze klinken langer door en zijn ook helderder.’
DeJohnette sluit niet uit dat hij ooit een melodische compositie schrijft voor de Sabian Resonating Bells. ‘Ik speel nu op de Encore bekkens, mijn tweede Signature-serie, zeg maar. Ben er nog steeds erg blij mee. De Flat ride, de Mini Bell ride, de china; allemaal even lekker. Mijn Sonor Hilite-set-up heeft meestal de standaardmaten, maar ik gebruik tegenwoordig soms een 16” bassdrum. Mooi hoor, die compacte klank. Hij zingt langer door dan een 18” of een 20”.’

Bruce Hornsby
The Elephant Sleeps But Still Remembers is een cd met concertopnamen uit 2001 van DeJohnette met gitarist Bill Frisell in Seattle. ‘Ik speel een paar pianostukken en we hebben achteraf de opnamen nog voorzien van wat ambientklanken, voor een extra dimensie. Het was een speciaal concert. In oktober ga ik weer touren met Bill Frisell en bassist Jerome Harris. Eerst in de States, misschien later ook in Europa.’
Het Golden Beams-label krijgt Europese distributie, maar je kunt al deze albums ook aanschaffen via DeJohnette’s eigen website. Daarnaast is DeJohnette nog bij talloze andere projecten betrokken. ‘Ik heb net een album met Bruce Hornsby en Christian McBride gedaan. Het is een jazzplaat, met Hornsby’s benadering van Giant Steps, Straight No Chaser, dat werk. Ik heb mijn New Orleans Strut erop staan. Ook heb ik opgenomen met Nigel Kennedy, Kenny Werner, Ron Carter en Joe Lovano, voor een jazzalbum dat verschijnt in november. En ik speel in een groep met de Hongaarse pianisten Béla Szakcsi Lakatos en Kalman Olah, samen met John Patitucci. Dat album moet uitkomen op BMC, een Hongaars label.’

Michael Brecker
‘Ik ga waarschijnlijk opnemen met Michael Brecker, volgende maand. Je weet dat hij erg ziek was? Wel, het gaat nu iets beter met hem, hoewel de behandeling niet is aangeslagen zoals werd gehoopt. Hij heeft al gespeeld met Herbie Hancock, in New York. Tijdens het JVC Jazz Festival in New York in mei deed Herbie Hancock een benefietshow voor het Thelonious Monk Institute of Jazz. Herbie vroeg mij en Ron Carter. Michael deed toen One Finger Snap met ons mee. Daarna speelde hij kort met zijn eigen groep. Hij is bezig...’

Han Bennink
Wie zijn de drummers waar DeJohnette graag naar mag luisteren? ‘Ik ben weg van Kim Thompson. Zij heeft haar eigen stijl gevonden en kan bovendien goed zingen. En Bill Stewart, Terri Lyne Carrington, Gerald Cleaver, Eric Harland, Joey Baron...’
Zijn favoriete Nederlandse drummer? ‘Han Bennink! Speelt hij nog met bezems? Haha. Hij wordt ook zo mooi rood als hij speelt. Maar spelen kan hij, man. Ik heb hem voor 't eerst gezien toen hij en nog wat Nederlanders Eric Dolphy begeleidden. Jullie hebben trouwens ook een goede pianist; Mike Del Ferro.’
Paul Motian vertelde in Slagwerkkrant dat hij teruggaat naar oude albums en daar toch weer nieuwe dingen in ontdekt. Kent DeJohnette dat ook? ‘Jawel, deels. Naar But Not For Me van het Ahmad Jamal Trio kan ik bijvoorbeeld blijven luisteren. Dat is met Vernell Fournier op drums; hij was een invloed van me. Paul Motian trouwens ook. Ik luisterde graag naar zijn werk met Bill Evans, en later met Keith Jarrett. Ik ben hem natuurlijk opgevolgd bij Keith... Zijn muzikaliteit en vrijheid... Paul speelt met geluid, hij doet meer dan drummen alleen. Hij laat me altijd lachen als ik hem zie, er zit zoveel humor in zijn spel.’