De 40 jaar Slagwerkkrant Podcast, met Ton Dijkman, René Creemers, Mark van Schaick en host Bouke Bijlsma

Aflevering 2 - De Jaren Negentig

Slagwerkkrant Plus 23-06-2022 21:06

De eerste aflevering die bij Slagwerkkrant 229, mei-juni 2022 verscheen, met Cesar Zuiderwijk, Jeroen de Rijk, Hugo Pinksterboer en host Erk Willemsen, handelde over de jaren tachtig.
De volgende twee afleveringen – die verschijnen in de loop van dit jaar – respectievelijk de jaren ’00 en de jaren ’10.

Maar nu dus in dit artikel 'De 40 jaar Slagwerkkrant Podcast, Aflevering 2', met op de foto boven met de klok mee Ton Dijkman, Mark van Schaick, host Bouke Bijlsma en René Creemers.'

René Creemers stond op de cover van Slagwerkkrant 64 (nov-dec 1994); aanleiding was een promotievideo die hij destijds opnam, met een imponerende drumperformance. Als banddrummer had hij toen al furore gemaakt met onder meer Blowbeat en Margriet Eshuis.

Later speelde hij zich natuurlijk in de kijker met Drumbassadors, het slagwerkduo met Wim de Vries dat de Amerikaanse drumwereld versteld deed staan tijdens Modern Drummer Festival 2003. Als drumdocent is René verbonden aan Rockacademie Tilburg en het ArtEZ Conservatorium van Arnhem.

Ton Dijkman stond maar liefst twee keer op de cover van Slagwerkkrant. De eerste keer was Slagwerkkrant 80 (jul-aug 1997) ten tijde van de eerste successen met Marco Borsato; hij werd door onze lezers in die tijd ook gekozen tot Beste Rock Drummer Benelux in de SWK Poll. Onlangs prijkte hij ook op de cover met een mooi interview rond de eerste plaat van goed scorende eigen formatie Mell & Vintage Future; dat was in Slagwerkkrant 213 (sep-okt 2019).

Mark van Schaick was hoofdredacteur van Slagwerkkrant tussen 2005 en 2014, maar lang daarvoor al bij het blad betrokken als interviewer, schrijver en koersbepalend redactielid. Hij werkte jarenlang bij Muziekkrant Oor (ook een periode als hoofdredacteur), en is nu werkzaam bij Buma Cultuur als Genremanager Classical, Jazz, World. Hij is een brede muziekkenner, met als specialisatie metal, rock en grunge. In 2018 schreef hij Why Go, een mooi boek over de band Pearl Jam.

Bouke Bijlsma is host van deze tweede aflevering. Hij kwam begin jaren negentig bij Slagwerkkrant als stagiair en is nooit meer vertrokken. Na zijn eerste interview met Danny Sahupala in nummer 46 (nov-dec 1991) publiceerde hij talloze artikelen en interviews (o.a. Ricky Lawson, Doudou N’Diaye Rose, Bernard Purdie, Chad Smith, Clyde Stubblefield), en groeide hij uit tot een vaste kracht als schrijver, eindredacteur en uiteindelijk lid van het hoofdredactieteam.

Host Bouke Bijlsma bespreekt de jaren negentig met Ton Dijkman, René Creemers en Mark van Schaick, waarin muziek uit deze Potify playlist langs komt. 

Al voordat geluidsman James de microfoons heeft klaargezet voor de opnamen, kruipen Ton en René met een bakkie koffie bij elkaar in de redactieruimte en beginnen spontaan met een soort pre-podcast. Hola, kalm aan, jongens; niet al je kruid verschieten. Als Mark arriveert, installeren we ons achter de microfoons.

Urban Dance Squad
Na een korte introductie beginnen we de podcast met een stukje muziek: typisch jaren negentig en Nederlands… Al vrij snel wordt de beat herkend, zeker als Rudeboy begint te rappen. Urban Dance Squad met Demagogue (1994), natuurlijk met drummer Michel Schoots. Ton: ‘Ik vond dat toen echt te gek. Ik heb er wel over gedacht die rapper weer eens te benaderen om iets te gaan doen.’ Mark weet te melden dat Rudeboy op dit moment tourt met ‘een soort Best Of Urban Dance Squad’. Dat klopt, Rudeboy Plays EDS, met op drums Jochem van Rooijen. Mark: ‘Grappig dat je dit nu juist opzet, want in het januari/februari-nummer had ik een interview met Michel Schoots; dat was dus eigenlijk de eerste Slagwerkkrant van de jaren negentig!’

Internet
We filosoferen wat over het decennium en stuiten op een technologische gamechanger zo rond 1994: het ontstaan van internet. Iets wat natuurlijk enorme gevolgen heeft gehad voor muzikanten en de muziekindustrie. En natuurlijk moet vermeld worden dat Slagwerkkrant wereldwijd het eerste muziekmagazine was met een serieuze eigen website; met recht een voorloper dus! René: ‘Da’s ook typisch Nederlands, hè. Wij lopen vaak voorop met dat soort dingen!’

Het is toch sex
In het vervolg van de podcast draaien we de tracks die elke gast heeft meegebracht, maar luisteren we ook steeds kort naar een nummer waar de drummers zelf op spelen. Bij Ton is dat van de nieuwe plaat van Mell & Vintage Future, het nummer Give Love A Try. Uitgekozen omdat het een voorbeeld is van iets waar Ton altijd naar streeft: een drumgroove die lockt met de zang. René: ‘Mooie sfeer!’ Ton: ‘Het gaat bij drummers vaak over sound of groove of chops, maar op het moment dat er zang is, moet je connecten met die time. Voor mij is het toch sex. Dat gevoel moet je hebben.’

Questlove
De track die Ton wil horen is D’Angelo - Devils Pie (1998, drums Questlove). Ton: ‘Revolutionair. De eerste vraag is: is het recht of is het geshuffled? Dat vind ik altijd supergaaf. En het is een typisch voorbeeld van: als je soul wilt klinken, moet je niet de drie spelen met je kick.’

Melodie en sfeer
Van René draaien we videotrack One For The Money van Drumbassadors. René legt uit hoe het idee voor dat drumduo ontstond: ‘Sonor zei: “Ze willen bij clinics nu dat een drummer samenspeelt met een andere muzikant. Jojo gaat met een dj op pad, en Will Calhoun met Doug Wimbish. Dat moet jij ook doen.” Toen dacht ik: waarom niet gewoon nog een drummer? Wim en ik hebben het wel zo opgezet dat het ook leuk moest zijn voor niet-drummers.’

Steve Gadd
De track die René heeft meegebracht is niet uit de 90’s, maar voor hem wel de muziek van die periode: Ricky Lee Jones - Last Chance Texaco (1979). René: ‘Ik was tot die tijd bezig geweest met drums, ritme, bands spelen; maar gaandeweg ging ik luisteren naar muziek die draaide om melodie en sfeer. Je hoort hier Steve Gadd die met een paar klappen die diepe feel neerzet…’

A-typische rockdrummer
Mark van Schaick heeft twee tracks meegenomen. De eerst hakt er meteen in: Meshuggah - Concatenation (1998). Mark: ‘Een schoolvoorbeeld van oneven groupings in even ritmes. Ik heb een paar keer in Slagwerkkrant geschreven over drummer Thomas Haake. Meshuggah heeft school gemaakt in mathmetal, de wiskundige benadering.’ René legt in zijn reactie een link naar moderne jazz van Avishai Cohen.

Matt Cameron
De volgende track is Soundgarden - Jesus Christ Pose (1991). Mark: ‘Jaren negentig was natuurlijk de tijd van de grungebands die de jaren tachtig hairmetal ten grave droegen. Matt Cameron was de drummer van Soundgarden en later ook Pearl Jam; een a-typische rockdrummer met z’n jazzachtergrond.’

Hierna loopt het gesprek nog lekker spontaan door, waarbij de gasten elkaar continu vragen stellen, en ook hun favoriete drumspullen aan bod komen. Check it out!