The Gathering in Amerika
Hans Rutten over de USA Homelands Tour
Slagwerkkrant Plus 28-04-2006 06:43
The Gathering heeft na de opnamen van de cd ‘Home’ zijn oude kerkje annex studio in het oer-Hollandse dorp Maurik ingeruild voor een meer temperamentvolle omgeving. In een krappe maand tijd tourde de band door Brazilië, Argentinië, Chili en Mexico en als afsluiter deed de band een optreden op het South By Southwest Festival in Texas. Een fantastische ervaring volgens drummer Hans Rutten: ‘Voor hen zijn wij een exotische band.’
De band heeft inmiddels een rustpauze ingelast, zodat zangeres Anneke van Giersbergen kan herstellen van een luchtweginfectie. Tijd om uit te rusten in deze verplichte vakantie heeft Rutten echter niet. Hij gebruikt deze periode om zijn huis te verbouwen. Tussen het behangkrabben en witten door haalt hij herinneringen op aan de wereldtournee:
'Ruim twee weken hebben we door Zuid-Amerika getourd. Dat was echt fantastisch. In Sao Paulo, Brazilië, speelden we voor zeker vijftienhonderd mensen. In Buenos Aires, Argentinië, waren we voor het eerst. Dat hebben we geweten, de hele zaal was vol! Maar Chili, dat is toch écht ons landje. Zeker 4500 knettergekke Chilenen kwamen naar ons kijken. Ze waren zo enthousiast dat ik m’n drumstel niet meer kon horen.'
En Noord-Amerika? Hoe verliep dat gedeelte van jullie tour?
‘De anderhalve week in Noord-Amerika ging moeizaam. In Texas (South By Southwest Festival; red.) speelden we voor een tuin vol bobo’s. Ik vond het niks en het ging ook eigenlijk tegen mijn principes in. De bobo’s waren er gratis; andere mensen moesten wel entreegeld betalen en als band kregen we geen geld voor het optreden. We kregen ook nog eens panne met de auto. Het was écht een week lang bikkelen. We hebben in totaal voor misschien twee- á driehonderd mensen gespeeld. Canada was gelukkig wel top. In Montreal hadden we een volle bak.’
Hoe verklaar je dat verschil?
‘Amerika is echt een Derde Wereldland als het gaat om muziek. Ze hebben een paar grote acts, veel kleine en er zit niks tussen. Ze hebben daarom ook geen middelgrote zalen. We hebben bijvoorbeeld gespeeld in The Knitting Factory in Manhattan, en dat was voor vierhonderd man. Een hele grote zaal krijgen we niet vol. Amerika is daar te groot voor. Mensen komen van heinde en verre. Ze zijn soms langer onderweg dan wij. Dan kom je niet voor een band die je niet kent. Alleen echte fans ondernemen zo’n reis om ons te zien.
‘In vergelijking met Amerika ben ik erg blij met het Nederlandse clubcircuit. We mogen in Nederland van geluk spreken dat er subsidie wordt gegeven, waardoor bands die nog niet tot de populaire top behoren toch de kans krijgen om óók op het podium te staan.’
En wat maakt jullie in Chili dan zo populair?
‘Tja, we hebben er inderdaad maar een paar honderd cd’s verkocht. Alles gaat daar illegaal. Maar áls we spelen, komen al onze fans kijken. Geweldig is dat! Natuurlijk proberen we altijd zo goed mogelijk te spelen, maar met zo’n enthousiast publiek wordt je gedragen door adrenaline. Chilenen zien Anneke (van Giersbergen, zangeres; red.) als een soort Mariaverschijning. Wij zijn exotisch voor hen. Ze zijn nog niet zo bekend in de alternatieve scene.’
En wat is er exotisch aan jouw drumspel?
‘Op ‘Home’ speel ik basisritmes, heel primitief. Ik zoek geen vreemde dingen op. Ik ben onderdeel van de band en geen ritmemonster. Een zevenachtste vind ik al spannend! Ik kijk veel naar het spel van Fleetwood Mac en The Beatles: Hoe flikken ze dat? Hoe kun je het interessant houden door zo simpel mogelijk te drummen? Het is echt puur monotonie en ritme.
‘Tijdens de tour in Zuid-Amerika was het steeds weer configureren. We hadden iedere keer een andere backline. Ook speelde ik soms met van die zwarte Ebony vellen op het drumstel. Dat zuigt energie! Gelukkig had ik wel gewoon mijn eigen snare, bekkens en pedalen.’
Heb je nog wat van het landschap gezien en de Zuid-Amerikaanse cultuur geproefd?
‘Ik heb maar weinig meegekregen van Amerika. Meestal zie ik alleen de zaal, haha. We hebben bijna elke dag opgetreden. Onze dag bestaat dan uit soundchecken, eten, spelen, slapen. Het is echt een Spartaans leven. Maar spelen is goed en we zien ook wel mooie dingen tijdens het reizen. Zo heb ik boven het Andesgebergte gevlogen; daar moet je het van hebben.’
Ligt de focus nu weer op Europa, of gaan jullie binnenkort terug naar Amerika?
‘Vanwege een infectie aan de luchtwegen van Anneke hebben we onze Europese en Nederlandse tour in april en mei moeten afzeggen. We zitten dus thuis. Erg balen. Het plan is om de tour te verzetten, maar data zijn helaas nog niet bekend.
‘Ik speel graag in Nederland en we willen natuurlijk ook internationaal, naar Spanje en Portugal. We gaan ons dus concentreren op Europa. In juni gaan we het festivalseizoen in, en daarna touren we in het zuiden van Europa. Vorig jaar ben ik op vakantie naar Midden-Amerika gegaan en met deze tour achter de rug is het voor nu dus mooi geweest. Laat Amerika maar lekker hongerig worden, dan komen we in de winter wel terug voor meer.’
