Ook gewone stervelingen kunnen nu ontdekken welke taferelen zich afspeelden voor de ogen van Stewart Copeland toen hij als drummer in de megasuccesvolle band The Police speelde.
"This Super 8 film sat for 20 years in shoeboxes while I waited for a good medium to download it".
Het project begon als een liefdevolle terugblik die Copeland alleen wilde delen met zijn voormalige bandleden Sting en Andy Summers, en hooguit nog enkele goede vrienden. Maar iedereen die de film zag werd enthousiast en het publiek groeide. Uiteindelijk was het Primus-frontman Les Claypool die ervoor zorgde dat de film op het Sundance Festival officieel debuteert.
De filmbeelden maken het nodige los in Copeland. De drummer heeft de periode met The Police als erg prettig ervaren, maar betreurt het dat hij er niet meer van genoten heeft:
"It's very cheerful. I could not find shots of us looking pissed off at each other. However I put my camera down the last year or two. I felt like I should be living it instead of shooting it. (...) I wish I'd enjoyed the ride more. The concerts where I was playing with the best band in the world - we were given the biggest gift in the world - why am I not cracking a smile?"
Hoewel een nieuw Police-album er niet in zit, bevat de film wel enkele nieuwe interpretaties van oude Police-nummers. "Everyone Stares" bevat wat Copeland zelf omschrijft als zijn "verkniptheid", zeven "verknipte" Police-songs die hij bij elkaar monteerde van de oorspronkelijke multi-track tapes.
Stewart Copeland is momenteel in onderhandelin met Universal Music & Video Distribution over de release van de soundtrack, inclusief de "verknipte" nummers, en de documentaire op DVD.
In het maart-aprilnummer van Slagwerkkrant lees je een volledig interview met Stewart waarin hij nog verder uitwijdt over de documentaire.