North Sea Jazz 2018 - live verslaggeving vanuit Ahoy'

Videofootage, foto's en verslagen

Muzieknieuws 16-07-2018 11:07

Elk jaar treden 's werelds beste drummers en percussionisten aan op North Sea Jazz. Slagwerkkrant is erbij en doet in een steeds verder groeiend artikel verslag vanuit Ahoy' in Rotterdam. Drie dagen lang, 13-14-15 juli, met in totaal 150 optredens. Met onder anderen Mike Mitchell, Larnell Lewis, Nate Werth, Questlove, Chris Dave, Dan Weiss, Gary Husband, Antonio Sánchez, Pedrito Martínez, Willem van der Krabben, Antoine Pierre, Ton Dijkman, Nate Smith, Billy Hart, Juan Hundred, Steven Brezet, Ruy López-Nussa en Stephane Galland.


door Dick de Waal, Erk Willemsen
en Kevin Pasman 
Foto's en video's Eric van Nieuwland, Reinout Bos en 
Erk Willemsen 
Eindredactie Tineke van Brederode



Dag 3

Billy Hart
Op de zegswijselijke valreep pikken we an het eind van dag 3 nog drummer Billy Hart mee in zijn eigen kwartet, met gastsaxofonist Joshua Redman. Deze man is inmiddels 77 en trommelt in een goed uur bijna achteloos 60 jaar jazzgeschiedenis door de speakers van de Hudson. Het is de rauwe touch, de ervaring en onmiskenbare hardbop feel, sjorrend en stuwend, die het meer dan waard maken om dit laatste concert op North Sea nog even mee te maken. Hart's gezicht, van een paar meter waargenomen, spreekt boekdelen. Spelen doe je tot de grote man boven vertelt dat 't tijd is om uit te checken. Tot die tijd ga je gewoon op je kruk zitten en inspireer je jongere generaties. Zoals de presentator zei: hartelijk dank aan eenieder die dit weer mogelijk maakte dit weekend. Het was weer heel cool om samen te komen. (DW)

Bokanté met onder anderen Steven Brezet
De derde dag begon met een enerverend concert van Michael League's Bokanté, een band met vier gitaristen, een bassist, een zangeres, drie percussionisten en tal van gastmuzikanten, waaronder de op dit festival alom aanwezige Pedrito Martínez. Maar voor ons was het Steven Brezet (bekend van onder meer de band Koffie) die de show stal. Hij wist de harten van de Afrikanen op het podium te stelen met zijn uitgebreide djembésolo die knalstrak, virtuoos en inventief uit de verf kwam. En dan te weten dat hij deze dag de vervanger van Jamey Haddad was, en plotseling die solospot voor z'n kiezen kreeg. En dan als toetje nog het duelletje met Pedrito Martínez. Kijk hier naar 25 minuten video, met de djembésolo op acht minuten:

 

Mauskovic Dance Band met Juan Hundred
Lachen was het bij de Mauskovic Dance Band. Catchy reggae grooves met gekke hoge stemmetjes en een publiek dat er geen genoeg van lijkt te krijgen. Drummer Juan Hundred bracht zijn alleroudste bassdrum mee naar het festival. Die, in combinatie met geluiden die doen denken aan de Pollard Syndrum, en twee timbales maken zijn drums zowel komisch als uitstekend geschikt voor uptempo erotische filmmuziek.



Stéphane Galland bij Angélique Kidjo 

Trompettist Ibrahim Maalouf schreef muziek voor Angélique Kidjo’s Queen of Sheba. Een dikke zeventig musici vinden we maar liefst op het podium van de Amazon-zaal, met vooral heel veel strijkers. We mogen een namiddag meekijken in de magische wereld van de oogverblindende zangeres uit Benin. Maalouf toetert schitterend en dirigeert met een onmiskenbare trots. Achter de contrabassen, in z’n plexiglazen huisje, zit verscholen de Waalse Belg Stéphane Galland (foto boven door Reinout Bos, livefoto door Eric van Nieuwland). Op een Afrikaans feest als dit kan deze drummer gewoonweg niet ontbreken; met vooral Aka Moon bezocht hij letterlijk en figuurlijk zo’n beetje iedere krocht van onze muzikale planeet, met op stip het continent van de olifant en de giraffe. Messcherpe glorie, in een orkestbezetting die eigenlijk een tour van minstens honderd optredens verdient. We spraken hem onder meer over muzikaal exploreren en het houden van time in zo’n enorme bezetting. Je moet een goeie sheetreader zijn en over de gave beschikken om binnen al die maatverschuivingen en tempowisselingen de tribale feel overeind te houden. Dat kan Galland als geen ander. De zeven enigma’s van de Queen of Sheba worden nog even uitgelegd door Maalouf aan het Hollandse publiek: 'Ja, dat is wel even wat anders dan voetbal, hè?!' Een absoluut hoogtepunt op NSJ 2018.

Harold López-Nussa met Ruy López-Nussa en Pedrito Martínez
Ruy Adrian López-Nussa (foto door Reinout Bos), drummer en broer van pianist Harold (uiteraard ook present) toont de kunst van het Cubaans compen in angstaanjagende tempi. In zijn solo, aan het eind van de gig, pakt-ie echt genadeloos uit. Wat een inspirerend geluid: een vederlichte touch, met veel pressrolls en dynamische duiken, zonder maar een moment aan kracht te verliezen.

Luister hier naar zijn solo: 


Bassist Gaston Joya is ook een verademing om naar te kijken en luisteren. Met militair plezier legt hij het fundament onder deze opmerkelijk vrolijke club. De ruimte voor, en sound van diens contrabas is trouwens geweldig. En dan is daar percussionist Pedrito Martínez, die ook dit jaar niet alleen kwam trommelen maar ook weer functioneerde als begenadigd zanger en MC. Grégoire Maret, die onder meer ook bij Chaka Khan de Stevie-solo uit I Feel For You verzorgde, maakte grote indruk op de mondharmonica. (DW)

Het concert van Harold López-Nussa was gezien de publieksreactie by far het meest succesvolle concert van North Sea Jazz 2018. Het applaus, gefluit en geschreeuw was zo oorverdovend hard dat presentatrice Mijke van Wijk er niet bovenuit kwam om te melden dat een toegift niet mocht. Uiteindelijk was het Martínez die het publiek kalm wist te krijgen. 
We trokken ook nog een uurtje op met deze waanzinige percussionist (zie ook verderop in dit verslag): iets te eten halen, voetbalfinale kijken (we pikten twee doelpunten mee) backstage Oumou Sangaré bewonderen, en vooral veel over muziek kletsen. Geweldige man, die we hopelijk in de toekomst vaker in NL mogen gaan zien! (EW)

 

Dag 2
Gary Husband, Dan Weiss, Antonio Sánchez, Pedrito Martínez, Willem van der Krabben, Antoine Pierre, Ton Dijkman en Nate Smith.

Pedrito Martínez en Antonio Sánchez met Michael League
Snarky Puppy-bassist Michael League is de Artist in Residence van North Sea Jazz 2018. Hij heeft dus de vrije hand in wat hij wil doen op het festival. Zijn vurige wens was een trio te formeren met twee van 's werelds topslagwerkers, Antonio Sánchez en Pedrito Martínez. Het optreden in de grote Hudson-zaal was een van de hoogtepunten tot nu toe op het fesival. Niet zozeer omdat er nou hemelbestormende composities werden gespeeld, integendeel zelfs. Maar de puur groove-gebaseerde percussiemuziek, met alleen hier en daar wat keyboardaccenten, werkte hypnotiserend. Dat aspect, gelardeerd met het virtuoze spel van Martínez en Sánchez maakte het tot een prachtig avontuur. Pedrito Martínez (foto boven door Eric van Nieuwland) is al sinds een paar jaar dé belangrijkste conguero en voelt als een combinatie tussen de grote Angá en Giovanni Hidalgo, of zoals iemand zei, Richie Flores. De melodische patronen van Ánga, gecombineerd met de ijzingwekkend snelle klappen van Flores. Dat is het, inderdaad! En Antonio Sánchez voegt zich daar naadloos in, met zijn precieze spel. Luister hier naar Number Nine, dat begint met een intrigerende drumsolo van Sánchez. (EW)

Willem van der Krabben bij Jett Rebel
Frisfruitige grooves van Willem van der Krabben bij Jett Rebel. Deze drummer, die beschikt over een bijzonder origineel palet met vooral übercoole tompatronen, heeft z’n plek hier duidelijk goed gevonden. Hij tilt de band, die zonder enige twijfel al erg lekker in elkaar stak, toch nog net naar een iets hoger niveau. Jelte zit zichtbaar goed in z’n vel. Da’s erg fijn om te zien. (DW)



Gary Husband bij Oz Noy
Dat was een verrassing! Gary Husband (foto boven door Reinout Bos) is toetsenist én drummer. Hij was veelvuldig te zien bij John McLaughlin, als toetsenist én als tweede drummer. Nu was hij weer in vol ornaat te horen bij gitarist Oz Noy, en in een glansrol met supergrooves en in onderstaande Facebook Live-video die we vanaf de eerste rij schoten, met een uitgebreide drumsolo. 



Gary Husband gaan we binnenkort weer meemaken als hij drie dagen lang op onze DrumDrieDaagse clinics en lessen komt geven. Je kan je nog inschrijven: www.drumdriedaagse.nl 

Ton Dijkman bij Vintage Future and Mell
Ton Dijkman bracht alleen het hoognodige mee naar North Sea. Hem zien we achter een heel bescheiden DW met twee cymbals, bij Vintage Future and Mell in de Mississippi. Wat een geestige trioline-up rond zangeres Mell uit Volendam is dit. Een stevige sound, solide songs, de stem die doet denken aan Beth Hart, en rotsvast drumwerk over de beats van hammondorganist Nico Brandsen. Lekker hoor.(DW)

Een fragment van het optreden: 

 

Antoine Pierre bij Philip Catherine
De 75-jarige gitarist Philipe Cathérine speelde in de Hudson in een opvallende bezetting, met maar liefst twee vleugels, bespeeld door Nicola Andrioli en onze eigen Bert van den Brink. Op de drums, eveneens afkomstig uit België, Antoine Pierre. Pierre is een heftige drummer, zo wordt al duidelijk in het  tweede stuk van de avond. Een optreden met een prachtige spanningsopbouw. Smaakvol gebrusht, maar zeker ook accuraat knallend. De waanzinnige vleugelstukken zouden soms niet misstaan onder een enge film met spoken. Grote dank voor dit prettige optreden. (DW)
We spraken Antoine Pierre na afloop van het concert. Interview in de komende editie van Slagwerkkrant! 

 

Dan Weiss Starebaby
Dan Weiss (foto Reinout Bos), begenadigd docent en first-calldrummer als de jazz getrouwd moet worden met metalinvloeden, pakt bruut uit op dag twee van North Sea. Jantoeternuitje, wat was dit een indrukwekkende show. Toegegeven, Starebaby is niet een band die je op iedere bruiloft kunt neerzetten; dat gaat oma hoogstwaarschijnlijk niet trekken. Maar er komt een enorm explosieve energie vrij in de ontzagwekkende drum- en synthpartijen. Gaaf als het allemaal een randje mag hebben. (DW)
We spraken Weiss na afloop van het concert. Interview in de komende editie van Slagwerkkrant!

Han Bennink Clinic
Opvallend deze tweede dag was de clinic van Han Bennink. In typerende Han Bennink-stijl opent hij de clinic met een minuut solo om direct daarop zich tot het publiek te richten: 'Zijn er nog vragen?' Waarna een vanzelfsprekende stilte volgt... Even later, op de vraag of hij ook een drum 'n bass ritme kan laten horen: 'Ik streef er m'n hele leveren al naar níet populair te zijn.' We hebben het eerste deel van de clinic op Facebook Live gestreamd. Kijk hier: 

 

 

Nate Smith bij Adam Rogers
Nate Smith (foto hieronder door Reinout Bos) zien we aan het eind van de avond bij gitarist Adam Rogers. Er gaat de laatste tijd geen dag voorbij zonder een geestig filmpje van The Fearless Flyers, waarbij Smith de krankzinnig gave grooves voor z’n rekening neemt. Ook in de Yenisei worden bizar funky tracks gedeeld. Bassist Fima Ephron en Smith leggen een weergaloze basis neer waaroverheen Rogers - zonder te overdrijven - fenomenale strings legt. Smith kan ook enorm functioneel klein brushen. Als een train in the distance kabbelen we de zomernacht in. Wat een wonderschone afsluiter van Dag 2. (DW)


Dag 1
Mike Mitchell, Larnell Lewis, Nate Werth, Questlove, Chris Dave

Voor Slagwerkkrant was de eerste dag van North Sea Jazz, vrijdag 13 juli, meteen een enerverende. Met bekende toppers als Questlove en Chris Dave, maar ook de voor ons nog wat onbekendere geweldenaar Mike Mitchell en de inventieve percussionist van Snarky Puppy, Nate Werth. De laatste twee hebben we uitgebreid gesproken: interviews in de volgende editie van Slagwerkkrant! 

Mike Mitchell bij Cameron Graves
Dit concert is de belichaming van het feit dat muziek zich moet voortbewegen; stilstand is geen optie. Dat kan confronterend zijn, zeker met een drummer als Mike Mitchell (foto Eric van Nieuwland). Je kan zomaar naar een jazzfestival gaan en iemand treffen die je in de eerste drie nummers alle hoeken van de Congo laat zien. Met een dubbelpedaal en behoorlijk hoog opgehangen cymbals, zoals Al Foster dat deed, die er vanaf minuut één behoorlijk van langs krijgen. Dit trio verkent zo’n beetje alle krochten van het muzikale spectrum. Niet zozeer intentioneel met een focus op alleen de groove, maar vooral op de verrassing. Geen zestien maten kennen eenzelfde thema. Enorm enerverend en inspirerend. We spraken over immer veranderende set-ups, jong zijn in de business en alles geven wat je hebt. (DW)
We spraken Antoine Pierre na afloop van het concert. Interview in de komende editie van Slagwerkkrant!

Een fragment van zijn solo:

Snarky Puppy, Metropole Orkest, Larnell Lewis en Nate Werth
Ondertussen ging het in de gigantische Maas-zaal ook meteen loos bij Snarky Puppy. Bassist/bandleider Michael League is Artist in Residence deze editie van North Sea Jazz, en treedt drie keer op, in verschillende formaties. Om te beginnen een gig met het Metropole Orkest boordevol nieuwe composities.
Percussionist Nate Werth (foto Reinout Bos) speelt een absolute key role. We worden direct meegenomen op een avontuurlijke reis, met heel veel ruimte voor het fijnste dat de wereld van percussie te bieden heeft. Supersferisch en ongelofelijk doordacht mooie composities vullen de immense zaal, en toch voelt het intiem. Alles klopt gewoon in deze band en dat zijn duizenden toeschouwers in de Maas zichtbaar met ons eens.

Nate Werth speelde een boeiend percussie-intro: 



Een dikke pluim voor de blazers overigens, wat een pret. Leuk detail: werkelijk overal hangen, staan of liggen camera’s. Zo ook recht achter het bassdrumvoetje van Larnell Lewis.

Hier het drumintro van Larnell Lewis op een van de nummers. 



Er lijkt, ondanks de enorme productie die gepaard gaat met een act als deze, alle ruimte voor ontspanning en luisterplezier bij de bandleden onderling. Zo wordt de hammondsolo, met een microscopische verwijzing naar George Clintons One Nation Under A Groove, met enorm genot ontvangen door de rest van de club. Soulvol in al z’n perfectie is het ook zeker. Knapper dan knap om die warmte zo te bewaren.

Bassist en bandleider Michael League is dankbaar voor de zoveelste samenwerking met ons Metropole - er is een magische touch. In maart komt de nieuwe Snarky Puppy uit: in de gaten houden. De recent overleden jonge Nederlandse drummer Rick Jonckheere wordt herinnerd, het optreden wordt zelfs aan hem opgedragen: wat een prachtig en vooral lief statement. (DW)
www.rickjonckheerefoundation.nl

We spraken Mike Mitchell na afloop van het concert. Interview in de komende editie van Slagwerkkrant!

Questlove en Chris Dave
Voor ons werd de dag besloten met de twee drummers die grooverevoluties hebben ontketend en nota bene tegelijkertijd geprogrammeerd stonden. Aiaiai... The Roots wonnen het met Questlove (foto Eric van Nieuwland) natuurlijk wat betreft publieksbereik. De enorme Maas-zaal moest zelfs gesloten worden wegens VOL.



De weirde beats van Chris Dave (foto Reinout Bos) joegen juist een deel van het publiek de Congo-zaal uit. Volkomen onterecht natuurlijk, want jeetje wat was zijn optreden weer boeiend. Die bloedstrakke snaredrum, de vaak ingezette delays op de tweede snaredrum en floortom, de continue afwisseling van beats die te pas en te onpas werden ingezet en afgebroken, het was één groot avontuur. Chris Dave stoort zich geen moment aan het publiek. Hij staat gewoon op halverwege een nummer om überrelaxte aanwijzingen aan zijn muzikanten te geven om vervolgens door te stoten met de volgende ongenaakbare beat. Je kan je er aan ergeren, maar ik vind het mooi, haha! Zie de video's! (EW)

Een fragment: 

En het laatste deel van het concert, al gedeeld op Facebook Live: 

 

 www.northseajazz.nl 

zoeken
zoeken