Hoorden we nou telkens weer de term ‘episch’ vallen als commentaar op ons 40 Jaar Slagwerkkrant Jubileumfeest, dat op 15 september 2022 plaatsvond? Woorden schieten tekort om deze avond met de New Cool Collective Big Band en 13 drummers te beschrijven. Daarom heel veel foto’s in deze terugblik, en toch ook heel veel woorden die we vanuit allerlei kanten binnenkregen. Inclusief onze persoonlijke impressies.
AFTERMOVIE!
Video door Sophie Conin (productie en interviews), Felipe Pipi (opnames en montage), Tijmen de Vries (opnames)
Verslag door Erk Willemsen en Bouke Bijlsma m.m.v. velen
Foto’s live door Reinout Bos
Foto’s voor het jubileumdoek door Eric van Nieuwland
Klik op de foto's boven de headline om door alle (grote) foto's heen te lopen.
Het was volle bak in die prachtige Grote Zaal van Q-Factory Amsterdam op deze nu al legendarische donderdag in september. Véél drummers natuurlijk, ook een hele mooie opkomst van fabrikanten, distributeurs, retailers, drumdocenten en drummers, maar ook gewoon veel muziekliefhebbers, want dat was het doel van deze avond: we wilden er geen drumsolo-avond van maken; er moest muziek klinken in een bijzondere setting, waar drums de hoofdrol zouden spelen. We hadden de New Cool Collective Big Band gevraagd met ons en topdrummers uit de Benelux dit bijzondere programma samen te stellen. Willem Friede (foto), toetsenist en arrangeur van de bigband maakte vier arrangementen van signature-nummers van Hans Eijkenaar (Nobody’s Wife), Cesar Zuiderwijk (Radar Love), Michael Schack (FràKoeh) en Pierre van der Linden (Hocus Pocus). De andere vijf gastdrummers zouden materiaal van de bigband zel spelen.
We vroegen een aantal collega’s en bezoekers om hun impressies van de avond voor ons op te schrijven, alvorens je onze eigen verslagteksten kan lezen, alles natuurlijk voorzien van schitterende foto's.
Drumdocent Gerben de Bruijn schreef ons de volgende dag: ‘Na deze epische avond weet ik het zeker: drummers vormen één grote familie en afgelopen donderdag was er dé reünie van het jaar, nee, van de afgelopen 40 jaar. Zoveel drum- en percussietalent op één avond met de beste bigband van Nederland, het kon niet op. Het respect en het plezier om met zijn allen er een feestje van te maken is ongeëvenaard. Alles klopte: het geluid, de organisatie, de locatie, de band en de gehele drumfamilie bij elkaar.’
Drummer Otto de Jong: ‘Ik vond het behalve een mooi jubileumfeest ook een mooie viering van al het talent en geschiedenis dat ons land rijk is. Van nieuwe, jonge bevlogen helden als Yoran Vroom en Cecilia Moyano (foto hierboven) tot de gevestigde helden als John Engels en Cesar Zuiderwijk.’
Charlie Crooijmans is geen drummer, maar wel een doorgewinterde muziekkenner en zij was zeker ook onder de indruk van het intermezzo optreden van het John Engels Trio, met Benjamin Herman (sax) en Tobias Nijboer (contrabas): ‘Ontzettend leuk om al die verschillende slagwerkers bij elkaar te zien, zowel in het publiek als op het podium. Wat een goed idee om het trio met John Engels op een ministage aan de zijkant te zetten. Het gaf een heel andere vibe. Ik stelde me zo voor dat de meesten eerst zouden denken, 'ja, echte, oude mannenmuziek' maar het stuk dat volgde was wild, en dat dwong bij iedereen respect af. Je kon sowieso merken dat er echte drumfanaten waren. Toen Cesar Zuiderwijk het heerlijke feest afsloot, moest ik echt - ik stond vrij vooraan bij het grote podium - tussen armen en schermpjes gluren om iets te kunnen zien.’
Percussionist en muziekjournalist Rik van Boeckel: ‘Het was een indrukwekkende avond met sterk spel van de New Cool Collective Big Band en een grote variatie aan topdrummers. Iedere drummer liet zijn eigen stijl horen. Van de jazzy stijl van Martijn Vink, het krachtige spel van Hans Eijkenaar, de lichte door WestAfrikaanse ritmiek en jazz beïnvloede stijl van Yoran Vroom en de sterke grooves van Joost Kroon. Heel bijzonder was het de 87-jarige John Engels zijn meesterlijke jazzritmiek te horen spelen en om Cesar Zuiderwijk Radar Love te horen drummen zonder de zang van Barry Hay. En niet te vergeten de percussie op conga’s, bongo’s en timbales van Jos de Haas (foto hiernaast) en Frank van Dok (foto boven), de vaste percussionisten van New Cool Collective; vooral ook hun spel tijdens Thierno, gewijd aan de saxofonist van Orchestre Baobab Thierno Koite. Roël Calister voegde daar zijn eigen mooie percussiestijl af en toe aan toe.
De avond werd soepel en gedegen gepresenteerd door Slagwerkkrant-redacteur Mark Eeftens. Hij schreef het volgende over zijn ervaringen: ‘40 jaar Slagwerkkrant was een bijzondere dag om mee te maken. Ik sta mijn hele leven al op podia maar als presentator was dit pas de derde keer. Je drumstel om je heen geeft een vertrouwd gevoel maar vooraan op het podium is toch heel anders. Ik had de dag en het programma goed voorbereid en zou het liefst alles uit het hoofd doen maar met zo’n grote band op het podium is dat lastig.
Het was mooi om de repetities mee te maken en te zien hoe ontzettend snel band en (gast)drummers de nummers naar een hoger plan tillen. De piek die er dan ’s avonds bereikt wordt is enorm hoog en dit keer was het piek na piek. Staand in de coulissen was het echt genieten om te zien hoe de band met zoveel verschillende secties functioneert als eenheid.
Qua drummers waren er alleen maar hoogtepunten, als ik een naam zou noemen zou ik de rest te kort doen. Wat een geweldige drummers hebben we toch in ons land! En dan te weten dat ik zo nog moeiteloos 13 drummers kan noemen die daar ook geweldig gespeeld zouden hebben. Het intermezzo van de enige echte koning van de jungle, ‘eindevogel’ John Engels vormde en prachtig aards contrast met de bigband.
Bouke Bijlsma, lid van ons hoofdredactieteam (samen met Dennis Boxem en ondergetekende) heeft het volledige concert prachtig beschreven in onderstaande woorden.
‘Wat doe je als je een van de beste en meest veelzijdige drummers van Nederland bent en speelt in een van de beste en meest veelzijdige bands, en dan bijna in elk tweede nummer je kruk moet afstaan aan een nationale drumcoryfee? Joost Kroon (foto boven) lag er duidelijk niet van wakker, groovede met absolute autoriteit in alle ‘eigen-repertoirenummers’ van de New Cool Collective Big Band, en speelde ergens tussendoor stiekem misschien wel de mooiste drumsolo van de avond. Zijn vaste percussiekompanen Frank van Dok (congameester) en Jos de Haas (van alle markten thuis en uiteindelijk zelfs vocaal heersend) waren wel in bijna alle nummers van de partij, met smaakvolle invullingen en beats met ruggengraat. Wat een band!
Vanwege de logistiek was afgesproken dat elke nieuwe gastdrummer niet met eigen snare en bekkens op de proppen zou komen – anders blijf je bezig – maar een enkeling had toch een doorslaggevende toevoeging onder de arm. Zo kwam Martijn Vink voor het nummer Weekend Bizarre met een opvallend forse hihat. Wij zijn natuurlijk geen kenners, maar op afstand gokten we een 22” Cymbal Top en een 28” Bottom (kan ook meer zijn geweest). Net toen we dachten: ‘heb dat wel nodig’, begon Vink daarop een splijtende hihatgroove te spelen. Geen frivoliteiten, gewoon halfopen kwarten rechtdoor, maar dan met de magische kranigheid die je soms ook ziet bij een koebelspeler in een goede salsaband, waarmee alles in een keer op z’n plaats valt. Lekker!
In het nummer Pambiche deed Yoran Vroom wat hij eigenlijk altijd doet, of hij nou met zijn eigen Group Of Friends speelt, met Amerikaanse ster Cory Henry of solo; met kalme overtuiging heel mooi drummen. Als je met Yoran praat, merk je dat hij zo’n muzikant is die alles weet, elk nummer kent, en elke groove met alle details en bijzonderheden; dat hoor je terug in zijn spel, dat tegelijkertijd bedachtzaam en bevlogen is. Grappig is hoe hij schijnbaar zonder teken gewoon solo begint te spelen, en vervolgens de band met fluwelen autoriteit door het nummer leidt.
Nobody’s Wife van Anouk is misschien wel het moeilijkste nummer voor deze bigband van alleskunners. Rory Ronde is duidelijk geen echte rockgitarist (maar wel een geniale allesbehalverockgitarist); zijn versie van de iconische gitaarpartij van dit nummer is even wennen, maar werkt supergoed in het knappe arrangement van toetsenist Willem Friede, waarin ook de blazers even lijken te worstelen met de rechttoe rechtaan melodie, maar uiteindelijk het nummer toch met verve naar huis blazen. Dat komt grotendeels door Hans Eijkenaar, die zo’n oergroove niet gewoon neerzet, maar iedereen bij de hand neemt en naar grote hoogte laat stijgen. De power van zijn backbeat is voor bigbandbegrippen aan de – zeg maar – stevige kant; precies wat New Cool hier nodig heeft.
Wie durft er op de drumkruk na Hans Eijkenaar? Nou, Cecilia Moyano Adriaanse. Je kunt wel merken dat de jonge drumster het spannend vindt. Van alle opgetrommelde drumcoryfeeën, staat zij toch het meest aan het begin van haar carrière, maar eenmaal spelend blijkt het haar niet te deren. Altivo is een nummer waarin de accenten en breaks lekker meezingbaar zijn, en dat blijkt haar goed te liggen. En als ze moet uitpakken met fills, gooit ze alle schroom van zich af. Ze begroet het applaus met een grote glimlach met de vuist omhoog, alsof ze een mooi punt gescoord heeft; en dat is ook zo!
Michael Schack heeft rechtsvoor een eigen podiumpje gekregen waarop zijn Roland e-drumkit staat opgesteld. Wie de Belgische drummer eerder zag, weet het: deze rasartiest bespeelt niet alleen zijn e-drums en sequencers, maar ook de zaal; met humor, muzikaliteit en bakken energie. In zijn kenmerkende stijl, staand achter de drumpads, zet hij eigen track Fra'Koeh neer, waar verder alleen de blaassectie meespeelt. Grote pluim voor zowel de muzikanten als de zaaltechniek hoe mooi en overtuigend dat mengt!
Na de pauze kan het contrast bijna niet groter; het akoestische trio van John Engels, met contrabassist Tobias Nijboer en altsaxofonist Benjamin Herman (tevens bandleider en kartrekker van New Cool). Hoe laat je een drumstel zingen? Vooral in ballad Peacocks springen de tranen bijna in je ogen als de brushes van John over trommels en bekkens gaan. Zo veel muzikaliteit en het ontembare enthousiasme van de jongeling die nog altijd in John’s hart woont. Een prachtig intiem intermezzo.
Aangenaam verrast zijn we door de power en diepe sound van Pierre van der Linden in Hocus Pocus met bigband; dat verwacht je niet als je net even met hem gebabbeld hebt. Deze Nederlandse drumicoon heeft op het eerste gezicht een bijzonder ingetogen bijna timide voorkomen. Als hij achter het drumstel zijn signature song speelt, schudt hij dat echter moeiteloos van zich af en heerst hij op het podium. Ik ken geen drummer die zo overtuigend een backbeat omspeelt en daarmee zo nadrukkelijk de groove neerzet. Mooie fills en solobreaks, altijd met een vanzelfsprekende flow. Ritmische tovenarij in deze classic van Nederlandse bodem met een hoofdrol voor de blazers (die onder meer het jodelstuk voor hun rekening namen)!
Stefan Kruger was de eerste drummer van New Cool, en op de een of andere manier kun je dat merken. In gouwe ouwe Flootie neemt hij het heft in handen en laat hij de band swingen alsof de tijd heeft stilgestaan, met typerende dwarsfluit van Benjamin Herman. Weinig poespas, een paar bijzonder lekkere breaks, en dan weer doorgrooven. Heel fijn!
Cesar Zuiderwijk vertelt graag de anekdote dat hij ooit met het Metropole Orkest speelde en moest zien te verbloemen dat hij geen noten kon lezen. Dat zal deze avond en met deze bigband geen probleem zijn geweest, want met Radar Love kan hij lezen en schrijven. De signature groove, de breaks, de solo; alles zit erin en de band zet een ijzersterk arrangement neer. Cesar speelt lekker, doet een paar showy breaks en als de blaassectie na de drumsolo moeite heeft om in te vallen met het karakteristieke thema, worden ze gewoon teruggefloten en ingeteld door toetsenist-arrangeur Willem Friede. Een heerlijke uitsmijter.
Roël Calister, die voor Cesar’s finale al een aanstekelijke drum/percussie-feature deed met Joost Kroon, Jos de Haas en Frank van Dok, neemt toegift Lucoolmi voor zijn rekening. Dat is hem zeker toevertrouwd, want de percussionist en geboren frontman bij eigen band Kuenta i Tambu weet wel hoe je een feestje moet bouwen. Opvallend is dat hij de zang overlaat aan percussionist Jos de Haas, die daarbij bijval krijgt van zo’n beetje de gehele bigband. Calister heeft dan inmiddels de chapi ter hand genomen. Dit is een metalen slaginstrument uit Curaçao (ook gebruikt in Cuba en Brazilië) waaraan je sowieso al een verrassende variëteit aan sounds kunt ontlokken, maar die je pas echt laat spreken door hem tussen de slagen half in een bak water te dopen, waardoor je een soort wahwah-effect krijgt. Bijzonder!
De hele feestelijke avond werd aan elkaar gepraat door presentator Mark Eeftens, die dat zo soepel en natuurlijk deed dat je bijna zou vergeten dat hij in het gewone leven gewoon onze notenspecialist is (cursus Spelen en rubriek Notentip) en daarnaast natuurlijk vaste redacteur met tal van mooie artikelen. In zijn introductie vertelt Mark kort over de geschiedenis van Slagwerkkrant, aan de hand van twee belangrijke edities: het 0-nummer uit januari 1983, met een getekend portret van Cesar Zuiderwijk, en de laatste – op dat moment – Slagwerkkrant 231 (sep-okt 2022) met een professionele live foto van Chad Smith. Good job!
De bezoekers werden deze avond welkom geheten door DJ Frits Jonker en marimbaspeelster Leticia Bal. Ze legden een erg prettige basis vor de rest van de avond, met de singles van Frits en de wiegende latin melodieën van Leticia!
Tot zover het uitgebreide relaas van Bouke Bijlsma. Rest mij nog wat aanvullende, persoonlijke opmerkingen te maken. Van mijn hand, Erk Willemsen.
Het idee om een blad voor drummers te beginnen is uit de argeloze breinen van twee mensen ontsproten: Benno Boeters en ondergetekende. We zaten samen in een percussiegroep en Benno was al redacteur van het Leidse universiteitsblad. Benno heeft veel artikelen geschreven voor SWK en was jarenlang redacteur. Benno schrijft ons na afloop van het jubileumfeest: ‘De eerste Slagwerkkranten maakten we in een kil kraakpand op Wittenburg/Amsterdam, op een pc waar je de data op een cassetterecorder moest opslaan. Waar staan we nu, vier decennia later? Het Jubileumfeest in Q-Factory toonde aan dat we anno 2022 een hechte, generatie-overstijgende drummersclub hebben rond het blad. Een ontmoetingsplek voor ‘alles wat trommelt’ en een voedingsbodem voor aanstormende talenten. De oude meesters schitterden als immer. Okay, ook een kwestie van nostalgie natuurlijk; Hocus Pocus na zoveel jaren weer live te horen, de oude John in actie …. deed toch een traantje wegpinken. En de jongere generaties lieten zien hoe de kunst van drummen telkens weer een trapje hoger kan. Met speciale vermelding voor de driedelige percussiesectie van New Cool Collective die perfect samenwerkend de hele band opstuwde.
Op naar de fifty!’
Marcel Willemsen (hier op de foto met onze salesman Ollie Schmitz) heeft die allereerste editie vormgegeven en ook de nieuwste, Slagwerkkrant 231, sept-okt 2022! Hij is ook mede-eigenaar van onze uitgeverij.
Tineke van Brederode heeft eindeloos veel prachtige fotografie gemaakt; op veel van de covers en artikelen prijken haar foto’s. En ze doet eindredactie tot op de dag van vandaag.
(foto met Tineke en Klaas Jan Stol)
Het was bijzonder dat zo veel van de medewerkers die in die 40 jaar Slagwerkkrant hebben gemaakt aanwezig waren op het Jubileumfeest, waaronder natuurlijk bovenstaand gelauwerden, maar ook ex-hoofdredacteuren als Hugo Pinksterboer en Gerrie Spaansen. Mark van Schaick kon er helaas niet bij zijn wegens verblijf in Italië. En natuurlijk was daar het huidige hoofdredactieteam dat behalve uit ondergetekende Dennis Boxem en Bouke Bijlsma bestaat. Van onschatbare waarde die twee. Dennis, die een enorm brede kennis heeft van drumsets, bekkens, percussie en meer en bovendien een heel brede muziekkennis heeft en uitstekende artikelen schrijft, Bouke die de productie op alle fronten runt, een begenadigd schrijver is, en een onverwoestbare eindredacteur is.
En dan is daar natuurlijk Ronald Willemsen. Hij kwam erbij in 1988. Ook mede-eigenaar. En stuwende kracht achter de sales en management van de uitgeverij.
Hier op de foto met in het midden Aad Schackman die met Sabian en Premier een van de eerste adverteerders in Slagwerkkrant was. Rechts staat ondergetekende.
Marcel, Ronald en ik runnen de uitgeverij al sinds mensenheugenis. Drie broers, die organisch samenwerken. Ieder zijn stile, ieder zijn aanpak, en gedrieën houden we elkaar in evenwicht. En van mijn kant word ik weer helemaal in evenwicht gehouden door Tineke, die niet altijd heel erg naar voren komt, maar zó belangrijk is geweest in al die jaren, nog los van haar fotografie en eindredactiewerk.
Nog meer mensen die vanaf de jaren tachtig en later bij het team kwamen waren aanwezig op het jubileumfeest. Jan Dubbe, Pia Kille, Ulbo de Sitter, Bas Westerweel, Christien de Boer, Fred van Diem, Marijke van Bemmel, Frits Jonker, Rudi Jonker, Kim Weemhoff, Jean-Paul Heck, Vincent van der Horst, Ilse van Vliet, Gilles Graafland, Nils Jonkers, Marjorie Brinkhuis, Steven Leijen, Dick de Waal (hier rechts op de foto met links Dennis Boxem), Michael Schack en Olaf Fase.
Olaf Fase heeft met Cesar Zuiderwijk al heel wat edities van cursussen voorzien. Cesar kon helaas niet bij het officiële gedeelte zijn, want met zijn 74 jaar had hij besloten in de ochtend te komen repeteren met New Cool, in de middag nog een gig te doen in de Achterhoek, en dan vanavond weer in Q-Factory te komen optreden. Onstuitbaar die man, met wie we al 21 DrumDrieDaagses hebben georganiseerd en die nooit één editie Slagwerkkrant heeft overgeslagen met zijn cursuspagina’s.
En natuurlijk wil ik Mark Eeftens, die het jubileumfeest heeft gepresenteerd, danken voor zijn ongebreideld enthousiasme, kunde en zijn perfecte transcripties die hij iedere editie weer voor Slagwerkkrant maakt (bijvoorbeeld de cursussen van Cesar en natuurlijk zijn eigen pagina ‘Spelen’). Hij is al vele jaren redactielid, staat met beide benen in de drumleswereld, en is een vat vol ideeën! Fantastisch om met hem te werken!
Klaas Jan Stol was er ook: onze webdesigner en webmaster sinds vele vele jaren! We zijn heel blij met onze websites, nieuwsbrieven en al die extra’s die hij voor en met ons doet.
Twee medewerkers ik hier zeker wil noemen zijn Ellen van der Star en Mirjam Berendse, die administratie en boekhouding al vele jaren zeer goed snel en gedegen doen. En natuurlijk Lilian Brevoord die het administratiekantoor runt dat ons al sinds 1990 begeleidt.
Onze salesbooster Ollie Schmitz is natuurlijk ook van groot belang. Onvermoeibaar maakt hij onze zakelijke relaties, die ook deze avond in grote getale aanwezig waren, duidelijk dat met ons werken pas echt effectief is! Waarbij ik tevens meteen kwijt wil dat die adverteerders natuurlijk voor ons van levensbelang zijn. Wij hopen dat we hun business met onze media telkens weer een flinke boost geven, maar zij moeten ook weten dat wij kunnen doen wat we doen door hun samenwerking met ons!
Dus dank aan adverteerders van het eerste uur, die aanwezig waren op het jubileumfeest: Aad Schackmann met Sabian en Premier, Thomas Franke met Pearl (maar vooral Karel Landman die Slagwerkkrant van het begin af aan van groot belang achtte) en de mensen van destijds Feedback.
En ook dank aan de adverteerders die al heel lang betrokken zijn en ook dit jubileumfeest weer mogelijk hebben gemaakt – en dan noem ik alleen de mensen die aanwezig waren: Tama en Meinl – dank Kohki Hoshino, Ken Hoshino en Jeroen Bakx, Zildjian met Rick van Oppen en Musik Meyer’s Ramon Hobert. Yamaha ook, dank Jeroen Eijtink, Terpstra Drumland natuurlijk met ons Slagwerkkrant Podium en Ludwig, dank Edwin Kas, Richard Boerstra en Edwin Plooijer; natuurlijk Roland, merci Jeroen Ravesloot, Laurens de Weerdt, Christophe Cools, Algam met een heel aantal merken, Gewa met 6 merken, Drumschool Cleuver, EMD en Gabriel Laurens met Remo (hier op de foto met redacteur Dennis Boxem) - en Q-Factory natuurlijk, dank Jan ’t Hoen en Bert ’t Hoen. Fantastisch om dit jubileumfeest in dit geweldige pand te hebben kunnen doen en geweldig om in dit prachtige gebouw kantoor en redactie te kunnen houden met Slagwerkkrant en onze andere magazines.
Deze avond werd gerund door z'n 30 medewerkers. Veel dank aan allen!
Waaronder de mensen van het geluid: Donné Roos, Frans Wajon, Carine de Graaf
Licht: Arjan van Oorspronk
Stagemanagement: Ronald Oor
Presentatie: Mark Eeftens
Productie vanuit Keijser 18: Ronald Willemsen, Erk Willemsen, Marcel Willemsen, Ollie Schmitz, Mirjam Berendse, Ellen van der Star, Dennis Boxem en Bouke Bijlsma.
Productie vanuit Q-Factory: John Ruiter en Mehdi Safri
Catering: Q-Café, Sherr van Bommel, De Blauwe Tafel
Alle covers van 40 jaar Slagwerkkrant voorbij zien komen? Check deze video: