Billy Cobham ontketende met Spectrum een revolutie in het drummen, niets minder dan dat. Vijftig jaar gelden, 1 oktober 1973, kwam het album uit. In Slagwerkkrant 238 (november-december 2023) portretteren we het album en vertellen we wat de plaat teweeg heeft gebracht in de evolutie van 'the art of drumming'. Hier op Slagwerkkrant.nl een mooie trits video's en andere extra's ter illustratie van dit 50-jarig jubileum.
Dit is een extra web-item naar aanleiding van een artikel in SWK 238 (november-december 2023). Vanaf vrijdag 27 oktober in de winkel. Of je kunt deze editie bestellen in onze webshop Muziekmagazines.nl. We sturen Slagwerkkrant op zonder verzendkosten.
door Erk Willemsen Billy Cobham had al bekendheid verworven met Mahavishnu Orchestra en daarvoor met George Benson, Stanley Turrentine en korte tijd ook bij Miles Davis. Zijn drumspel daar was al verbluffend. Maar op zijn eerste eigen album Spectrum komt zijn stijl tot volle wasdom.
In drie dagen tijd, 14 tot 16 mei 1973, neemt hij zes tracks op die stuk voor stuk tot het klassieke repertoire van de jazzrock zijn gaan behoren. Vier van de nummers, Quadrant 4, Stratus, Taurian Matador en Red Baron, speelt hij met een band die nog nooit eerder had samengespeeld. Hij brengt met hen een onwerkelijke symbiose tot stand. Cobham’s composities worden vertolkt door Leland Sklar, verantwoordelijk voor de onvergetelijke baslijnen op de plaat, Jan Hammer die prachtige Rhodes-tapijtjes neerlegt, maar vooral geniale Moog-solo’s speelt, en Tommy Bolin, de veel te vroeg overleden gitarist die briljant soleert, vaak in duel met Jan Hammer.
Leland Sklar verklaart in zijn YouTube-video over de track Stratus het succes van deze formatie: ‘Tommy en ik kwamen uit de rock, Jan en Billy uit de jazz; daaruit kwam die perfecte fusie tot stand. Alles werd live in de studio opgenomen en is ofwel een eerste ofwel een tweede take.’
De overige twee nummers, Spectrum en Le Lis, neemt Cobham op met Ron Carter op contrabas, Ray Barreto op percussie, gitarist John Tropea en blazers John Farrell en Jimmy Owens. Tussen de nummers door speelt Cobham een aantal ‘interludes’, op drums, piano en een Moog drumsynthesizer. Het is onbekend of hij bij de opnamen daadwerkelijk de plexiglas Fibes drumkit gebruikte waarmee hij op de binnenzijde van de albumcover staat afgebeeld.
Wat maakt het drumspel van Cobham nou zo ongenaakbaar? Voor die tijd was sowieso het combineren van rockgrooves met jazzfeels en solo’s vernieuwend. Maar de manier waarop hij het uitvoert, maximaal dynamisch, met subtiele ghostnotes op snaredrum, heel precies gespeelde fills, gecombineerd met rauwe uitbarstingen op zijn Chinese bekkens, en uit duizenden herkenbare tomriffs, maken zijn spel revolutionair. De solo’s in de twee interludes Searching For The Right Door en Anxiety zijn briljant en tonen zijn stijl in volle glorie: melodieus, beheerst, rauw en subtiel tegelijk.
Billy Cobham Live 1974
1974 Noorwegen - in een andere formatie
Leland Sklar over Stratus, Taurian Matador en Red Baron
Billy Cobham Spectrum live Norway 1974
2023 50 years Spectrum live
Binnenkort wordt dit artikel nog aangevuld met:
TRANSCRIPTIES drumnoten van de zes tracks, van Quadrant 4 tot Le Lis
ARCHIEF Simon Phillips interview met Billy Cobham 2022
ARCHIEF interviews Billy Cobham in Slagwerkkrant 1984, 1994, 1996, 2005
PODCAST Billy Cobham - Powerhouse WDR3
Lees het volledige artikel in SWK 238 (november-december 2023). Vanaf 27 oktober 2023 in de winkel. Of bestel ’m bij ons via Muziekmagazines.nl