Occultfest 2005
On Stage 26-09-2005 12:30
Occultfest is een relatief klein festival in Hoogeveen, in 2002 begonnen als een uit de hand gelopen verjaardagsfeest.
Enraged
Opener van Occultfest 2005 was Enraged, met Douwe Talma op drums. Een band uit het noorden van het land die een soort progressieve deathmetal speelt. De formatie bracht inmiddels vier CDemo's uit in eigen beheer. De laatste, "Resist or Serve", zag het vale daglicht in 2004. De release werd wereldwijd goed ontvangen in magazines en websites. Op het podium is de band snel, hard en strak. Enraged is daarmee een uitstekende opener voor een festival als dit. Wellicht is het iets te vroeg voor de muzikanten die zichzelf aankondigden als “heavy metalontbijt”, want in eerste instantie lijkt de band ietwat onzeker op het podium. Naarmate de show vordert, groeien de heren echter in hun rol en veranderen in een strakke metalmachine die het publiek verrast met complexe composities.
Carnal Leftovers
De volgende band, Carnal Leftovers, is erg energiek. De muziek die ze maken is een mengelmoes van old school deathmetal en nieuwere bands als Dying Foetus. Zonder problemen krijgt de band het publiek in beweging. Carnal Leftovers speelt goed en het geluid is op dat moment - in tegenstelling tot later op de dag - absoluut niet slecht. Wie de kans krijgt om de band live te gaan zien, moet ik alvast waarschuwen voor drummer Micha Kieftenbelt, want die gast kan werkelijk niets normaal doen. Terwijl hij strak blijft doordrummen, trekt hij de meest hilarische grimassen. Als je hem ziet, vergeet je helemaal naar de rest van de band te kijken en te luisteren.
Nuestros Derechos
Uit Utrecht komt Nuestros Derechos: thrashmetal met punk- en hardcore-invloeden. Zanger en gitarist Jerry is enigszins nerveus aan het begin van de show, maar na enkele nummers en enthousiaste reacties uit het publiek verandert hij in een furieuze frontman die alle teksten over zijn snelle riffs heen over het publiek uitspuugt. Van begin tot het eind leveren bassist Juan en drummer Johnny als ritmetandem een strakke en zware muur van geluid. Nuestros Derechos brengt korte en snelle nummers die afwijken van de hoofdmoot death- en blackmetal die dag: het publiek moet er even aan wennen, maar raakt er van onder de indruk gezien de gezichten in de voorste rijen voor het podium.
Toxocara
Vervolgens is het tijd voor Toxocara, een band die een hechte schare fans in Nederland heeft opgebouwd. Niet verwonderlijk want hun voortdenderende deathmetal is bovengemiddeld goed en zelfs nog een tandje sneller dan in het genre gebruikelijk is. Een overtuigend optreden dat een mooi voorproefje vormt voor het komende album dat in oktober of november uitkomt. De titel van de nieuwe release is "Imminent Repulsion (Suffice to Prevent)". De CD verschijnt via Severed records (SR-024). Drummonster Michiel "Yank" van der Plicht is ook bekend van de formatie Prostitute Disfigurement, die pas een tour met Macabre en Flesh Made Sin afrondde.
See My Solution
See My Solution, met Tim Kuper op de drumtroon, biedt moderne metal in het straatje van Killswitch Engage en System Of A Down. De band is erg energiek, met name zanger Ido raast als een volslagen idioot over het podium - en dat is positief bedoeld. Helaas heeft de band op Occultfest te kampen met een slecht geluid. Jammer dat de muzikanten daar nadeel van ondervinden: doorgaans is hun live optreden beter.
Accelerate
De grootste verrassing van het festival blijkt Accelerate. Hun ouderwetse new wave of British heavy metal-stijl biedt een welkome afwisseling tussen het brute muzikale geweld op het festival. De band speelt snelle heavy metal met veel dubbel basswerk door drummer Danny Volkers. Geholpen door bassist Jaap legt hij een solide fundament voor de gitaren en zang. De twingitaren van Andre en Bart zitten elkaar regelmatig achterna in snelle en melodieuze riffs en mooie gecombineerde solo's, terwijl zanger Ronny de hoogste grenzen van zijn stembereik opzoeky. Al met al een goede band en een aardige afwisseling qua stijl.
Izegrim
"Thrashy death metal" met een frontvrouw, dat biedt Izegrim. De band is kneiterhard en zangeres Krisz beschikt over een grunt waar veel mannelijke collega's niet eens over durven dromen. Drummer Joep van Leeuwen en de rest van de band spelen erg overtuigend en het publiek gaat dan ook los. Met name de nummers van het laatste minialbum "New Word Order" kunnen rekenen op herkenning en bijval. Izegrim kan wel eens op de rand van een doorbraak naar een groter publiek staan met deze stijl. Ondanks de afwezigheid van tweede gitarist Carsten speelt de band als een goed op elkaar ingespeelde formatie en doet de afwezigheid van een gitaar de band geen kwaad.
Screamin' Daemon
De Britse band Screamin' Daemon is eveneens een verrassing; ik had de band nog niet eerder gehoord. Met hun angstaanjagende black metal en hun intense podiumpresentatie vormt de band een onverwacht cadeautje. De muziek van Screamin' Daemon is extreem snel en uitermate strak, met dank aan drummer Nate Gould in het bijzonder. De krijs van zanger/gitarist The Reverend Trudgill bezorgt je de rillingen en past dan ook uitstekend bij de muzike. De backing vocals van slaggitarist Alhazred Jihad maken de nummers compleet. Samen met bassist Voulgartoktonos (wie?) maakt de band flink wat nieuwe fans met deze show.
Love Bite
En dan is het de beurt aan de Nederlandse punkrockveteranen van Love Bite. Muzikaal alles wat je kunt verwachten van een punkrockband en - ondanks de leeftijd - een energiek optreden dat erg onderhoudend is. Met name bassist Andre is een mafkees op de planken. Een geweldige show en wederom anders dan alle andere bands deze dag.
Pulverizer is de volgende band. Het is te horen dat de formatie enige tijd niet heeft gespeeld. De eerste paar nummers klinken wat moeizaam. Maar dankzij de enthousiaste respons van de aanwezigen voor het podium, verbetert het optreden van de band. Wellicht is het de schuld van de gitarist die wat al te enthousiast staat te headbangen? Wat later zet hij toch maar een pet op zodat hij zijn gitaar weer kan zien, haha. Niet gevreesd: Pulverizer heeft plechtig beloofd meer te gaan optreden en meer tijd voor de band vrij te maken.
Annatar
Annatar, met Bram Quettier achter de drumkit, is een gothic metalband met vrouwenzang: een genre op zich. Op zich uitstekende muziek, hooguit iets te veel in het verlengde van andere metalbands-met-zuivere-vrouwenzang zoals After Forever en Epica. Feit blijft dat frontvrouw Madicken de Vries gezegend is met een geweldige stem en dat zij niet alleen in de studio maar ook live haar mannetje staat, is een groot voordeel.
Desaster
Nee, dan de ranzige thrash van de Duitse band Desaster: dat is een heel ander verhaal. Als je deze band hoort spelen, weet je dat ze al 17 jaar lang hun ding doen. Hun old school trashmetal met invloeden van Hellhammer en Destruction hoort exact zo te klinken. Geen compromis maar doen wat je het beste doet. In het geval van Deaster is dat thrashen. In het bijzonder drummer Tormentor is een indrukwekkend monster. Zoals hij met zijn enorme lichaam achter de drumkit zit te spelen is ongeloofelijk.
Slechtvalk
Slechtvalk is de volgende band. Hun mix can black en viking metal wordt goed ontvangen. De band speelt erg strak - drummer Jan-Paul Lucas in het bijzonder - en de show is cool. Gekleed in middeleeuwse kleren en met beschilderde gezichten weet de band duidelijk een bepaalde sfeer op te roepen. Hun muziek is zwaar, sferisch, theatraal en een perfecte mix van grunts en vouwenzang. Terecht dat Slechtvalk zo hoog op de bill van dit festival staat.
Holy Moses
Laatste band op Occultfest 2005 is de meest legendarische band van de dag: Holy Moses. Deze Duitse band bestaat al 25 jaar en gaat nog steeds als een trein. Frontvrouw Sabina Classen weet nog steeds niet van ophouden, getuige ook het nieuwe album "Strenght Power, Will, Pasion". De nieuwe bandleden op bas en drums maken hun live debuut op dit festival.
Met een energieke performance en fantstische nummers vormt de band een waardige headliner. Ondanks enkele technische (geluids)problemen, speelt de band - inclusief nieuwe drummer Asgard - uitstekend. Zowel oude als nieuwe nummers worden met verve gebracht. Uiteraard met de klassieker To Drunk To Fuck als laatste nummer van de set. Een prima optreden en een waardige afsluiter van een erg goed festival.
Met dank aan alle bands, de organisatie en vrijwilligers die dit tot een onvergetelijke dag en een gedenkwaardig festival maakten. Tot volgend jaar!
- Henk ‘De Tank’ Bosma
NB: meer foto's vind je bij de profielen van de artiesten en bands.
