Release van de week: Leprous - Pitfalls
Vandaag verschenen - 25 oktober 2019
Muzieknieuws 25-10-2019 15:52
Release van de week is het album "Pitfalls" van metalband Leprous (Inside Out/Sony). Op hun zesde studioplaat slaan de Noren een verrassende muzikale weg in, met een opvallende rol voor drummer Baard Kolstad. Hieronder vertelt hij er meer over en kun je de tracks beluisteren via Spotify.
door Wouter Dielesen
Elke vrijdag verschijnen er honderden nieuwe albums. De Slagwerkkrant-redactie pikt er regelmatig een uit om voor te stellen, inclusief video en een Spotify-playlist.
Baard Kolstad sierde de cover van Slagwerkkrant 212 (juli-augustus 2019). In het begeleidende interview maakte de drummer al melding van de komst van het zesde studioalbum van de Noorse progband Leprous. Hij gaf aan op die plaat meer open te spelen dan op voorganger Malina, en meer elektronische elementen toe te voegen. De negen songs op Pitfalls lijken zijn uitspraken te onderschrijven. Maar schijnt bedriegt. De groep heeft grotendeels afscheid genomen van metal. Het nieuwe werk houdt het midden tussen progressieve rock en bombastische pop, met het hoge zangwerk van Einar Solberg en Kolstad's creatieve drumpartijen als sterkste troeven.
Maar daar waar elektronische partijen lijken te klinken, zijn het in bijna alle gevallen akoestische geluiden die je hoort. Kolstad: ‘Alleen in Distant Bells en Below hoor je wat elektronische kicks, en aan het begin van At The Bottom zitten loops. Bepaalde elementen klinken misschien elektronisch, maar dat zijn ze niet, zoals de dancebeats in Below en By My Throne. Ik gebruikte een piccolo snaredrum en heel laaggestemde of juist hooggestemde snares voor de juiste sound. In I Lose Hope is de snare bijvoorbeeld heel droog en klinkt daardoor elektronisch. Ook maakte ik een eigen clap stack, met drie verschillende kapotte bekkens op elkaar. Ze geven een klank als elektronische handclaps, zoals je hoort aan het einde van I Lose Hope.’
Baard Kolstad tijdens opnamen videoclip Below
Kolstad beukt ook minder dan op voorgaande platen. Het tempo ligt lager en hij vult niet elk gaatje meer op. Zijn klasse zit hem in subtiliteiten. Neem het smaakvolle hihatwerk in Distant Bells of de creatieve rimshotfills van I Lose Hope en Alleviate. Echt uithalen doet hij alleen in Foreigner. En waar het lijkt alsof hij eenvoudiger is gaan spelen, bedriegt schijn opnieuw. ‘Het nieuwe album klinkt inderdaad wat meer rechttoe rechtaan. Vooral het eerste deel doet wat eenvoudiger aan, het tweede wat experimenteler. Toch is juist vierde nummer By My Throne erg tricky. Daar speel ik een 17/8 patroon, dat ik zo veel mogelijk heb laten klinken als 4/4. Maar dat maakt het nog geen eenvoudige partij.’
‘Lange afsluiter The Sky Is Red was het ingewikkeldst om goed te krijgen, vooral het couplet. Dat nummer kent een 11/4 ritme, maar tijdens het couplet speel ik een 4/4 patroon op mijn toms, terwijl de kicks een 11/4 patroon volgen. Erg pittig om te spelen. Samen met het vinden van de juiste drumsound bij de juiste partijen, zorgde dat nummer ervoor dat ik dertien dagen nodig had voor de drumopnamen. Tegenover zes voor het veel meer prog klinkende Malina.’
Leprous Contaminate Me live in 2017
Beluister hier het complete album via Spotify
