Legendarisch: Steve Gadd-clinic in Paradiso

26 september 2002 - het verslag

Slagwerkkrant Plus 11-11-2007 23:49

Het was een magische avond die 26e september 2002 in Paradiso, Amsterdam. Slagwerkkrant en Zildjian organiseerden een clinic met Steve Gadd. De zaal was helemaal uitverkocht en 1200 man zagen een superrelaxte Steve Gadd bijna anderhalf uur lang zijn goedgevulde ‘bag of tricks’, zoals hij het zelf noemde, voorspelen. Het verslag, zoals dat destijds in Slagwerkkrant stond!

‘Shhht, hij is begonnen’, klinkt het om me heen als Steve Gadd z’n brushes heeft gepakt om zijn eigen zangpartij (!) begeleidend Bye Bye Blackbird te vertolken. Het is in een oorwenk muisstil in de tot de nok toe gevulde zaal. Concentratie afdwingen heet dat, en dat was maar een van de dingen waarin Gadd zich een meester toonde die avond.

Een uur daarvoor had Hans Eijkenaar zijn supportact ook al ingezet met bijna niets. Vilten stokken liet hij op zijn bekkens vallen, exemplarisch voor de start van zijn carrière lange tijd terug, toen hij klassiek les kreeg. In zijn half uur durende optreden leidde hij ons op bijzonder originele manier door de periodes van zijn carrière heen, om play-along te eindigen met een song van het nieuwe album van Meg (uitgegeven, geproduceerd en gedrumd door Eijkenaar).

De sfeer was mooi deze avond. Het was mudvol, maar de grootbeeldschermen zorgden in ieder geval voor goed aan- en doorzicht op Gadd. Drie solostukken werden gevolgd door zijn introductie: ‘Ik ben hier voor jullie en ik hoop dat jullie veel vragen hebben.’ En na de typisch Hollandse stilte die daarop volgde: ‘Come on, we’re all in this together! Don’t leave me up here all alone…’ En daar was-ie, ja hoor: ‘Kun je Fifty Ways to Leave Your Lover spelen?’ De beroemdste drumpartij van Steve Gadd klonk weldra, en vormde het begin van de demonstratie van een serie grooves en fills waarin soepelheid, gemak, ontspanning en feel helemaal bovenaan stonden. Af en toe baarde hij opzien. Op de vraag hoe het was om in de film One Trick Pony te spelen antwoordt hij: ‘Dat was een wilde periode in mijn leven. I thínk I had fun. Ik weet dat het daarna een tijdje helemaal bergafwaarts ging met mij. Maar ik ben blij dat ik terug ben!’ Klaterend applaus…

Nu iets relaxts’, zegt Gadd, en roept Hans Eijkenaar bij zich, voor het drumstel. Daar beginnen ze getweeën groovy te improviseren, zittend met hun stokken op de rand van het drumpodium en met verder niet meer dan een shaker en een koebel. Spannend was het. En Gadd liet alle ruimte aan Eijkenaar, natuurlijk. Na afloop flink signeren, en dat was het.

Slagwerkkrant vroeg destijds op de website naar ervaringen van bezoekers. Een paar van de reacties publiceren we hier.

Phillip Aubrey:
‘De aftrap van Hans Eijkenaar was grote klasse. Om je clinic voor 1200 man zo te beginnen is erg knap. De entree van Mr. Steve Gadd was ook zeer gewaagd. Misschien wel het hoogtepunt van zijn optreden. Steve en Hans samen op het podium, dat was ook geweldig. Dan komt het aan op het gevoel en zie je dat daar twee zeer getalenteerde kerels voor je zitten.’

Rene van der Stel:

‘Als je een legende ziet spelen als Steve Gadd, kun je bij elke groove die hij speelt wel een bepaald liedje bedenken dat hij heeft ingespeeld. Hans Eijkenaar heeft technisch meer bagage dan Steve, echter die rijpheid, het in the pocket spelen, is wat ik duidelijker terughoor in het spel van Gadd dan in het spel van Hans. Dit is voor mij de belangrijkste les geweest van die avond.’

Tom van der Weide:

‘Hans Eijkenaar ging m'n verwachtingen ver te boven. Een beetje te veel show off misschien, maar desalniettemin erg vet. Wat Steve Gadd betreft, was ik denk ik een van de weinigen die Steve Gadd amper kende. Ik kwam pas een paar dagen voor de clinic erachter dat hij zou spelen, dus heb ik maar wat liedjes gedownload (Aja, Fifty Ways to Leave your Lover), zodat ik ongeveer wist wat me te wachten stond. Vooral dat Steve op zo veel albums heeft gespeeld, sprak me aan, aangezien dat erop wees dat het bij hem echt om de muziek gaat. Maar wat ik jammer vind, is dat hij weinig echt heeft uitgelegd. Toen hem gevraagd werd Fifty Ways te demonstreren, speelde hij de partij op volle snelheid. Hij maakte het niet begrijpelijk door langzamer te spelen, of de beat uit elkaar te trekken. Waarom het zo klinkt zoals het klinkt, waarom het dat effect heeft. Ook viel het me op hoe het hele publiek STIL stond op al die coole beats. Kom op, we zijn drummers! Ritmes zijn er voor gemaakt om op te bewegen... en iedereen staat stil! Gaat het soms meer om de techniek en hoe moeilijk het is om al die dingen te spelen? Of gaat het om de muziek?!’

Bart van de Put:

‘Het is leerzaam en inspirerend is om een levende drumlegende als Steve Gadd aan het werk te kunnen zien. Je hoort en ziet dan ook echt wat zo’n persoon voor de drumwereld heeft betekend, en dat dwingt respect af. Waar zou het drumstel en drumspel geweest zijn zonder zulke figuren?’

Bart Brons:

‘Ondanks dat ik veel van zijn chops al op video zag, vond ik het prachtig om te zien hoe deze man drumt. Kippenvel, echt waar. Steve Gadd rules!!
zoeken
zoeken