Spelen met Richard Spaven

Video's en notenwerk bij de cursus in Slagwerkkrant 177

Slagwerkkrant Plus 17-08-2013 12:08

Klik hiernaast op het pdf-icoon onder Documenten. Dan vind je niet minder dan negen transcripties bij het nummer Trouble.

Toen ik dit nummer voor het eerst hoorde en zag op Youtube wist ik niet wat me overkwam. Hier zat een volslagen onbekend manneke uit Londen een absurd getimede groove te spelen. De hihat speelt een soort shuffle, niet echt in triolen maar zoals de Amerikanen zeggen ‘somewhere in the cracks’. Dat houdt in de dat kwartnoot op zijn plek blijft maar dat de achste ergens tussen de kwarten in zweeft. Dat is nog niet alles: de bassdrum wordt meer in rechte zestienden gespeeld en de fills meer in zestiendentriolen. Snapt u het het nog? Eerst even kijken en luisteren dus! 

Bekijk de live uitvoering van Trouble door Jose James met Richard Spaven achter de drums.

Het leuke is dat bij het noteren van dit ritme elke notatie tekort schiet. Deze feel is dus amper correct te noteren.
Voorbeeld 1a, b en c laten wat mogelijkheden zien die echter geen van alle toereikend zijn. Het beste is de eerste notatie waarbij je de feel er zelf aan toe kunt voegen.
Voorbeeld1b heeft een shufflenotatie voor de hihat, maar dat is het ook niet echt. Misschien komt voorbeeld 1c er nog het dichtst bij qua klank door het gebruik van een op kwintolen gebaseerde shuffle. Als je namelijk van een kwintool de eerste en de vierde noot speelt krijg je ook een soort shufflefeel. Datzelfde zou gelden voor bijvoorbeeld de eerste en de eerste en de vijfde noot van een septool. Echter: de notatie ziet er dan belachelijk uit, maar ik wilde het toch even laten zien.

Het beste is dus om simpel te noteren (voorbeeld 1a) en de feel zelf te ontwikkelen. Dat is ook wat Richard Spaven gedaan heeft, geïnspireerd door de rare grooves van hiphopproducer J Dilla. We vroegen hem naar zijn benadering:

Het zal je wel 1000 keer gevraagd zijn maar toch: in het nummer Trouble speel je een soort shuffle op de hihat en een meer zestienden-achtige timing op de bass. Dat gecombineerd met fills in zestienden triolen geeft een tamelijk vreemde feel die ik helemaal te gek vind. Opschrijven is lastig.
'De 'behind the beat feel' komt van het luisteren naar een hoop Detroit hiphop, hoofdzakelijk van J Dilla. Ik heb ook een tijdje met Wajeed gewerkt, en hij is een meester in het spelen van deze beats live op drumpads met een ongelooflijke feel. Van die mannen heb ik veel geleerd. In Trouble gebruik ik die feel en op de vorige cd ‘Blackmagic hadden we dat ook al regelmatig gedaan.'

Ik neem aan dat je dit op gevoel speelt en niet aan een of andere onderverdeling per tel denkt tijdens het spelen?
'Spaven: Absoluut! Ik denk niet dat je dit precies op kunt schrijven. Als je kijkt naar waar het vandaan komt, zie je dat het met een goede feel gespeeld wordt en dat mensen lekker hun hoofd knikken op de beats. Niemand maakt zich druk over wat het nu precies is, het voelt gewoon goed. Veel succes als je dit wilt opschrijven haha!'

Transcripties
Na de ‘manke’ notaties bij voorbeeld 1a t/m 1c zie je de eerste vier maten van het nummer bij voorbeeld 2.
voorbeelden 3, 4 en 5 zijn variaties uit het couplet. Deze lijken makkelijk, maar door de rare timing zijn ze dat niet!
Dan nog een paar coole fills met alleen snare, floortom, hihat en bass:
voorbeeld 6. fill aan het eind van couplet 1 op 1:02 minuten
voorbeeld 7. fill naar het tweede couplet op 1:14 minuten
voorbeeld 8. Extreem gave fill door de combi van floortom, rimclick en wéér de timing… (op1:39 minuten)
voorbeeld 9. Wat langere fill op 2:29 minuten

Om het af te leren kijken we nog even naar de videoclip van Ty's Well Well Well. De bijbehorende transcriptie vind je in de cursus in Slagwerkkrant 177.

Meer Richard Spaven? Lees het interview in Slagwerkkrant 177, sept-okt 2013. De videoversie van dat interview tijdens North Sea Jazz 2013 vind je elders op deze site. Klik hier.