Hardwerkende drummers op FortaRock
Nijmeegs metalfestival bewijst zijn waarde
On Stage 08-07-2010 15:35
Vorig jaar was er opeens FortaRock, een metalfestival in het knusse Park Brakkenstein in Nijmegen. Met de tweede editie, op 3 juli 2010, was het ’t enige nog resterende metalfestival in de open lucht in Nederland. Het festivalterrein telde twee podia, één in de open lucht en één in een tent, en veertien optredende acts uit vele subgenres van de metal. Het weer was mooi op een enkele fikse bui in de avond na, het vierduizendkoppige publiek vrolijk en tevreden. Terecht, want er was geen band die teleur stelde, het geluid was overwegend uitstekend en de catering was op en top verzorgd.
Ed Warby liet bij Hail Of Bullets beslist niet het achterste van zijn tong zien, maar de old school deathmetal komt live ijzersterk over. Niks geen flitsende wendingen of blastbeats, maar een sound zo vet en log als een oorlogsmachine. Decapitated uit Polen, met de nieuwe Oostenrijkse drummer Kerim Lechner op de plek van de jammerlijk verongelukte Witold ‘Vitek’ Kieltyka, zette vervolgens een ziedende set neer van moderne, technisch hoogstaande deathmetal. Lechner maakte wel wat schoonheidsfoutjes, maar imponeerde toch met zijn energie en spelplezier. Goed om de band weer op volle kracht te zien gaan.
Deicide zegde af, en had in Watain (uit Zweden) een niet meer dan aardige vervanger, tenminste, als je van black metal en de bijbehorende verkleedpartijen en bloederige taferelen houdt. Muzikaal was Baroness een stuk interessanter. Deze groep uit Georgia in de VS doortrekt sludge met seventies hardrock vol dubbelloops gitaarwerk, en drummer Allen Blickle en bassist Summer Welch bewezen zich als een ongenaakbare groovemachine. Een heerlijk grensoverschrijdend heavy uurtje.
De Poolse band Behemoth laveert tussen tussen black en death metal en doet dat doorgaans erg goed. Nu waren Nergal en de zijnen wat knorrig door het gejakker van Parijs naar Istanbul naar Nijmegen – in drie dagen. Toch zette de groep een indrukwekkende set neer, met een soms machinaal doorhakkende, soms verrassend levendig spelende Inferno. Anders dan bij Watain was het samenspel scherp, strak en groots. In het zonnetje bij Ensiferum gingen vervolgens de voetjes van de vloer. Finse folkmetal (Vikingmetal, zo u wilt) van mannen met ontblote bovenlijven en kilts, met een driest doorhakkende Janne Parviainen achter de drums; wat wil je nog meer op je vrije zaterdagmiddag?
Tussen de bedrijven door marcheerde Haarmonie-orkest Blaas Of Glory door Park Brakkenstein, bezoekers vermakend met hun hardrock- en metalklassiekers in fanfare- of dixielandjasje. Dus wat deden we? Lekker uit volle borst meezingen met de akoestische Maiden-medley, en dan voor Fear Factory de tent in. Gene Hoglan nam zoals altijd het eerste applaus in ontvangst, om vervolgens de band te dragen, te dirigeren en, jawel, te laten grooven. Anders dan zijn voorganger Danny Herrera, is Hoglan in staat om de machinale dubbele bassritmes een extra dimensie te geven. Misschien was hij niet zo haarscherp als in de Melkweg, een maand of wat terug, maar toch: Fear Factory swingt anno 2010 de pan uit.
Kreator-drummer Ventor runt een succesvolle tattooshop in Essen en heeft als tattoo-artiest evenzeer naam gemaakt als met zijn drumwerk. De eighties thrashmetal van de band is nog springlevend, getuige ook de reactie van het fanatieke publiek tijdens de enige echte hoosbui van de dag. Killswitch Engage bouwde het feestje vervolgens uit in de tent, met een onverstoorbaar doormeppende Justin Foley in de basis en een flink doordraaiende Adam Dutkiewicz (gitaar), die zelfs zijn eigen bandleden – en die moeten wat gewend zijn – aan het lachen kreeg.
Suicidal Tendencies sloot de rij in de buitenlucht. Met een uiterst funky ritmesectie raasde de groep van Mike Muir door een uurtje Suicidalhits heen. Bassist Steve Brunner verblufte het publiek met zijn zessnarige basspel zoals de massieve drummer Eric Moore dat deed met zijn fills, twirls en naarmate het concert vorderde steeds virtuozere en ronduit geschifte drumwerk. Het werd een dolle boel toen tegen het eind allerlei festivalgangers het podium betraden en Fear Factory’s Dino Cazares de gitaar van Pleasants leende voor een gierende solo. Daar kon Bullet For My Valentine niet overheen, al speelde de band uit Wales met drummer Moose op een hoge drumriser een professionele set, die hun ervaring met de grote zalen verraadde.
Tja, het enige wat toen eigenlijk nog ontbrak aan FortaRock… was dag twee.
