Eurosonic Noorderslag - meer foto's, meer verslag

Meer foto's en achtergronden bij het artikel in Slagwerkkrant 198

Slagwerkkrant Plus 15-02-2017 14:02

In Slagwerkkrant 198 (maart-april 2017) vind je een mooi fotoverslag van 4 dagen Eurosonic Noorderslag dat in januari 2017 plaatsvond in Groningen. In die editie vind je ook drie interviews die we tijdens Eurosonic Noorderslag maakten met Jimmi Hueting (Jo Goes Hunting), Gino Cochise (Badjekkah, Pink Oculus), en Stefanie Mannaerts (Brutus). Hier op Slagwerkkrant.nl extra verslaggeving en foto's!

We gingen met een uitgebreide delegatie naar Groningen voor de 2017-editie van Eurosonic Noorderslag. Liefst 382 acts in 4 dagen. Van 11 tot en met 13 januari kwamen de Europese bands aan bod, waaronder ook Nederlandse en Belgische artiesten. De laatste dag, 14 januari, was voorbehouden aan Nederlandse acts, aanstormend én gevestigd. Maar liefst 40.300 bezoekers bezochten het festival en met 4.300 professionals was ook de conferentie uitverkocht.

Zelden stonden er overal in de Groningse binnenstad zulke lange rijen. En dat terwijl wind, regen, sneeuw en hagel door de straten gierden. Een groot – en verdiend! – compliment aan de optredende artiesten. Eurosonic heeft weer voor een bijzonder interessante en gevarieerde line-up gezorgd, waardoor ook wij soms moeite hadden met beslissen welk optreden we wilden bezoeken.

Dool met Micha Haring 
Wel was meteen duidelijk dat Dool een bezoek waard is. De band rondom Ryanne van Dorst (voorheen bekend als Elle Bandita) bracht onlangs hun indrukwekkende debuutalbum ‘Here Now, There Then’ uit en ook live blijft hun duistere rocksound sterk overeind. Met drie gitaristen is er in ieder geval genoeg gitaargeweld, maar ook drummer Micha Haring laat zich van zijn beste kant zien. Zijn mokerslagen tijdens de langzamere doommetalnummers als Vantablack zijn even indrukwekkend als zijn wat dynamischer ritmes op de (iets) meer uptempo nummers als de uitstekende single Oweynagat. Een ware aanwinst voor het Nederlandse rockcircuit!

Taxiwars met Antoine Pierre
Bij Taxiwars zijn saxofonist Robin Verheyen en dEUS-frontman Tom Barman de grote blikvangers, maar de echte sterren van de show zijn contrabassist Nicolas Thys en drummer Antoine Pierre. Zij zijn namelijk verantwoordelijk voor de soepele, swingende jazz- en hiphopgrooves van het kwartet. Pierre verrast ons sowieso met zijn razendsnelle rechtervoet en ook de drukke, aan Zappa herinnerende fills die zo nu en dan opduiken zijn indrukwekkend. Kom voor de bekende Belgische muzikanten, blijf voor de groovemonsters.

Death Alley met Uno Bruniusson
Death Alley heeft de afgelopen jaren een goede reputatie opgebouwd als liveband. En die wordt in de kleine uurtjes in een behoorlijk goed gevulde Vera meer dan waargemaakt. Hun combinatie van punky rock ‘n’ roll en meer psychedelische stukken is in ieder geval precies waar deze tijd van de nacht om vraagt en het viertal kan daarom ook op een bijzonder uitzinnig publiek rekenen. Onze aandacht ging natuurlijk ook uit naar hun nieuwe drummer Uno Bruniusson, voorheen van de uitstekende Zweedse heavymetalband In Solitude. Hij blijkt het werk van Death Alley prima aan te kunnen en zelfs zo nu en dan met een bepaalde swing een frisse wind door de toch al sterke nummers te laten waaien.

Echo Beatty met Louis Evrard
Het Belgische trio Echo Beatty zouden wij graag nog een keer in een wat meer ontspannen omgeving zien spelen. Hun donkere, spannende muziek bevindt zich ergens op het snijpunt van indierock, psychedelische pop en bijna Nick Cave-achtige, duistere blues. De nummers zijn dik in orde, maar door de enorme hoeveelheid effecten en randapparatuur van frontvrouw Annelies van Dinter en vooral gitarist Jochem Baelus liep de soundcheck al hopeloos uit en daardoor leek de band afgeleid. Jammer, want de band is veelbelovend en drummer Louis Evrard heeft less is more tot een ware kunst verheven.

Navarone met Robin Assen 
Een week voor de release van ‘Oscillation’ presenteert Navarone het nieuwe werk aan het massaal toegestroomde publiek op Eurosonic Air. En wat blijkt? De nieuwe nummers passen uitstekend in een set met oudere knallers als The Red Queen Effect en Wander. Energieke songs als Step By Step en Soon I’ll Be Home lijken gemaakt voor het podium en ook het uitgesponnen Days Of Yore – waarin gitarist Kees Lewiszong en zanger Merijn van Haren de show stelen – komt opvallend goed uit de verf. Dat laatste nummer is bijna minimalistisch van opzet, waardoor het explosieve drumwerk van Robin Assen werkelijk door de tent op de Grote Markt heen knalt. Ook de meer uptempo rocksongs profiteren van zijn frisse, veelzijdige aanpak.

Kel Assouf met Olivier Penu
Toearegrock op Eurosonic? Jazeker! Kel Assouf staat weliswaar onder de bezielende leiding van de Nigerijnse zanger/gitarist Anana Harouna, maar de band opereert vanuit België en is daarmee een opvallende verschijning op het festival. Het toch al sterke materiaal van het album ‘Tikounen’ is live net even wat uitbundiger en daar lijkt ook het publiek in het goed gevulde Der Aa-Theater niet op stil te kunnen blijven staan. Complimenten aan Olivier Penu, die de pulserende Afrikaanse ritmes drumt alsof hij dat al zijn hele leven doet. Harouna zelf heeft een iets rauwere, modernere stijl dan bijvoorbeeld zijn grote helden in Tinariwen, wat vooral de improvisaties waar de meeste nummers in uitmonden ten goede komt.

Brutus met Stefanie Mannaerts
De interesse in het Leuvense hardcoretrio Brutus blijkt enorm, want De Etage staat bomvol. Grootste blikvanger is drumster en zangeres Stefanie Mannaerts, die verbazing wekt met de brute kracht waarmee zij haar Gretsch kit aanvalt. Met haar zangpartijen roept ze herinneringen op aan de gebrulde leuzen van punklegendes Discharge, maar Brutus is subtieler en wisselt de energieke agressie af met dromerige, bijna psychedelische half-timepassages met melodieus gitaarwerk van  Stijn Vanhoegaerden. Brutus’ debuutalbum ‘Burst’ is inmiddels verschenen, maar wij raden de liefhebber ook aan om live te gaan aanschouwen hoeveel power er in een powertrio kan zitten.

Jeangu Macrooy met Jelle Huiberts
Op Noorderslag vallen vooral de bands met soul- en jazzinvloeden op. Dat begint al vroeg met Jeangu Macrooy. De jonge singer/songwriter betreedt het iets te kleine patiopodium met een uitstekende band, maar naast zijn krachtige, nadrukkelijk aan Bill Withers herinnerende stemgeluid, zijn het vooral de nummers die overtuigen. Zijn stijl is een unieke melange van jazzy ritmes, folky sferen, soulvolle melodieën en Caraïbische invloeden. Ons viel vooral het duistere, bijna psychedelische Monster op. Daarvoor heb je natuurlijk een veelzijdige drummer nodig en die heeft Macrooy in de vorm van Jelle Huiberts. Macrooy zorgt er zelf voor dat het optreden een intense, bijna spirituele beleving wordt. Een heel bijzonder talent waar we hopelijk nog veel van gaan horen.

De Nachtdienst met Jonathan Szeged
Ook de ritmes van De Nachtdienst zijn jazzy, maar wel van een hele andere orde. Onder de bezielende leiding van rappers Claudius de Krentenkoning en Gretz Supit zet de begeleidingsband een dampende pot jazzy hiphop neer waarin de invloed van het vroege werk van The Roots duidelijk hoorbaar is. Drummer Jonathan Szegedi zet met bassist Tom Huizing een heerlijk relaxt klinkende jazzy basis neer en hoewel de dunne snare van eerstgenoemde fel klinkt, worden de rappers nooit overstemd. Sterker nog: Szegedi’s werk op de snare is zeer dynamisch. Veel live hiphop hebben we niet in Nederland, maar dit smaakt zeker naar meer.

Steffen Morrison met Jeremiah Owusu Ansah
De meest traditionele soul wordt verzorgd door Steffen Morrison en zijn Band Of Brothers. En het klinkt heerlijk. Morrison zingt bijzonder gepassioneerd en de ritmes van drummer Jeremiah Owusu Ansah en bassist Raoul Foe-Aman roepen herinneringen op aan oude Stax-platen. Ook de outfits kloppen helemaal met het de retrosoulfeel van de zanger en zijn band. De muziek verdient weliswaar geen originaliteitsprijs, maar wint het wel op energie, dansbaarheid en een lekker authentiek gevoel.

Michelle Davis met Toon Oomen en Bas Bouma
In de Grote Zaal wordt Michelle Davis gepresenteerd als dé soulkoningin en op grond van haar geweldige stem is ze dat zeker. Wat begonnen is als een project van Paul Willemsen, Onno Smit (beide Lefties Soul Connection en Beans & Fatback) en Davis zelf is inmiddels live onder de naam The Gospel Sessions Extravaganza uitgegroeid tot een lekker swingend en energiek geheel. Toon Oomen en Bas Bouma zorgen getweeën voor de ritmes, waarbij de swingende kracht in de eenvoud lijkt te schuilen. Ondanks het feit dat er twee drummers zijn. Sterker nog: als Smit en Willemsen zich ook nog met de percussie gaan bemoeien is het slagwerkfeest een feit.

Call it Off met Sergei Christian
Tegelijkertijd heeft het Call It Off de eer om het publiek in de entreehal zo rond twee uur ’s nachts wakker te beuken met hun frisse, energieke poppunk. Daar slaagt het kwartet opvallend goed in. Naast de toch al niet zo subtiele gitaarakkoorden beukt ook drummer Sergei Christian hard door met rake klappen op zijn snare en veel bekkens. Jaren negentig-nostalgie ligt altijd op de loer bij dit soort muziek, maar de melodieuze nummers en pakkende refreinen van de Eindhovense band zijn sterk genoeg om daarnaast ook een heel nieuw publiek te overtuigen.

The Grand East met Imanishi Kleinmeulman 
En dan is het inmiddels diep in de nacht, maar krijgt The Grand East – voorheen Texas Radio – de taak om met hun combinatie van blues, rock, soul en een vleugje country als laatste het podium in de opvallend goed gevulde Binnenzaal te betreden. De ritmes van bassist Teun Eijsink en drummer Imanishi Kleinmeulman hebben een aan New Orleans herinnerende dansbaarheid en zanger Arthur Akkermans heeft goed gekeken en geluisterd naar Jim Morrison en Joe Cocker, maar is geen flauw aftreksel van beide heren. Onder hun oude naam was de band al een leuke aanwinst voor het blues- en americanacircuit en daar is met de naamwijziging geen verandering in gekomen.

zoeken
zoeken