Nile-drummer George Kollias
"Ik ben dol op gekke drumlicks en extreme snelheden"
Slagwerkkrant Plus 24-08-2007 13:09
In Slagwerkkrant 141 vind je een verzamelrecensie van de Nile-cd’s 'Ithyphallic' (Nuclear Blast/PIAS) en 'Legacy Of The Catacombs' (Relapse/Rough Trade), en 'When Landscapes Bled Backwards' (Neurotic) van Sickening Horror. Drummer op deze drie cd’s is George Kollias. We spraken de Griekse drummer in Amerikaanse dienst vlak voordat hij met Nile vertrok als onderdeel van de Amerikaanse metalkaravaan Ozzfest.
‘De liedjes stonden ditmaal voorop. Dat klinkt misschien wat onwaarschijnlijk, maar ik heb extra mijn best gedaan om alles zo vloeiend mogelijk te laten lopen. Ik ben dol op gekke drumlicks. Ze moeten natuurlijk wel passen binnen de song. Pas als ik alle technische ideetjes gecombineerd krijgt met extreme snelheden, ben ik tevreden. Dat gevoel heb ik op de nieuwe plaat voor het eerst! Het is me bovendien gelukt om te variëren in blastbeats; om de snelle stukken nét iets sneller te spelen en de dubbele-basspartijen meer vibe te geven.’
In welk nummer sloof je je het meest uit?
‘Ik twijfel tussen What Can Be Safely Written en As He Creates So He Destroys. Die songs zijn allebei erg lang en verschrikkelijk snel. Het kostte me veel moeite om het krachtsniveau gelijk te houden tijdens de snelle stukken en de langzame, zware gedeelten. Ik geloof niet dat ik mezelf ooit zo heb uitgedaagd als op deze plaat. Ik heb zelfs wat persoonlijke snelheidsrecords behaald! Tijdens Papyrus Containing The Spell To Preserve Its Possessor Against Attacks From He Who Is In The Water speel ik een blastbeat met één voet en haal 270bpm. In het titelnummer zit ik daar met 260bpm nét onder.’
Heb je je bij de partijen op 'Ithyphallic' nog laten inspireren door andere drummers?
‘In de periode waarin we de songs schreven, keek ik vaak naar de dvd’s 'Extreme Drumming' van Marco Minnemann en 'Creative Coordination & Advanced Foot Technique' van Thomas Lang. Daar heb ik wel wat ideeën uitgehaald. Maar vooral het boek 'Rhythmic Illusions' van Porcupine Tree’s Gavin Harrison. Dat kwam vooral van pas bij het uitwerken van ritmische variaties. Ik nam een basismaat en paste daar zijn ideeën van timing en tellen op toe. In What Can Be Safely Written bijvoorbeeld, waar ik varieer in de opbouw van een 13/16-maatsoort. Ik ben momenteel bezig met een eigen instructie-dvd. De opnamen wil ik nog dit jaar voltooien.’
Was Sickening Horror jouw opstap naar het grote werk?
‘Toen ik met die band begon, vormden de drumpartijen een enorme uitdaging. Ik moest er flink aan trekken om alles perfect uitgevoerd te krijgen. De uitdaging zat ’m niet direct in de snelheid, hoewel ik op sommige stukken ook 260bpm haalde. De breaks maakten het moeilijk. Bij Nile ben ik inmiddels stukken verder. Alles staat daar op tien en de veer moet altijd gespannen zijn. Het gevoel is beter. En dat ondanks dat ik na een optreden vaak verrek van de pijn. Hoe snel ik ook speel, ik dwing mezelf altijd om heel hard te slaan. Dat is tenslotte metal.’
