Interview met Donald Tardy van Obituary

Nieuwe deathmetalklassieker Inked In Blood

Muzieknieuws 24-10-2014 13:10

Obituary klinkt nog immer rauw, ruig en direct. Geen djent, hyperblastbeats of deathcore te bespeuren op dit nieuwe album van de band uit Florida. Gewoon strakke en steengoeie deathmetal zoals ze die al sinds eind jaren tachtig spelen, net zo vertrouwd als de horrorthema's die de songs inspireerden.

Inked In Blood werd in no time gefinancierd via crowdfunding, wat de band de gelegenheid gaf om het album onafhankelijk van een label op te nemen. Drummer Donald Tardy, die zich fanatiek bezighoudt met het redden en opvangen van zwerfkatten, was zoals altijd nauw betrokken bij de totstandkoming van de songs.

Inked In Blood klinkt verrassend eenvoudig en direct. Was het een alles-in-één-take, live-in-de-studio opname? Het klinkt in ieder geval zo.

‘Belangrijkst met het nieuwe album was om alleen op onszelf en onze instrumenten te vertrouwen. Geen trucjes, geen partijen vervangen en geen quantizing na het spelen. Dat is wat je moet doen om een realistisch klinkende, old school metalplaat te maken. Het heeft wat meer tijd en moeite gekost voordat we aan het opnameproces konden beginnen. We moesten om te beginnen tevreden zijn met het geluid van de ruimte en het drumstel door de microfoons. En ik moest erg vertrouwd zijn met de nummers om de tracks makkelijk te kunnen inspelen zonder zorgen, moeite of aarzeling. Om zeker te zijn dat ik me niet achteraf zou bedenken over mijn ideeën, heb ik echt de tijd genomen om de nummers te leren en te oefenen voordat we de opnameknop indrukten. Het drumgeluid is inderdaad eenvoudig, direct en natuurgetrouw op dit album. Ik ben nooit de drummer geweest die het wiel opnieuw probeerde uit te vinden. Voor Obituary-albums heb ik me altijd laten leiden door de muziek. Die vertelde me wat er nodig was: een zware groove en intense ritmes waarin niet te veel gebeurt. Als luisteraar krijg je zo een heel solide geheel voorgeschoteld.’

Was je studio-opstelling identiek aan wat je op het podium gebruikt?

‘Het was live altijd anders dan in de studio. Ik gebruikte grotere bekkens voor de openluchtfestivals. In de studio gebruikte ik kleinere, dunnere bekkens die wat crispy klonken. Ik leerde uiteindelijk dat live zulke bekkens óók altijd beter klinken. Het maakt niet uit hoe groot het podium is. Het heeft me twintig jaar gekost om dit door te krijgen, maar nu heb ik het licht gezien. Op het moment is mijn opstelling live dus precies hetzelfde als in de studio. Dezelfde maat bassdrums, dezelfde maat toms en dezelfde bekkens.
‘Ik ben een Yamaha-drummer. Dat ben ik al sinds 1988 en ik word de laatste vijftien jaar door ze gesponsord. Daarom ben ik helemaal niet kieskeurig welk drumstel ik krijg als we een Europese tour doen. Het maakt niet uit welke serie ze me geven, ik weet dat het toch wel helemaal te gek is. De afgelopen acht jaar kwam ik op het punt dat ik elke serie heb gehad, in esdoorn, berken, eiken en beuken. Ze hebben altijd een ongelooflijk consistente geluidskwaliteit.'

Dit zijn de spullen van Donald Tardy: 

Drums: Yamaha
22” bassdrums (crash bekkens zijn er op gemonteerd)
10” en 12” toms (aan een standard tussen de bassdrums)
14” en 16” floortoms (hangend aan een standaard)
14” Yamaha Bamboo Snare
Pedalen: Yamaha FP9500

Bekkens: Sabian HHX Evolution
14” hihat
16”, 17”, 18” crashes
20” ride
14” mini Chinese
20” Chinese
18” O-Zone (niet op de foto's)

In de wereld van metal drummen lijkt er de neiging te zijn om steeds sneller en gestoorder te spelen. Voel jij je uitgedaagd?

‘Helemaal niet, want dat is niet mijn stijl. Ik laat dat aan... alle anderen over. Ik ben tevreden met dat waar ik goed in ben: mid tempo, groovy drumbeats en trage, zware, punishing stukken. Soms speel ik non-stop dubbele bass. Ook al zijn mijn voeten sneller dan ooit tevoren, ik blijf bij mijn beginselen: directe, stuwende ritmes die bij de riffstijl van Obituary passen. Ik schrijf en speel al bijna drie decennia voor Obituary. Het is alles wat ik weet en waar ik vertrouwd mee ben. Het is de enige band waar ik ooit voor gespeeld heb. Ook al denk ik dat het leuk zou zijn om andere stijlen spelen, Obituary zit in mijn bloed.'

25 jaar geleden namen jullie debuutalbum Slowly We Rot op. Wat komt er in je op als je aan die sessies terugdenkt?

‘Het belangrijkste dat ik me herinner is dat we het op acht tracks hebben opgenomen. Het is nu moeilijk voor te stellen, maar we namen zes drumkanalen op en mixten die naar twee stereotracks. Dat gaf weer zes vrije kanalen voor de gitaren, die we ook weer terugmixten, en zo verder. Wauw man, we zijn oud... Het was ook lang voordat je je opnames achteraf kon bewerken, je moest het dus spelen totdat je het goed deed. Echt leuk man, het was een ongelooflijke ervaring om op zo’n jonge leeftijd al de studio in te mogen om je eigen nummers op te nemen en een album te maken! Ik weet nog dat ik bij de eerste paar takes zo zenuwachtig was dat mijn voet nauwelijks op het pedaal bleef staan vanwege het trillen van mijn benen. Het was 1986, ik was een tiener en hoewel het onze tweede keer in de studio was, was ik opgewonden en bang tegelijk. Ik schudde als een poedel die een perzikpit uitpoept!'

Waar luister je vandaag de dag vooral naar?

'Mijn smaak is zo goed als hetzelfde gebleven sinds ik een tiener was: Lynyrd Skynyrd, Outlaws, Led Zeppelin, Stevie Ray Vaughan, Dio, Ozzy met Randy Rhoads en later Savatage, Soundgarden, Alice in Chains. En Slayer, natuurlijk. Vandaag de dag geniet ik ook van moderne metal zoals Lamb Of God, Psycroptic of BeNighted. Het is leuk om naar drummers om me heen te luisteren. Maar uiteindelijk kom ik altijd weer terug bij waar het voor mij mee begon: Dio en Holy Diver. Dat is het beste metalalbum ooit! Voor mij in ieder geval… I love it!!’

Inked In Blood verschijnt op 24 oktober via Relapse Records. Luister hier naar de track Violence:

Na de Amerikaanse najaarstournee komt de band in januari weer naar Europa. Ook in onze buurt: 
16 januari 2015, Victory, Alkmaar
30 januari 2015, Atak, Enschede
31 januari 2015, De Kuup, Turnhout.

www.obituary.cc