Ruben van Rompaey’s Creative Dimensions

Eerder gepubliceerd in Slagwerkkrant 117, sept-okt 2003

The Big Bang 2007 24-12-2006 18:47

Ruben van Rompaey studeerde Cum Laude af als jazzdrummer aan het Rotterdams Conservatorium, en sleepte kort na elkaar de Tama Drummers Award en de Erasmus Jazzprijs in de wacht. Een veelbelovende start voor een drummer van vijfentwintig, die dit studiejaar terugkeert naar zijn oude school … als drumdocent. Met zijn eerste solo-cd Rhythms to Trance onderstreept Van Rompaey nog maar eens dat we hier te maken hebben met een drummer met een eigen verhaal.

Jazz, trance en Turkse muziek, daar draait het om. Rhythms to Trance is de eerste persoonlijke kunstuiting in het concept dat Ruben van Rompaey veelzeggend ‘Creative Dimensions’ heeft gedoopt. Een kader waarbinnen al het solowerk voortaan wordt uitgebracht en waarvan hij overtuigd is dat de elektronische klanken, de fraaie grooves en de technische features, het publiek in trance gaan brengen: ‘Licht, dans, projecties en trance-avonden. Ik wil met dit concept alle kanten op kunnen!’

In Van Rompaey’s spel staan techniek en vernieuwing centraal, met dien verstande dat het toegankelijk blijft. En juist om die reden zouden zijn Creative Dimensions het wel eens erg goed kunnen gaan doen in de beoogde breedte. Rhythms to Trance is een combinatie van jazzy en fusioneske drumpartijen, neergelegd over de diepe sequences van componist en toetsenvirtuoos Rutger Verberkmoes. Een momentopname met heel beheerst ondersteunde trancepartijen, akelig strak getimede wendingen, scherpe uptempo breakbeats en een ontzettend lekkere totaalmix.

Meest opvallende ingrediënt in dit concept is toch de Turkse invloed. Waar komt die vandaan?
‘Het toeval wil dat ik een keer met de band Dostlar op een Turkse bruiloft speelde, Turkse muziek dus ook. En dat was niet bepaald een bruiloft zoals wij Hollanders die over het algemeen meemaken. Alles is een stukje heftiger, inclusief de muziek! Die zit bomvol verschillende maatsoorten, maatwisselingen en tempi die binnen een stuk soms pas na een half uur worden opgevoerd.

‘Ik ben er later pas achtergekomen wat het precies inhield om al die ritmes te spelen, hoe de dingen op hun plek moesten vallen. Want in de doorsnee fusion ligt het toch net anders, die is beduidend minder gekoppeld aan traditie, komt minder uit het hart, als ik dat zo mag stellen. In deze muziekvorm worden danspasjes, teksten en natuurgeluiden verwerkt. Allemaal erg frappant.’

En dus ging je, na eerder in New Orleans te zijn geweest, nu op studiereis naar Istanbul. Hoe is dat gegaan en wat was je doel?

‘Mijn docenten Fred Krens en Peter Ypma in Rotterdam hebben mij altijd ontzettend gestimuleerd om mijn horizon te verbreden. Dat heeft duidelijk z’n vruchten afgeworpen. Ik had via Turkse musici in Nederland het adres gekregen van Alpay Dinletir, zeg maar de muziekgoeroe uit Istanbul. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik me de combinatie van jazz en Turkse muziek eigen kon maken op onder andere de darbuka, een Turks-Arabische vaastrommel. Hij gaat trouwens meewerken aan het tweede creative dimensions-project plus een aantal optredens hier in Nederland. Heel tof, want voor mij blijft de man een soort held natuurlijk. Maar die Turkse traditionele ritmes ben ik dus gaan vertalen en noteren voor de drumset.’

We hebben eerder transcripties van jouw partijen in Cesar Zuiderwijks Stokpaardjes kunnen lezen. Gaan we die Turkse drumset-ritmes binnenkort ook gepubliceerd terugvinden?

‘Ja, misschien is dat wel leuk om te vermelden. Ik ben bezig met een boek waarin die materie behandeld wordt. Dat zijn best lastige ritmes, maar erg interessant. Zeg nou eerlijk, er is hier nooit veel aandacht geweest voor traditionele Turkse muziek. Ik wil die elementen dan ook heel graag laten terugkomen in volgende composities.

‘Ik wil in de eerste plaats muzíek voortbrengen. Het moet geen showcase vol trucs worden. Op deze eerste cd zul je geen ellenlange drumsolo’s terugvinden, zoals dat op veel andere drummersplaten wel het geval is. Da’s niet de insteek! Maar oké, de techniek is in bepaalde mate absoluut van belang. Dave Weckl is ook iemand waar ikzélf als drummer moeilijk omheen kan. Misschien niet zozeer compositorisch gezien, maar man, die technische vaardigheden... Mel Lewis is nóg zo’n bron van inspiratie!! Kun je dat nog even vermelden?’

Ruben van Rompaey speelt in het septet van jazzsaxofonist Dick de Graaf, en daarnaast in diens groep Ouaga. Met deze formatie deed hij dit voorjaar optredens in Ouagadougou (Burkina Faso, West-Afrika), en daarvan is inmiddels een live-cd verschenen. Turkije en Nederland staan eind dit jaar op het program, met Ouaga en de band Turqumstances, waarin ook percussionist Sjahin During speelt. Verder staan er opnamen gepland met onder andere: Ouaga, Dostlar en zanger en sas-speler Gülabi Demirel.

Van Rompaey speelt Yamaha Maple Custom drums en Turkish Cymbals.

zoeken
zoeken