Steve Vai en de drummers

Blog 23-05-2014 15:24

Enigszins jaloers was de redactie van Slagwerkkrant op het feit dat zustertitel Gitarist op 10 mei jl. een masterclass organiseert met Steve Vai, en wel in het nog officieel te openen muziekpaleis TivoliVredenburg in Utrecht. Altijd mooi om met een grootheid samen te werken! Omdat ik mij ook met Gitarist bemoei, heb ik genoeg Vai meegepakt, de laatste weken. Het leek mij aardig om zijn drummers door de jaren heen eens op een rij te zetten. Van Billy Sullivan tot Jeremy Colson (foto).

Colson

Vroeger, als redacteur bij Oor, schreef ik over Steve Vai’s albums en optredens, met David Lee Roth, Whitesnake en solo, en interviewde ik hem een aantal keren. Een interessant en inspirerend mens, al heb ik de man achter de virtuoos nauwelijks gezien. Ongrijpbaar, dat is ie. Het verandert wel een beetje, want met zijn Facebook- en Twitter-posts en bij een sporadische meet & greet toont hij iets meer van zichzelf. Echt heel gemakkelijk lijkt hij zich daar niet bij te voelen... Hoe zou het zijn om met hem te drummen? 

Op Vai's website vind je een pagina met al zijn bands chronologisch opgesomd - ook die waarvan je geen noot hebt gehoord. Leuk hoor, lees maar van onder af, de vroege jaren schetst hij mooi. De periode Zappa is natuurlijk uit en te na gedocumenteerd, dus laat ik hier volstaan met het noemen van drummers Dave LogemanVinnie Colaiuta en Chad Wackerman; wat er aan echte interactie tussen deze heren en Vai is geweest zal ik hem nog eens vragen, als de kans zich voordoet. Op de bekende Wikipedia-foto hieronder zien we Vai naast Colaiuta, al is die niet echt zichtbaar achter zijn Sonor-kit...

Zappa Band 1980

En hier het vrolijke stelletje rond Zappa een jaar later, met Vai en de 22-jarige Wackerman naast elkaar.

Zappa Band 1981

Jaja, dat weten we wel, zul je zeggen, ondertussen The Black Page tikkend met je voeten, maar hoe zit het met die Logeman die je noemt? Die heeft zich na een tijdje met Zappa vastgeklampt aan een overzichtelijker act, te weten The Jan & Dean Show, van surflegendes Jan Barry (overleden in 2004) en Dean Torrence, waar hij drumt tot op de dag van vandaag. Op onderstaande foto, te vinden op de website van The Jan & Dean Show, is David Logeman derde van rechts.

Jan & Dean Show

Goed, dat was Zappa. Even terug naar de tijd daarvóór, op de bandlijst op vai.com. Alleen het noemen van Guy Mann-Dude als drummer van The Out Band, ergens tussen 1980 en 1984, is genoeg voor uren (vruchteloos) online speurwerk. Als shredgitarist maakte Mann-Dude twee albums (ze staan in mijn kast) om vervolgens in rook op te gaan, laat staan dat iemand hem ooit heeft zien drummen... Het zou mij niet verbazen als die hele gozermankerel een inside joke is uit het eighties hairmetalwereldje van LA.

Van sommige vroege bandjes van Steve Vai schijnen demo's te circuleren op internet, en ik zou best eens iets van Rayge of Hendrix-coverband Bold As Love (met Billy Sullivan op drums, tegenwoordig vooral producer van filmmuziek en dergelijke; de linkerfoto hieronder is in 2004 gemaakt tijdens Moulin Blues in het Limburgse Ospel, waar hij optrad met de Imperial Crowns) of Axis (duh) willen horen, om van Morning Thunder, Vai's Berklee-bandje met bassist Randy Coven en drummer Eddie Rogers (foto hieronder rechts; hij doet nu iets met filmmuziek-post-productie) maar te zwijgen.

Billy Sullivan Eddie Rogers

Wat ons brengt bij Chris Frazier. Als Steve Vai mede vanwege zijn werk met Zappa de verhuizing van New York naar Californië heeft gemaakt, neemt hij in 1983 in eigen beheer zijn solodebuut op: Flex-Able (met restmateriaal op Flex-Able Leftovers). Chris Frazier,  dan ook een kersverse Californiër, is de drummer. Hij niet alleen overigens, want ook Chad Wackerman, Pete Zeldman (een vriend van Vai uit zijn Berklee-tijd) en jazzdrummer Billy James (overleden in 2009) zijn op een enkele Flex-Able track te horen, maar Frazier speelt die muziek ook live - tot er zoveel geld bij Vai's bandje (met de naam The Classified; ook Michael Barsimanto zit er korte tijd achter de drums) moet, dat de gitarist besluit het maar weer stop te zetten.

Frazier jamt echter voort met Vai en heeft later dan ook een belangrijk aandeel in Vai's 'grote-label-debuut' Passion And Warfare (1990) en zal bijdragen aan Fire Garden (1996). Hij maakt deel uit van Vai's livebands tussen 1992 en 2000, en is op het bijzondere livealbum Alive In An Ultra World te horen op Whispering A Prayer.

Chris Frazier

Frazier heeft een lange reeks artiesten achter zijn naam staan. Van 2007 tot 2010 was hij de man in Whitesnake, en hij is tegenwoordig de drijvende kracht achter het immer voortreizende Foreigner. Ik zeg niet dat hij de meest karaktervolle drummer is die Vai heeft gehad, maar hij haalt alles uit de kast op deze (helaas matige) opname gemaakt in St. Petersburg in 1995. Ik raad je aan om even naar 9.20 min. te zappen voor de up-tempo shuffle Juice, of naar 27 min. voor zijn drumsolo.

Steve Vai kwam niet tot mij via Zappa of Flex-Able. Ik hoorde hem voor het eerst toen het album Disturbing The Peace van Alcatrazz uitkwam, in 1985. Nog maar net was ik bekomen van de sensationele nieuweling Yngwie Malmsteen op Alcatrazz’ debuutalbum No Parole From Rock 'N' Roll, of Vai walste dik over het Zweedse wonderkind heen; sneller, breder, verrassender dan Malmsteen en de rest van de shredders uit die tijd bij elkaar. Het drumwerk was degelijk, maar weinig verrassend. Jan Uvena drumde van 1983 tot 1987 bij Alcatrazz, hij staat hier midden op de foto.

Alcatrazz 1984

In deze video uit 1984, van Alcatrazz' concertfilm Power Live, zie je de in een roze balletoutfit geklede Uvena op de rug als hij een paar dienstige breaks slaat. Vai doet zijn best doet om Malmsteens oorspronkelijke solo na te spelen. En Graham Bonnett, die haalt veel hoge noten niet...


Heel veel weet ik verder niet van Jannaro Uvena. Dat hij van 1950 is, en dat hij voor Alcatrazz een matig Alice Cooper-album inspeelde. Website Xtreme Musician meldt slechts het volgende over hem: 'He now teaches drums in his basement in Keane, New Hampshire.'

Ook in 1985, in een hit-and-run-actie, jamde Vai mee op het album Album van John Lydon's Public Image Ltd. Dit project heeft ritmepartijen van Ginger Baker en Tony Williams, maar Vai speelde zijn solo's in zonder bij de totstandkoming van de basistracks te zijn geweest en heeft geen van de drummers gezien. Hetzelfde was later het geval toen hij opnam met Alice Cooper (één nummer op het album Hey Stoopid) en met Ozzy Osbourne (een mislukte samenwerking in aanloop naar Ozzy's Ozzmosis-album).

Alcatrazz leidde tot niets en Vai stapte al snel over naar David Lee Roth, waar zijn samenwerking met bassist Billy Sheehan en de immer goedlachse Gregg Bissonette twee geweldige albums opleverde: Eat 'Em And Smile en Skyscraper. Hoe dat eruit zag in die tijd? Bekijk deze veelzeggende promo (Bissonette vanaf 7.34 min. in beeld):

Ik was bij hun bezoekjes aan Nederland in de gelegenheid om Gregg Bissonette voor Slagwerkkrant te interviewen (editie 29, december 1988) en de indruk was dat hier een hechte band aan het werk was, gezamenlijk, in tegenstelling tot de projectmatige basis van het meeste werk van Steve Vai daarvoor. Vai heeft verklaard dat Bissonette, Sheehan, toetsenist Brett Tuggle en hij af en toe afspreken voor een etentje, om die goeie ouwe tijd te vieren. Dat wil wat zeggen. Op latere Vai-albums Fire Garden, The Ultra Zone en Real Illusions: Reflections staat Bissonette bij enkele tracks genoemd. Omgekeerd speelt Vai stukjes mee op Bissonette's soloalbums Gregg Bissonette en Submarine.

Slagwerkkrant 29 David Lee Roth Band

Toch was voor Vai de koek op na een aantal jaren met Roth. Passion And Warfare uit 1990 is Steve Vai's eerste soloalbum bij een grote platenmaatschappij. Een album waar hij veel tijd en energie in heeft gestoken, terwijl hij ondertussen als invaller en vervolgens als vast lid van Whitesnake nog flink aan de bak kon. Tijdens een interview in 1990 in Utrecht vertelde Vai me dat Whitesnake hem in staat stelde om elke platgetreden rock 'n' roll-riff nieuw leven in te blazen en alle denkbare clichéposes aan te nemen. Die avond bewees hij dat ook, met de onvermoeibare Tommy Aldridge (op de foto tussen Adje Vandenberg en Vai in) achter hem op het podium van de Galgewaard tijdens het Monsters Of Rock-festival.

Whitesnake 1989

Passion And Warfare bood zoals eerder gezegd voornamelijk drumpartijen van Chris Frazier, maar Tris Imboden is ook op twee tracks te horen, waaronder de Vai-klassieker For The Love Of God

Het was een van de vele sessies in de voor Imboden zo lucratieve jaren tachtig, waarin hij tegelijk de vaste drummer was van Kenny Loggins en van Al Jarreau, met wie hij in 1989 ook in Nederland te zien was. Deze foto is uit dat jaar:Tris Imboden 1989

Of Imboden zelf veel met Steve Vai's muziek had betwijfel ik, maar wat doet dat er ook toe. Het gaat toch zo: Vai levert de muziek, jij speelt het in. Als je met Vai op tournee gaat heb je hier en daar ruimte om zelf te vlammen, maar verder is het vooral de compositie doorgronden en het arrangement dienen. Het gevecht met kanker heeft Tris Imboden vooralsnog gewonnen en ik hoop dat hij lekker met Chicago kan blijven touren. Ze hebben net een nieuw album gemaakt, dus dat gaat nog wel even voort.

En toen ging Vai echt solo. In 1993 dook Terry Bozzio op op het album Sex & Religion, en dat kun je goed horen. De samenwerking verliep wat stroef, zodat in Vai's liveband voor die albumtournee achtereenvolgens Abe Laboriel en Toss Panos optraden. In 2005 was Vai deelgenoot van Dweezil Zappa's eerste Zappa Plays Zappa-tournee en hij trad toen dus wel met Bozzio op. Dit is de enige bandfoto die ik ooit zag - ja, met Devin Townsend als zanger en TM Stevens op bas!

Vai met Bozzio

Deen Castronovo dook verrassend genoeg op in de tracklisting van Alien Love Secrets uit 1995. Een kort album, maar met geen slechte track erop. Nu ben ik Castronovo-fan van het eerste uur, vanwege zijn losse, groovende stijl, grote virtuositeit, humor en spelplezier (ja, da's nogal wat). Mijn favoriete Vai-track ooit staat op deze plaat, Tender Surrender. Mede vanwege de drumtrack! Ik heb niets over de verstandhouding tussen Vai en Castronovo terug kunnen vinden (en ik ben vergeten of ik de eerste er naar heb gevraagd, ik zal het nog eens doen, mocht de gelegenheid zich voordoen), maar ik stel me zo voor dat de twee elkaar op een rare manier wel lagen. Vai met zijn meditatie, Castronovo de born-again positivo die alles in zijn carrière nam zoals het kwam - en die in 1998 het aanbod van Journey vastpakte om het nooit meer los te laten.

Deen

Jammer dat er geen live- of studiobeelden bestaan van Vai en Castronovo...

Robin DiMaggio, ook een lid van die grote Amerikaans-Italiaanse broederschap, is voor mij dan weer een stuk anoniemer. Hij voelt zich prima thuis in de Arsenio Hall Show, waar hij sinds september 2013 als musical director op de drumkruk zit (klik hier voor zijn eigen site). In april begeleidde hij zo onder meer Joe Satriani, dat vind je wel op Youtube. DiMaggio zal ook een devoot katholiek zijn, gezien zijn job voor het Vaticaan in 2010 (hij leidde de band voor rockopera Cathedralia). En hij heeft het lang bij Vai uitgehouden. Op albumtracks van Fire GardenThe Ultra Zone en de remake van Flex-Able Leftovers vind je zijn naam. Voor Favored Nations, het platenlabel dat Vai bestierde, maakte DiMaggio in 2001 het album Blue Planet, geproduceerd door en met wat gitaarpartijtjes van Vai. Het werd matig ontvangen. 

Robin DiMaggio Blue Planet Robin DiMaggio

Mike Mangini móest natuurlijk Vai's pad kruisen. Virtuozen onder elkaar van 1996 tot 2001, en zonder problemen, als we Vai mogen geloven. En dat doen we. Zo staat Mangini op Fire Garden en The Ultra Zone in de kleine lettertjes. Op album en dvd G3: Live In Concert uit 1996 is Vai's band met Mangini te zien en te horen. Bovendien drumde hij tijdens de Alive In An Ultra World tournee, met het gelijknamige livealbum als resultaat. Op de video van zijn drumsolo in Sofia (Bulgarije) tijdens die tournee, laat hij op 3.50 min. zijn lesboek Rhythm Knowledge zien, ondertussen met links one-handed doorroffelend. Wat een figuur...

Virgil Donati toerde in 2001 met Satriani en Vai en John Petrucci tijdens hun G3-tournee de wereld rond. Op de plaat is hij met Vai niet te horen, maar de dvd-registratie Live At The Astoria London is meer dan bevredigend. Bekijk hier uit die show Incantation inclusief Donati's drumsolo:

En dan Jeremy Colson. Tevens werkzaam bij Billy Idol, opgepikt door Vai in 2003 en te horen en te zien op alle opnames en tournees sindsdien, inclusief de G3-wereldtournees (in 2004 dubbelalbum G3: Rockin' In The Free World, als dvd uitgebracht onder de titel G3: Live In Denver; in 2005 album en dvd G3: Live In Tokyo), waar Steve Vai en band hun sets afwisselen met die van Joe Satriani en een derde gitarist. Bij het voorstellen van zijn band heeft Vai al de nodige sterke verhalen over Colson verteld. Zo schijnt de man uiterst zen te zijn, vegetariër bovendien, geen alcohol te drinken en onder alle omstandigheden te kunnen slapen...

Colson Wild Things

Vóór Vai drumde Neil Peart-fan Colson in (prog)rockgroepen als Dali's Dilemma en Apartment 26. Ook heeft hij verschillende albums opgenomen met Marty Friedman. In dit interview uit 2006 op de website van Tama vertelt hij over die periode en de begintijd met Vai. Colson heeft diverse clips met drumcam op zijn Youtubekanaal staan, maar de beeldresolutie is vaak nogal laag en het geluid overstuurd. Deze clip van Gravity Storm, gefilmd in San Francisco in 2012 is wel oké. Droge sound? Nogal!

Tot slot moet het feit gememoreerd dat onze eigen Arno van Nieuwenhuize als lid van het Metropole Orkest meermalen met Steve Vai heeft opgetreden, en met hem ook percussionisten Murk Jiskoot en Eddie Koopman, en dat die shows natuurlijk ook zijn opgenomen. Dit is Lotus Feet, dat werd genomineerd voor een Grammy Award. 

Mocht ik drummers zijn vergeten in deze opsomming (Vai werkte bijvoorbeeld met andere orkesten over de hele wereld), laat het me weten via mark@slagwerkkrant.nl!

 

PS: Dankzij het Youtubekanaal van Vai-fan Miguel Araque kun je Live At The Astoria in keurige clips bekijken. Ook Power Live van Alcatrazz heeft hij opgeknipt in losse clips. Lekker hoor. En de volledige versie van Where The Wild Things Are, gefilmd in Minneapolis tijdens de tournee van 2009? Voilà.

PPS: Wil je weten hoe de Steve Vai Masterclass georganiseerd door gitarist en Ibanez in TivoliVredenburg op 10 mei 2014 is verlopen? Klik hier!

zoeken
zoeken