Dirk Verbeuren

´Soilwork is een superteam.´

Slagwerkkrant Plus 19-08-2010 22:06

En waarom dan niet meteen beginnen met de complimenten voor zijn inventieve grooves en fills op dat album? Het is een partij metaldrummen waar een hele generatie zich aan kan optrekken.

Dank je, dank je. Ik ben er zelf ook heel blij mee. Het is het best geslaagde Soilwork-album dat ik mocht inspelen, denk ik.

Dirk Verbeuren studeerde als kind viool, piano en gitaar, om later over te stappen op drums. Op zijn twaalfde verhuisde zijn gezin van Vlaanderen naar Parijs. Een aantal jaren later streek Verbeuren neer in Nancy, waar hij de Music Academy International doorliep, om er vervolgens een aanstelling te aanvaarden als slagwerkdocent. Zijn voorkeur voor heavy muziek en zijn werklust maakten hem in korte tijd een veelgevraagde kracht in Frankrijk en België. Met zijn eigen band Scarve nam hij een reeks albums op waarop naar hartenlust werd geëxperimenteerd met ritmische structuren, en tegelijkertijd speelde hij handenvol albums van derden in. Tijdens sommige tournees was hij drummer van zowel voorprogramma als hoofdact, en het was een kwestie van tijd voor hij werd gevraagd voor een band van naam. Soilwork, een topper op het gebied van melodieuze deathmetal, kwam zonder drummer te zitten en vroeg Verbeuren in 2004 om hun album Stabbing The Drama in te spelen. Dat viel op, en in één klap draaide hij met Soilwork mee op de internationale podia. Hij verhuisde van Frankrijk naar Los Angeles, om uiteindelijk met zijn Amerikaanse liefde neer te strijken in Cleveland.

Los Angeles heeft als voordeel dat er veel goede muzikanten wonen. Het nadeel… is ook dat er veel goede muzikanten wonen, haha. Mijn vrouw komt uit Cleveland, wat echt een interessante stad is. Hij ligt mooi aan Lake Erie en er is een leuke artistieke scene. Het bevalt me prima hier.

Verbeuren geeft tussen alle bedrijven door thuis privéles aan drummers, van beginners tot gevorderden.

Dat is ook voor mij altijd leerzaam. Maakt niet uit of ik iemand van 6 de eerste stappen laat zetten, of dat iemand van 16 met een iPod vol muziek komt die hij graag wil leren spelen. Vaak zit ik dan echt wel even te puzzelen voor ik weet wat die drummers allemaal doen.

Verbeuren is niet het eerste bandlid van Soilwork dat zich permanent buiten Zweden bevindt. Gitarist en songschrijver Peter Wichers emigreerde al eerder, van Helsingborg, waar hij mede-oprichter was van de groep, naar North Carolina. En sinds 2008 is Sylvain Coudret de tweede gitarist van de band, aangedragen door Verbeuren met wie hij in Scarve speelt en nog steeds woonachtig in Frankrijk. Drie man in Zweden (zanger Björn Strid, bassist Ola Flink en toetsenist Sven Karlsson), de rest daarbuiten; het kan, dankzij internet.

Repeteren is niet eenvoudig, met de band zo verspreid. Maar we kennen de nummers goed, en met Skype en e-mail zijn we voortdurend in contact. Als de eerste optredens zijn geboekt, zorgen we dat we de vijf dagen daarvoor tijd samen hebben, waarin we repeteren en de hele productie doornemen. De lichten, de podiumopstelling, het geluid… Ik heb ontzettend veel zin om op te gaan treden met de songs van 'The Panic Broadcast'. Soilwork is een superteam.

Verbeuren duidt hiermee ook op de terugkeer van Wichers in Soilwork. Eind 2005, op het moment dat de drummer lekker was ingespeeld, stapte de gitarist uit de band wegens oververmoeidheid, én omdat hij zich meer op het produceren van muziek wilde richten. In 2008, na één album en diverse tournees overgeslagen te hebben, keerde Wichers terug op het nest.

Misschien wel het belangrijkste voor de nieuwe plaat is geweest dat Peter terug is, en de plaat heeft geproduceerd. Hij is een toffe kerel met veel gevoel, en ik denk dat hij nu weer echt goed zit bij Soilwork. Hij heeft in het verleden veel gedaan voor de band, te veel, misschien wel. Toen ik in 2004 bij de band kwam was hij al uitgeput en onevenwichtig. Nu ik meer werk doe op zakelijk gebied is het voor hem makkelijker om te functioneren zoals hij zou willen. De zaken zijn meer in balans. Peter heeft een eigen stijl van spelen en van songschrijven. Mooi is dat voor 'The Panic Broadcast' ook Sylvain een aantal nummers heeft aangedragen. Dat is de diversiteit ten goede gekomen.

De productie van het nieuwe album deed Wichers samen met technicus Jens Bogren. Het zal niemand verrassen dat de opnames op diverse plaatsen op aarde plaatsvonden. Verbeuren hoefde er de oceaan niet voor over te steken.

Ik haalde Peters demofiles van internet, en heb vervolgens mijn partijen uitgewerkt en geoefend op mijn elektronische kit. Toen we gingen opnemen speelde ik ze voor het eerst op mijn echte drumstel.

Verbeuren heeft de luxe dat hij zijn Roland V-Drums kan laden met de klanken die hij heeft opgenomen voor de samplesets van de Zweedse firma ToonTrack, The Metal Foundry en Library Of The Extreme (waarvan een tweede deel in de maak is). Leuk voor het oefenen, maar voor de opnames van 'The Panic Broadcast' heeft hij ze niet aangeraakt. Wat je op die plaat hoort is puur natuur.

Ik ben ongeveer een week bezig geweest met mijn drumpartijen, 14 tot 16 uur per dag. Eén dag om het geluid goed af te stellen, zes dagen om op te nemen. De drums zijn opgenomen in North Carolina, bij Peter in de buurt, in wat eigenlijk een oude kerk is. Die had een mooie natuurlijke reverb. Ik heb gewoon op mijn Starclassic Performer Bubinga gespeeld, met Evans vellen en Meinl bekkens. Het blijft een geweldige kit. Ik heb wat met de vellen geëxperimenteerd. Hoewel ik normaal gesproken op EC2´s speel, heb ik voor deze opnames de G1’s en G2’s gebruikt. En ik heb verschillende snares geprobeerd. De snare die ik uiteindelijk het meest gebruikte was een Rogers Dynasonic. Jens, die de plaat ook mixte, was erbij. Hij heeft een artistieke aanpak, zeg maar. Hij vindt het niet erg om de opnames per nummer anders aan te pakken.

Soilwork tourt momenteel de wereld rond en zal pas in december Nederland en België aandoen. Maar dat betekent niet dat Verbeuren zich ver houdt van andere projecten. Begin 2010 verscheen een ep van het Belgische Aborted die hij inspeelde, met de mededeling dat hij voortaan weer de vaste drummer van de band is. Dan is er Anatomy Of I, een project in Frankrijk.

Da’s met een vriend van me van vroeger uit Nancy, die nu in Parijs een school heeft, Michael Dorrian. We hebben een demo op onze Myspace (bassist Steve DiGiorgio heeft hiervoor inmiddels partijen ingespeeld; red.). Maar waar ik echt zeer verguld mee ben is dat Fredrik Thordendal van Meshuggah mij heeft gevraagd om naast Morgan Ågren de drumpartijen in te spelen van zijn tweede soloproject, een vervolg op Sol Niger Within uit 1996. Dat vind ik een hele grote eer. Dat album staat in mijn top 3 van favoriete albums aller tijden, hoe kan ik dat ooit evenaren?