North Sea Jazz - Dag 2
Hypnotiserend en vernieuwend
Muzieknieuws 08-07-2012 11:01
Vanaf de welkomstbeats door Lean Robbemont bij de ingang tot en met het laatste lichtvoetig slagwerk van Marcus Gilmore bij Vijay Iyer was het weer een dag vol interessante drums en percussie op North Sea Jazz. Uitschieters: Keith Carlock (natuurlijk), Eric Harland (bijna vanzelfsprekend), Ruy Adrian Lopez-Nussa (fanatiek) en Bernald Edwins Sanz (verrassend).
door Mark van Schaick, Dennis Boxem, Dick de Waal, Ifor Baynes, en Erk Willemsen - foto's Tineke van Brederode, Dennis Boxem en Mark van Schaick
Wat wil je nog meer? De hekken gaan open en je wordt verwelkomd door Alain Clark-drummer Lean Robbemont op zijn Yamaha Club Custom set, het publiek erop attenderend dat Yamaha alle drumstellen voor de elf podia van North Sea Jazz levert.
Manola Badrena en Herlin Riley
Een paar minuten later opent Ahmad Jamal dag twee hypnotiserend. Adembenemend is het om te horen hoe de diepdonkere donderpiano versmelt met de vederlichte percussie van Herlin Riley en Manolo Badrena. Even zitten we met z'n allen middenin de jungle.
Peter Erskine bij Toon Roos
Ook meteen aan het begin van de dag een van de intiemere concerten van dit North Sea. De groep van saxofonist Toon Roos speelde in de kleine Yenisei, waar de belichting zo laag stond afgesteld dat Peter Erskine, want hij was te gast bij het gezelschap, grotendeels in het donker vertoefde. Maar wat een heerlijke performance, met Hein van de Geyn op contrabas en Karel Boehlee op piano en keyboards, en natuurlijk de tenor- en sopraansaxofoon van Roos, die de warme, bij vlagen broeierige clubsfeer van begin jaren tachtig wist op te roepen. Fusion die bestaat uit goede, spaarzame grooves en volle melodieen, in plaats van virtuoze krachtpatserij, met een ritmesectie die qua geluid en samenspel het binnen deze festivalsetting hoogst haalbare liet horen.
Keith Carlock met Rudder
In een volle Darling tilt Rudder het festival naar een nog hoger plan. Terwijl saxofonist Chris Cheek het gevoelige Lucy er in trekt, MacGyvert Keith Carlock z'n snarenmatje nog even vast met een zakmes. De drummer is in vorm, en fillt, soleert en rufft dat het een aard heeft. Wat een waanzinnig feest is het om deze muzikanten aan het werk te zien. Muzikaal en visueel spectaculair, met een centrale rol voor het spelplezier. Bassist Lefebvre is niet alleen razend inventief, maar ook toonaangevend voor de humorfactor.
Bernald Edwins Sanz bij Rodrigo & Gabriela
We gingen eigenlijk naar Mexicaans gitaarduo Rodrigo & Gabriela in verband met het andere magazine in onze uitgeverij, Gitarist. Maar het was drummer Bernald Edwins Sanz die ons opviel. Ja, dát willen we horen. Latin beats, maar gelardeerd met alles tussen jazz en metal in. Toch kreeg Sanz niet de tijd om de Cubaanse feel tot een Cubaans feestje te laten groeien, vanwege de versnippering van de composities. Waarom niet een groove lekker uitbouwen tot de hele zaal op zijn kop staat?
De Lopez-Nussa broers
Ruy Adrian Lopez-Nussa is ook zo'n drummer die zijn latinjazz alle kanten opo slingert. En dat met een enorme fanaticiteit. Wat ging hij tekeer op de montunos van pianistbroer Harold Lopez-Nussa. Niet dat er geen subtiele stukken waren, waarin hij even makkelijk licht begeleid. Zijn cajonsolo was adembenemend ook.
Niek de Bruijn
Mateloos respect voor de jonge drummer Niek de Bruijn, die zich schijnbaar moeiteloos door de zwaar doorgecomponeerde stukken van Indiase saxgoeroe Rudresh Mahanthappa slaat. Een gedenkwaardige performance van de studenten van de conservatoria van Rotterdam en Den Haag.
Vernieuwer Eric Harland
Hij is de aanstichter van de moderne aanpak van jazzdrummen: lichtvoetig, mateloos precies, bijna wetenschappelijke aanpak, met de snaredrum als middelpunt van de set. Op dit North Sea Jazz festival hoor je bijna niet meer tot de drum-elite als zijn aanpak niet volgt. Maar Eric Harland zelf blijft natuurlijk oppermachtig. Hij speelde twee keer met Joshua Redman en stapelde opnieuw speelverrassing op speelverrassing. Na het concert met zijn band James Farm volgde het spektakelstuk Prism, met bassist Dave Holland, toetsenist Craig Taborn en gitarist Kevin Eubanks. Jazzfusion, maar vooral: lekker los jammen. Veel glimlachen, knipogen en reusachtig spelen, dat deden alle vier de mannen, tot groot genoegen van het publiek.
Marcus Gilmore
Een van de Harland-volgers is Marcus Gilmore, die bij Vijay Iyer een wel heel aparte aanpak liet zien en hore. Zien omdat hij vrijwel het hele concert schijnbaar achteloos van alles aan zijn drumkit aan het bijstellen was en uit zijn zakken allelrlei dempmaterialen tevoorschijn trok. Horen omdat hij de gecompliceerde muziek van pianist Iyer moeiteloos volgt en aandrijft. Omdat hij continue wisselt van modus, van fel naar licht, van hard naar zacht. Met geweldige sound- en ritmevondsten. Dynamisch drummen heet dat. In Slagwerkkrant september-oktober vind je een interview met hem.
Bruut met Felix Schlarmann
Felix Schlarmann houdt er een indrukwekkende hardbopswing op na bij Bruut. Ook hier humor en relativeringsvermogen die zorgen voor een heel ontspannen podiumpresentatie. De Mississippi breekt open, vooral mooi hoe saxofonist Hogenhuis het complete register uit die kleine alt haalt, daarbij kundig ondersteund door Folkert Oosterbeek op de Hammond. Die laatste is trouwens een drummers droom. Wat een heerlijk toetsentapijt om op rond te mogen trommelen. Een van de leukste groovebands van Nederland - maar dat constateerden we ook al tijdens Noorderslag.
Joost Lijbaart
Rennen, vliegen van hot naar her, en zo stapten we binnen bij Yuri Honing Wired Paradise, om te horen hoe Joost Lijbaart fier opbokste tegen de muur van elektrische gitaren. Voor we er aan konden wennen was het concert opeens, en voortijdig, afgelopen.
Esperanza met Rochelle
De grote, zwetende, volledig in zijn spel opgaande Lyndon Rochelle gaf bassiste en zangeres Esperanza Spalding en haar Radio Music Society groots partij, wat bij sommige close-ups op de grote videoschermen voor een hilarisch effect zorgde. Een mooi optreden in de galmende Maas, dat misschien wat veel rustige nummers telde.
Hugh Laurie met Jay Bellerose
Jay Bellerose was de goed zichtbare drummer achter een meer dan vintage ogende kit in het hoogst amusante orkest van Hugh Laurie, die vanachter de piano een keur aan standards 'en minder bekende stukken uit de traditie van New Orleans ten gehore bracht. Charmant en gezellig was het, mede doordat Laurie door de uitzinnige zaal zichtbaar geroerd was.
Derek Phillips bij Kurt Elling
De extroverte zanger Kurt Elling kon al zijn expressie kwijt in zijn optreden met gitarist Charlie Hunter, met bescheiden ondersteuning van Derrek Phillips.
Dutch Jazz Competition-winnaar Kapok met Remco Menting
Kapok won de Dutch Jazz Competition, en nam een debuutalbum op in Kytemans Kytopia-studio. Een volle Volga zag en hoorde het trio toegankelijk, vrij en met veel understatement aan het werk, waarbij drummer Remco Menting verbaasde met zijn set-up waarin een cajon met pedaal bijzonder effectief als bassdrum fungeert, en waarin traditionele elementen van een jazzkit zoals ridebekken en hi-hat ontbreken. Maar swingen deed het!
En nog vele anderen...
Tony Braunagel bij Robert Cray, Neal Wilkinson bij James Morrison, Bauke Bakker bij Krystl met haar eerbetoon aan Etta James: ze doen wat ze moeten doen en doen dat zo goed als je als toeschouwer maar kunt wensen. Alle energie in de songs steken, en tevreden zijn met minimale, goed geplaatste breaks en accenten. Topdrummers.
