Dynamo Open Air 2005
Welcome to Hell(endoorn)
On Stage 12-05-2005 16:05
De vaste bezoeker van Dynamo heeft al heel wat locaties gezien. Dit jaar streek het festival neer in de bosrijke omgeving van Hellendoorn. 's Neerlands bekendste openluchtfestival voor metalliefhebbers had te kampen met slecht weer en (daarom?) tegenvallende bezoekersaantallen. De editie van 2005 trok niet meer dan 5000 bezoekers.
Still Remains
Aan nieuwkomer Still Remains uit Grand Rapids, onder de rook van Detroit Rock City, de eer om Dynamo 2005 te openen. De groep bracht na enkele EP’s in 2004 zijn eerste album uit: "If Love Was Born To Die". Het leverde hen een deal met major label Roadrunner op. Still Remains speelt een moderne, Amerikaans gekleurde versie van 'Zweedse' death/thrash. Denk aan In Flames, Soilwork, Unearth en It Dies Today. De band bewees een uitstekende openingsact te kunnen neerzetten.
Het was opmerkelijk om te zien hoe drummer AJ Barrette en de overige bandleden een beukende set neerzetten, terwijl de slagwerker thuis, naast zijn metalband, ook op hoog niveau in een Schotse marching band speelt.
Mercenary
Het Deense Mercenary is nog relatief onbekend, maar dat duurt niet lang meer. Het album "Eleven Dreams" werd in drie maanden geschreven en oogst tot dusver louter succes. Drummer Mike Park levert met zijn slagwerkkwaliteiten een belangrijk aandeel. De groep heeft een geheel eigen geluid en bewees met het optreden op het grote podium klaar te zijn voor de premier league.
3 Inches of Blood
3 Inches of Blood luisterde op jonge leeftijd naar Metallica en Megadeth, en begonnen vervolgens uit te zoeken waar die band hun inspiratie vandaan haalden. Ze herontdekten de Britse hardrockgeschiedenis van eind jaren '70 en raakten daar door geïnspireerd. Dat levert retro-metal op á la Judas Priest, Tygers of Pan Tang, Iron Maiden en Diamond Head - maar dan wel met een hedendaagse draai. Maar liefst twee leadzangers en drumbeest Matt Wood die genoeg lijkt te hebben aan twee bassdrums en een snare. Kortom: heavy metal as hell.
Masterplan
Ontstaan als project van drummer Uli Kusch en gitarist Roland Grapow, is Masterplan inmiddels uitgegroeid tot een volwaardige band. Aangevoerd door zanger Jorn Lande, zette Masterplan een verrassend goede performance neer. Nog veel krachtiger dan op plaat, en begeleid door een mooie lichtshow, leverde Kusch een retestrak fundament vanachter zijn drumkit waarop de overige bandleden vrijuit konden bouwen. Een optreden van grote klasse.
Trivium
Trivium komt uit Florida en speelt metalcore die niet alleen technisch hoogstaand is, maar vooral ook catchy. En dat maakt Trivium een positieve uitzondering in het soms wat eentonige genre. Deze knapen van nauwelijks twintig tourden inmiddels met Slipknot, Dillinger Escape Plan en vele anderen. Het kwartet uit Orlando, met Travis Smith op drums, stond erg overtuigend op het podium. Deze band laat ongetwijfeld nog meer van zich horen. Bovendien beschikt Trivium naast vette mosh-parts ook nog eens over een zanger die echt kan zingen. Helaas had de groep te kampen met een slecht geluid, dat met name ten koste ging van de leadzang.
Laaz Rockit
De Bay Area crunchers van Laaz Rockit schitterden in 1988 op Dynamo nadat de groep in 1986 de twijfelachtige eer had om de allereerste band te zijn die ooit z'n optreden op Dynamo Open Air cancelde. Dat maakten ze twee jaar later echter ruimschoots goed met een memorabele show.
Victor Agnello was de oorspronkelijke drummer van de thrashmetalband uit San Fransisco. Hij zat op de drumkruk toen de groep in 1982 startte, maar werd in 1990 vervangen door Dave Chavarri. Laatstgenoemde dook later op bij Pro-Pain en speelt tegenwoordig in Ill Niño.
In 1992 hield Laaz Rockit het voor gezien, maar op Dynamo 2005 verscheen de thrashband in de klassieke opstelling met Vic Agnello achter de kit, Mike Coons op zang, Aaron Jellum en Phil Kettner op gitaar en Willy Langenhuizen als bassist-met-Nederlandse-roots. Ook deze show zal als gedenkwaardig de boeken ingaan.
In Hellendoorn liet Agnello, tegenwoordig als arts werkzaam, horen de kunstjes nog niet verleerd te zijn. Vanaf het allereerste nummer, Fire In The Hole, was het feest op en voor het podium. Hoewel zijn leadzang in zestien jaar aan bereik had ingeboet, bleef het charisma van Mike Coons nog fier overeind. Het was dan ook Laaz Rockit die als eerste een echte pit in het publiek wisten te creëren.
Evergrey
Het Zweedse Evergrey speelde in de kleine tent, maar had ook uitstekend op het grote podium kunnen staan. Terwijl buiten een mager zonnetje doorbrak, creerde de band binnen een intieme sfeer met hun brug tussen metal en progressieve rock. Vanachter zijn Pearl-kit liet Jonas Ekdahl een prima opvolger te zijn van de in 2003 vertrokken Patrick Carlsson.
Gorefest
En toen was het tijd voor Gorefest. Na het uikomen van het klassieke album "False" stond 's Neerlands metaltrots in 1993 op het Dynamo-festival en hoe de vlam daar in de pan sloeg, is te horen op "The Eindhoven Insanity" uit 1993. De formatie, met drummer Ed Warby op de kruk, kwam in juli 2004 voor het eerst in zes jaar weer voorzichtig samen in de oefenruimte.
"We zijn hier niet om nieuwe nummers te spelen. We zijn hier om vooral een best of van oude nummers te spelen", verklaarde frontman De Koeijer. En dat was geheel naar de smaak van het publiek dat bijzonder enthousiast reageerde op Gorefest-krakers als Mental Misery, False, Erase, From Ignorance To Oblivion, State of Mind en Confessions Of A Serial Killer. Vanaf de eerste noten van het openingsnummer The Glorious Dead veranderde Gorefest in een zware groovemachine. Het lijkt erop dat Dynamo 2005 het begin van een glorieuze comeback is.
Obituary
En nog een reünie in de "klassieke" bezetting. Wie death metal zegt, kan niet om Obituary heen. In 2004 besloot de band het weer opnieuw te proberen en op Dynamo bleek dat de pauze de band zichtbaar heeft opgepept. Buiten scheen zowaar de zon, binnen lieten drummer Donald Tardy en de andere bandleden horen dat ze nog steeds als geen ander in staat zijn tot het spelen van vakkundige grafherrie.
Testament
Voor het eerst in 18 jaar stond Testament in de klassieke bezetting op het podium. Uiteraard vormde de grote grijns van Testament-frontman Chuck Billy een vertrouwde aanblik op het podium. Maar ook oorspronkelijk gitaristen Eric Peterson en Alex Skolnick (tegenwoordig leider van het jazzgezelschap Alex Skolnick Trio) waren aanwezig. Zij werden bijgestaan door Greg Christian, bassist van het eerste uur en tegenwoordig bekend van HavocHate.
En als kers op de taart bracht de formatie maar liefst twee drummers mee. John Tempesta (Helmet, ex-Rob Zombie) werd achter de Tama-kit afgewisseld door Louie Clemente, met een wreed beukende set tot gevolg. The legacy, Souls of Black, Practice What You Preach, de ene na de andere klassieker werd over het publiek losgelaten. Een bijzonder enerverend optreden!
John Oliva's Pain
John Oliva's Pain vormde een welkom rustpuntje. Niet alleen fysiek doet John Oliva denken aan Meatloaf. Ook qua dramatiek en theatrale composities lijken beide forse zangers op elkaar. Oliva, vooral bekend als stem van Savatage, werd terzijde gestaan door twee virtuoze gitaristen die een wedstrijd gitaarsolo's leken te houden.
Het was dan ook de grote verdienste van drummer Christopher Kinder om de groove vast te houden. De Duitse slagwerker speeld in het verleden in Circle II Circle, maar maakt sinds 2003 deel uit van John Oliva's Pain. Kinder hield met zijn relatieve eenvoudige maar diep groovende drumspel de instrumentale hoogstandjes van de snarenplukkers in bedwang en deed dat met verve.
Anthrax
Anthrax viert in 2005 zijn vijfentwintigste verjaardag. Voor die gelegenheid trad de band eenmalig aan in de klassieke bezetting waarmee het in de jaren tachtig de wereld veroverde. Dat betekende de (tijdelijke) terugkeer van zanger Joey Belladonna en gitarist Dan Spitz.
Het idee kwam van drummer Charlie Benante die iets bijzonders wilde doen ter ere van het jubileum. Toen de heren elkaar weer ontmoetten in de oefenruimte, brandde het vuurtje meteen weer. Anthrax staat sowieso bekend om zo'n enthousiasme op het podium, maar met het spetterende optreden op Dynamo was de groep een waardige afsluiter van het festival.
