Neil Peart overleden (1952 - 2020)
Rush-drummer geëerd door drumcommunity
Muzieknieuws 11-01-2020 12:27
Na jarenlange worsteling met een hersentumor is Neil Peart overleden in zijn woonplaats in Zuid-Californië (VS). De Rush-drummer werd 67 jaar oud. Wereldwijd is met verdriet en verslagenheid gereageerd op dit bericht en opvallend zijn de vele respectvolle reacties uit de drumcommunity, vooral op de sociale media. Een grote drummer en een bijzonder mens. Slagwerkkrant-reporter Jean-Paul Heck denkt hieronder terug aan een korte maar bijzondere ontmoeting die hij had met Neil Peart bij een Rush-concert nabij San Francisco. Je kunt daarnaast ook een aantal mooie video's van Peart bekijken.
door Jean-Paul Heck
2 mei, 2010. Het Shoreline Amfitheater 50 kilometer ten noorden van San Francisco is één van de mooiste en best bezochte openlucht-venues ter wereld. De zon, de nabijheid van de imposante baai en de typische Californische gastvrijheid maken het tot een bijzondere plek. De band Rush Speelt er al jaren. ‘Omdat het geluid en de sfeer zo fantastisch zijn. Er zitten en staan 30.000 fans recht tegenover je maar je hebt het idee alsof je in een klein theatertje staat.’ Geddy Lee, bassist en zanger van Rush straalt. Verderop zit zijn drummer Neil Peart rustig te nippen aan een bakje thee.
Rush met v.l.n.r. Geddy Lee, Neil Peart en Alex Lifeson
Lee is een bedachtzaam maar geanimeerd prater. Gitarist Alex Lifeson die ik net daarvoor sprak, een humoristische joker. Druk en zelfs licht bezeten maar dan op een goede manier. Lee en Lifeson wonen nog altijd in de buurt van Toronto, de plek waar het voor Rush allemaal begon. Peart niet. Die is midden jaren ’90 verkast naar Zuid-Californië. Het was een roerige tijd voor Peart die eerst in 1997 zijn dochter Selena verloor door een auto-ongeval. Tien maanden daarna overleed zijn vrouw Jacqueline aan de gevolgen van kanker. Peart zou later zeggen dat zijn levensgezellin vooral overleed door het verdriet. ‘Ze wilde gewoon niet meer verder zonder Selena.’ Het zijn onderwerpen die bij interviews met Mr Peart nadrukkelijk verboden zijn.
Neil Peart op de cover van Slagwerkkrant 165 (2011)
Check deze video met een mooie solo-compilatie door Loudwire
De drummer die ik voor het eerst live zag en hoorde optreden op 3 mei 1983 in het Ahoy in Rotterdam, was vanaf die dag een enigma voor mij. Hoe is het mogelijk dat iemand live nog beter is dan in de studio waar Peart als progrockdrummer een totaal nieuw idioom wist aan te snijden? Ik had drie jaar daarvoor John Bonham nog gezien tijdens zijn laatste concert met Led Zeppelin in Nederland. Zelfde plek, andere vibe. Bonham was in 1980 live niet meer de geweldenaar van de jaar daarvoor. Maar Peart was begin jaren ’80 in absolute topvorm. Met de albums Permanent Waves en vooral Moving Pictures was Rush doorgebroken naar de mainstream. De band verkocht miljoenen platen en vulde met gemak de grootste venues in de wereld. Toch apart voor een band die bestond uit drie nerds die vaak onmogelijk moeilijke muziek maakte.
Als ik uiteindelijk tegenover Peart zit, lacht hij om de kwalificatie “moeilijke muziek”. ‘Als je weet wat soms in onze hoofden zit en hoe het er uit komt, dan durf ik best te stellen dat wij ons inhouden. Ik heb jarenlang gedrumd om de fans te imponeren maar vanaf de plaat, Hemispheres, is bij mij het roer om gegaan. Ik ben gaan spelen om een Rush-nummer beter te laten klinken. Een drumpartij zoals ik die bijvoorbeeld speel in nummers als Tom Saywer, New World Man of Circumstances had ik begin jaren ’70 heel anders gespeeld. Ik componeer mijn drumpartij zoals Alex zijn gitaarpartijen construeert. Het is ook de enige manier hoe ik kan werken. Ik ben een gestructureerd persoon. Dat is niet van toepassing op veel drummers? Ik weet zeker dat John Bonham, Phil Collins en Buddy Rich…’ Peart maakt zijn zin niet af en lacht even. Interviews gaan hem moeilijk af. De man wiens teksten zelfs onderdeel zijn van een universiteitsprogramma in Canada, koestert zijn nieuwe leven. Verderop staat zijn vrouw Carrie Nuttall. Fotografe en de vrouw die hem er in 2002 weer toe verleidde om zijn zelfgekozen pensioen op te heffen en weer aan de slag te gaan. De aanwezigheid van zijn tweede vrouw is ook de aanleiding om het korte gesprek te beëindigen.
In de jaren erna zag ik Peart met zijn twee kompanen nog velen malen spelen in zowel de Ziggo Dome als Ahoy. En nooit verzaakte Peart. Zelfs niet tijdens de laatste show in Amsterdam in juni, 2013. Peart’s spel is daar weer genadeloos en zijn drumsolo van een andere planeet. Een jaar later zal Geddy Lee mij in Londen vertellen dat zijn drummer toen al met veel pijn speelde. ‘Maar je hoorde hem nooit. Zeuren en klagen zijn geen eigenschappen van Neil.’
Neil Peart soleert bij David Letterman in 2011
Diverse interview/clinic-fragmenten
