Op Je Oren Online
Audio bij de rubriek in Slagwerkkrant 174
Slagwerkkrant Plus 22-02-2013 14:02
In de rubriek 'Op Je Oren' van Slagwerkkrant 174 (maart-april 2013) draaiden we 'Alone Together', een intrigerend album van jazzdrummer én producer Karriem Riggins, die net zo gemakkelijk traditionele jazz speelt met Diana Krall als MPC-beats maakt voor Common, The Roots en Erykah Badu. Drie Slagwerkkrant-auteurs luisterden ‘blind’ naar het album met 34 tracks, waarvan de langste 3.24 minuten duurt en de kortste 14 seconden. We maakten het raden per ongeluk iets te makkelijk door track 3, waarin Riggins zichzelf pontificaal voorstelt, niet weg te laten.
Luister naar de tracks, die je onderaan vindt bij Gevonden Releases, en check ook de video van Kariem Higgins over zijn grote voorbeeld: J. Dilla.
Hieronder een samenvatting van de reacties; in het magazine lees je de complete commentaren.
Kim Weemhoff
Een drummer heeft een enorme bak samples en loops verzameld, maakt daar sfeertekeningen mee en speelt daar akoestisch en geprogrammeerde, best fascinerende beats en grooves overheen. Eerder een verzameling losse stukken dan echte composities. Daar zitten heel mooie sfeertjes bij, en er wordt soms heerlijk ‘stuiterend’ gegrooved. Duidelijk een moderne drummer, met Questlove-, Chris Dave- en Adam Deitch-invloeden. Hiphop, dance, r&b; heel kleurrijk. Na twintig tracks ga ik wel erg verlangen naar meer diepgang en levendigheid; een echte compositie met opbouw en een paar solo’s of zo.
Bouke Bijlsma
Met deze soundlibrary van hippe urban grooves en complete songfrases maak je in een handomdraai je eigen jazzy hiphoptrack. Bouw een nieuwe song met een van de korte basisloops (25 sec), of gebruik een van de catchy hooks (tot wel 2:24 minuten) als uitgangspunt. Bewandel nieuwe beatwegen met de opvallende grooves. Deze zijn gedeeltelijk geprogrammeerd en gedeeltelijk live ingespeeld door topdrummer-producer Karriem Riggins, steeds met die onnavolgbare bijna offbeat timing (denk Chris Dave). Met deze library is iedereen een hippe producer.
Mark Eeftens
Veel geprogrammeerde beats en hier en daar echte drums en instrumenten. De ene keer zijn de ritmes redelijk normaal en speelbaar, en de andere keer erg twisted en ritmisch vreemd. Een beetje in de stijl zoals J. Dilla ze programmeerde, maar Dilla vind ik in de regel wat donkerder van klank. Omdat de nummers klinken als schetsen lijkt het vaak alsof ze nog niet af zijn, alsof er nog iets overheen moet komen. Dat, én de korte duur van veel tracks maakt dat het album me wel telkens verrast met zijn vreemde geluiden en vondsten, maar ook dat het me niet echt gaat boeien.
